Το ταξίδι στην Ιερουσαλήμ

Καλοκαιρινό πρωί στους Αγίους Τόπους, χιλιάδες άνθρωποι από κάθε γωνία του κόσμου έχουν κατακλύσει τα δαιδαλώδη   σοκάκια της Ιερουσαλήμ. Ένας κουρασμένος μικιός προσκυνητής ανεβαίνει  τα σκαλιά  στη Jaffa gate χαϊδεύοντας σχεδόν ασυναίσθητα τα μοβ ανθάκια της  λεβάντας. Το κρητικό του άσπρο μαντήλι ανεμίζει  από το δροσερό αεράκι καθώς περπατά .Παρόλο που έρχεται για πρώτη φορά στην Αγία  Γη κινείται με απίστευτη άνεση και μπερδεύεται ανάμεσα  στο πλήθος...

Δεν παραξενεύεται που βαδίζουν δίπλα δίπλα όλοι μαζί ...
Τρεις μονοθεϊστικές  θρησκείες και πολλά διαφορετικά δόγματα κάτω από τον ίδιο ουρανό. Τρούλοι, Μιναρέδες και συναγωγές.Τα χαράματα τον ξύπνησε η φωνή του Μουεζίνη και τώρα περπατούσε δίπλα από έναν ορθόδοξο  Εβραίο.

 Άκουγε άγνωστες γλώσσες,έβλεπε παράξενες φορεσιές και κάθε λογής χρώματα στα μπαχαρικά και στις πραμάτιες των ανατολίτικων μικρών μαγαζιών που βρίσκονται στα πλακόστρωτα σακάκια καθώς  κατευθύνεται προς το Ναό της Αναστάσεως στη Χριστιανική συνοικία της παλιάς πόλης.

 Με το που πάτησε το πόδι του στην Ιερουσαλήμ μια παράξενη οικειότητα τον πλημμύρισε. Η ιστορία του με αυτό τον Άγιο Τόπο είχε ξεκινήσει πολύ καιρό πρίν...Από τότε που θυμάται τον εαυτό του... Αρχικά με αναγνώσματα  από τα παιδικά βιβλία  που του διάβαζε η μητέρα του   για το Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου   που τόσο αγαπούσε ο αδερφός του ,την ιστορία του Πατήρ Μητροφάνη που είχε κρυφτεί μέσα στον Πανάγιο Τάφο και είχε δει την κάθοδο του Αγίου Φωτός   κι αργότερα από τις διηγήσεις των γονιών του μετά από κάθε ταξίδι τους στους Αγίους Τόπους

Ήξερε για το άρωμα που αναδύδεται από την Αγία Αποκαθήλωση και τυλίγει όλη την Ιερουσαλήμ για το αποτύπωμα την παλάμης του Χριστού στην Οδό του Μαρτυρίου και γνώριζε  την Αγιοταφίτικη Αδελφότητα μέσα από τις εκπομπές που παρουσίαζε ο πατέρας του στο ραδιόφωνο σταθμό της αρχιεπισκοπής για τα μοναστήρια και τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων.

Είχε δει δεκάδες φωτογραφίες από κάθε
γωνία της πόλης και είχε ακούσει τόσες φορές τις φωνές των Αγιοταφιτών  πατέρων που ήταν σα να τους γνώριζε. Η Ιερουσαλήμ είχε διαποτίσει κάθε κύτταρο του μυαλού και της ψυχής του....Ήταν σα να κυλούσε στο αίμα του.

Συνεχίζει να περπατά λίγο ακόμα και αντιλαμβάνεται πως έφτασε έξω από το ελληνικό μαγαζάκι του Θεοδόση. 

Στη σκέψη του έρχεται η Μεγάλη Παρασκευή του 2020. Θυμάται τον επιτάφιο που έφτιαξε  εν μέσω καραντίνας και χαμογελά... 

Απέναντι ακριβώς, στη δεξιά μεριά του δρόμου βρίσκεται το στενό που οδηγεί στον Πανάγιο Τάφο. Σχεδόν τρέχει. Βγάζει το καπέλο του λίγο πριν φτάσει στην κολώνα που σχίστηκε από το Άγιο Φως για να προσκυνήσει. Θυμάται τον Άγιο Τούνομ και κάνει το Σταυρό του.

Μια μυρωδιά.... Στα κρόσσια του μαντηλιού του σκαλώνει μια μυρωδιά... Ξέρει από που έρχεται. Λίγα βήματα τον χωρίζουν από την  Αγία Αποκαθήλωση.  Προχωράει. Γονατίζει, βγάζει το μαντήλι του και το ακουμπά πάνω στην πορφυρή Πλάκα ακουμπά το μέτωπο του και μένει για αρκετά λεπτά.

Σηκώνεται και κάνει το Σταυρό του. Τα μελιά του μάτια έχουν βουρκώσει. Παρόλο που είναι μικιό νιώθει ένα ρίγος να τον διαπερνά γιατί  εδώ ακούμπησαν το Σώμα του Χριστού όταν το κατέβασαν από το Σταυρό. Μα πόση οικειότητα μπορεί να νιώσει ακόμα ; αναρωτιέται... Κι όμως ξέρει προς τα που να πάει. Αριστερά ο Πανάγιος Τάφος δεξιά τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο Γολγοθά . Συνεχίζει να κινείται με μια απίστευτη άνεση. Η μαμά του απλά τον ακολουθεί.  Τον ακούει να  περιγράφει τα προσκυνήματα που βλέπει μέσα στο Ναό....Το παρεκκλήσιο του Αγίου Λογγίνου, του Ακανθίνου Στεφάνου, του Αδάμ.  Νιώθει ευτυχισμένος. Επιτέλους γνωρίζει την Πόλη του Χριστού και ετοιμάζει να συναντήσει τόσους αγαπημένους ανθρώπους. 

Οι φωτογραφίες   που κοίταζε και οι φωνές που άκουγε αρχίζουν να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του. Μα πάνω από όλα  νιώθει την  ευωδία ... Εκείνη τη μυρωδιά  που τυλίγει την Ιερουσαλήμ και δε μπορεί κανείς να την περιγράψει με λόγια. 

Δεν θυμάται πόση ώρα έμεινε στον Πανάγιο Τάφο... Εδώ, ακόμα  ο χρόνος σκύβει  μέσα στον  ιερό χώρο και κυλάει διαφορετικά.

Κι όταν ήρθε η στιγμή να φύγει, γνώριζε που να πάει. Το μικρό σπιτάκι με την ελληνική σημαία και τις ανθισμένες γλάστρες στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, τον περίμενε!

 Αυλή γεμάτη λουλούδια...μυρωδιές ελληνικού  καλοκαιριού . Δυόσμος, Βασιλικός γιασεμί και τριαντάφυλλο. Η  πλεκτή δαντέλα με τα πλουμιστά φλιζανάκια. 

Ο καφές και το δροσερό νερό στο ψυγείο. Οι καραμέλες και τα κουλουράκια τακτοποιημένα στην κουζίνα.  Το χαρούμενο παιδικό γέλιο του να αντηχεί στην αυλή. 

Οι μέρες που ακολούθησαν έμοιαζαν βγαλμένες από παραμύθι στα παιδικά  χαμογελαστά  μάτια του.

 Η επίσκεψη στο  Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το ζεστό καλωσόρισμα των Πατέρων,τα κεράσματα, οι αγκαλιές, το  Βάπτισμα με το λευκό χιτώνα στον Ιορδάνη ποταμό ,  

η  λαμπάδα που κρατούσε στη θεία Λειτουργία της Βηθλεέμ,οι περίπατοι του στην Παλιά Πόλη, 

τα πολύχρωμα σουκ η βόλτα με τη μηχανή της "δικής του φίλης" όπως έλεγε χαρούμενος, τα ελληνορθόδοξα μοναστήρια με το μελισσοκέρι να ευωδιάζει,

 η γνωριμία με το Θείο Ιερόθεο η κουβέντα κάτω από την κληματαριά το το νόστιμο τυράκι του μοναστηριού, 

Τα αστεία, τα γέλια και το παγωτό στον Ιορδανίτη. 

Η αγάπη που του χαρίστηκε απλόχερα...Και η βεβαιότητα ότι απέκτησε  φίλους κι ένα σπιτάκι στα Ιεροσόλυμα...
Φεύγοντας άφησε το κλειδί μέσα στη γλάστρα... Υπόσχεση πως θα γυρίσει όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή... 
Και ποτέ δε θα ξεχάσει πως όσο διαφορετικοί κι αν είναι οι άνθρωποι μπορούν να ζουν  και να συνυπάρχουν κάτω από  τον ίδιο ουρανό!  

Σπίτι και πατρίδα δεν είναι μόνο εκεί που μένει το σώμα μας...Αλλά είναι και κάθε μέρος που η ψυχή μας νιώθει γαλήνη και φως και η πατρίδα της ψυχής είναι  η Ιερουσαλήμ...η μητέρα των εκκλησιών , η κατοικία του Θεού... 

 Η Αγία Πόλη που για ακόμη μια φορά  γέννησε απερίγραπτα συναισθήματα στις ψυχές μας, τα οποία με τη σειρά τους χάραξαν όμορφες   αναμνήσεις!  Το αγαπώ εκείνο το ανεξίτηλο το μελάνι τους!

 
Γαληνεύει την καρδιά!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους υπέροχους αγαπημένους ανθρώπους του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για την αγάπη τους προς  στην οικογένεια μας και τη μεγάλη αγκαλιά που άνοιξαν στο μικρό μου! 

Μανόλη μου.... Χαίρομαι που πραγματοποιήθηκε αυτό το ταξίδι που σου είχα υποσχεθεί. Να ξέρεις πως είμαι υπερήφανη για σένα! Για κάθε μάχη που κέρδισες όλα αυτά τα χρόνια!
Σ'αγαπάμε πολύ! ❤