Ένα μαγικό βιολί κάτω απ'το φεγγαρόφωτο

Η Ευανθία, ήρθε στο Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης  ένα αυγουστιάτικο βράδυ  που η πολιτεία έμοιαζε να είναι βγαλμένη από τις σελίδες της Σονάτας του Σελινόφωτος του Γιάννη Ρίτσου... Το Ηράκλειο...μια πόλη ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο, σχεδόν άυλη σαν μεταφυσική. Με τις μελωδίες από τη μουσική  και το μαγικό βιολί της, η αγαπημένη μου Ευανθία μας ταξίδεψε στους παραμυθένιους δρόμους της Ανατολής. Οι νότες  απλώθηκαν  πάνω από τα τείχη, τα κτήρια, τα δέντρα, αγκάλιασαν τις καρδιές κι έπεφταν σα χρυσόσκονη πάνω στους δρόμους. Άραγε, πόσες φορές έτρεξα χαρούμενη σε αυτά μουσικά μονοπάτια; πόσες φορές τα περπάτησα σκεφτική;  Αμέτρητα ταξίδια με τις μελωδίες  της. Ατέλειωτα χιλιόμετρα... Και μυρωδιές...Από λουλούδια, από θαλασσινό αεράκι,από μπαχάρια και βότανα... Μέσα στο μυαλό μου  σχηματίστηκαν εικόνες ...Μέρες ηλιόλουστες  ανοιξιάτικες να  στολίζω λαμπάδες, με πολύχρωμες κορδέλες, να βάφω ξύλινα κουτιά και να τα βλέπω να μεταμορφώνονται σιγά -σιγά με τις πατίνες, τα κατάλληλα μοτίβα και τον ήχο από το μαγευτικό της βιολί να ακούγεται μέσα στο σπίτι.  Καλοκαιρινά ηλιοβασιλέματα να τραγουδάμε μαζί με το Μανόλη στην παραλία.... "Με την πλάτη.... Πέφτει του ουρανού η φωτιά".
Οι μελωδίες της παντού. Στην εκπομπή μας  το "Προσκυνητάρι Αγίας Γης",
https://youtube.com/c/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%91%CE%9F%CE%A5  σε αναρτήσεις στο μπλόγκ ,στο "Ημερολόγιο της επιστροφής " http://eirini-nikolaou.blogspot.com/2022/07/blog-post.html
σε εύκολες και δύσκολες στιγμές... Ακόμα και στα Ιεροσόλυμα στην Παλιά Πολη στο μικρό σπιτάκι με τα γιασεμιά και τους βασιλικούς http://eirini-nikolaou.blogspot.com/2022/07/blog-post_14.html  θυμάμαι να παίζει σιγανά  το "prayer"  ενώ καθόμασταν στην αυλή.

Αν η ζωή μου είχε μια συνοδευτική μουσική στην κάθε μέρα , αυτή θα ήταν της Ευανθίας. Έτσι, εκείνη την υπέροχη φεγγαροβραδιά μετά το τέλος της συναυλίας δε γινόταν να μην τη δω.

 
Συναντηθήκαμε για λίγα λεπτά σε ένα μικρό δωματιάκι, πίσω από τη σκηνή Κηποθέατρου ίσα- ίσα για να της πω ένα ευχαριστώ για όλα αυτά  τα ταξίδια, και τις επικές αποδράσεις ώρες και φορές από την δύσκολη καθημερινότητα.
Θα ήταν εντελώς λάθος της μιλήσω στον πληθυντικό . Είναι τόσο δικός μου άνθρωπος! Είναι η Ευανθία μου...  "Ηρθα να σε δω" της είπα.
Το χαμόγελο της ζεστό.... Το ίδιο και η συζήτηση μας...Νομίζω πως οι άνθρωποι που αγαπάς το νιώθουν. Κι ας τους συναντάς για πρώτη φορά.
Ευανθία σε ευχαριστώ... Σ'αγαπώ πολύ!

Υ. Γ.
Μετά το τέλος της συναυλίας, εθεάθη μαμά ανέμελη, με μπόχο φούστα να χορεύει μαζί με το γιο της έξω από το Κηποθέτρο... Τραγουδούσαν το ρυθμό του μουσικού κομματιού "Τα γέλια του Κόσμου"...
Στροβιλιζόταν κάτω από το φως του φεγγαριού με χαρούμενη καλοκαιρινή διάθεση..( κάθε ομοιότητα με τη συγγραφέα του μπλόγκ, δεν είναι συμπτωματική) 😊 ενώ,  μια περαστική κυρία σταμάτησε και τους κοιτούσε  χαμογελώντας.