ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Φθινόπωρο ! Με μια πινελιά  γλύκας στην ατμόσφαιρα και εικόνες μαγικές από τα σύννεφα  που στολίζουν τον ουρανό.  Το φθινόπωρο είναι η ιδανική εποχή  για κοντινές αποδράσεις τα Σαββατοκύριακα  καθώς  η φύση ντύνεται στα πιο ζεστά της χρώματα!  Στην εκδρομή που πήγαμε στο θρυλικό Ομαλό,επισκεφτήκαμε τη  Λίμνη της Αγιάς έναν υδροβιότοπο που φιλοξενεί σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας και  περιπλανηθήκαμε  στο παραδεισένιο Βοτανικό  Πάρκο Κρήτης  έναν υπέροχο κήπο  διακοσίων στρεμμάτων που δημιουργήθηκε πάνω στις στάχτες μιας καταστροφικής πυρκαγιάς  και γνωρίσαμε φρουτόδεντρα, βότανα , φυτά  και ζώα  από μακρινές χώρες του πλανήτη.  Στην επιστροφή μας στο σπίτι, μας περίμενε μυρωδάτος Μούστος  και εννοείται φτιάξαμε πεντανόστιμη Μουσταλευριά χωρίς γλουτένη.  Η συνταγή μας:  Υλικά:    6 ποτήρια  μούστο 1 ποτήρι αλεύρι χωρίς γλουτένη ( έβαλα το μπλε των Μύλων Αγίου Γεωργίου)  Καρύδια αλεσμένα  Μισό κουταλάκι του γλυκού

Περάσαμε υπέροχα στη φθινοπωρινή μας εκδρομή με το Μανώλη.  Η Κυριακάτικη απόδραση  στη φύση, μας γέμισε όμορφες μυρωδιές και χρώματα.  Τα πανέμορφα χωριουδάκια της ενδοχώρας με τις ιστορικούς Βυζαντινούς Ναούς    πνιγμένα  κυριολεκτικά στο πράσινο ανάμεσα σε Καστανιές, Πλατάνια  ελιές  και τρεχούμενα νερά, μας περίμεναν ντυμένα στις γλυκές αποχρώσεις του φθινοπώρου και μας εντυπωσίασαν με τις ιστορίες και θρύλους που τα περιβάλλουν.    Το εντυπωσιακότερο και το πιο ιστορικό μέρος που επισκεφθήκαμε ήταν το "Σπήλαιο της Σοφίας του Θεού" στις δυτικές παρυφές των Λευκών Ορέων.  Στο τεράστιο Σπήλαιο, σε μια σχισμή του βράχου βρίσκεται κρυμμένη η εικόνα της Σοφίας του Θεού, ένα εικόνισμα από το Ναό που έχτισε ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός στην Κωνσταντινούπολη και το έφεραν στο νησί   Κρητικοί που είχαν ταξιδέψει στη Βασιλεύουσα για να βοηθήσουν στην άμυνα της, ώστε να μην πέσει στα χέρια

Σου 'δινα λεφτά για τα ταξίδια και χρυσάνθεμα απ' της Κίνας τις αυλές πέτρες σκαλιστές για δαχτυλίδια και φορέματα από πόλεις μαγικές Στα παλιά βιβλία του πατέρα της Αλεξάνδρειας οι μύθοι κι οι γιορτές για όσα σκορπιστήκαν στον αέρα και στις θάλασσες τις γκρίζες απ' το χθες Ό, τι κι αν αρχίσω όποια πόρτα κι αν χτυπήσω τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό Κάτι να γυαλίζει θέλεις πάντα κι ας θυμίζει ό, τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό Σαν του φτωχού Σαρλό τη μπαλαρίνα που χορεύει μες στης νύχτας το ρυθμό μα η καρδιά σου σαν κλεισμένη σε βιτρίνα δεν αγγίζει της δικής μου τον παλμό Ώσπου μια βραδιά ένας σχοινοβάτης μες στα φώτα αυτού του τσίρκου ισορροπεί παίρνει ο ομορφονιός τη μπαλαρίνα κι είν' μονάχος τώρα ο κλόουν στη σκηνή Ό, τι κι αν αρχίσω όποια πόρτα κι αν χτυπήσω τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό Κάτι να γυαλίζει θέλεις πάντα κι ας θυμίζει ό, τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό" Καλησπέρα σας.  Είχα καιρό