ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Αρχίζει να τρέχει με απίστευτη ευκολία ανάμεσα στις πέτρες και στα ξερά χόρτα. Σα να περιπλανιέται καθημερινά στους λόφους του χωριού ,κι ας μεγαλώνει στην πόλη. Δεν προλαβαίνω να του πω να προσέχει,  παίρνει την κατηφόρα και κατευθύνεται προς τον παλιό νερόμυλο.  Σκαρφαλώνει στις πέτρες, αναγνωρίζει το σπαθόχορτο, τα κίτρινα άνθη του έχουν αρχίσει να σχηματίζουν μικρές βαθυκκόκινες φλέβες στα πέταλα τους, σημάδι πως πλησιάζει του Αϊ Γιαννιού... Με φωνάζει να πάω να το δω... στον τοίχο του υδραγωγείου βλέπει ένα παράθυρο, και θυμάται πως είχαμε δει ένα παρόμοιο στο βιβλίο που διαβάσαμε το προηγούμενο βράδυ!  " Μαμά το παράθυρο στην Καπερναούμ!!" Φωνάζει ενθουσιασμένος... Θυμόμαστε τις παραβολές για τις οποίες μας μιλάει το βιβλίο. ,του αρέσει πολύ  η ιστορία του καλού Σαμαρείτη. Συνεχίζουμε  το περπάτημα ανάμεσα στα λιόφυτα ,στη μυστηριώδη σκιά της Κεφάλας...Ο θρύλος λέει πως κάθε Μεγάλη Πέμπτη την ώρα που διαβάζονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια στις εκκλησιές, ο λόφος χωρίζετ

Η  πόλη τίναζε σιγά σιγά απ' τον ουρανό της τη σκόνη που είχε μεταφέρει ο νοτιάς. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα είχε φύγει και τη θέση της έπαιρνε μια γλυκιά ζεστή, που έκανε τα παιδιά να παίζουν τ' απογεύματα στις αυλές και να κάνουν ποδήλατο στα μικρά σοκάκια της γειτονιάς...   Αγιοκλήματα μαζί με  πικροδάφνες άρχισαν ν' ανθίζουν στην άκρη του δρόμου και οι πήλινες γλάστρες με τους πλατύφυλλους βασιλικούς καμάρωναν   κάτω απ' τον κρητικό αλχημιστή ήλιο. Στάθηκα για λίγα λεπτά  στο παράθυρο κοιτάζοντας τη θάλασσα στο βάθος του ορίζοντα, στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό βαζάκι με γλυκό κουταλιού τριαντάφυλλο. Οι χαρούμενες φωνές των παιδιών  αντηχούσαν και πάλι έξω απ 'το σπίτι! Ήμουν χαρούμενη που έβλεπα ξανά το "παρκινγκ" των ποδηλάτων τους στο απέναντι πεζούλι... Είχε έρθει ένα "καινούργιο παιδάκι" στη γειτονιά  μαζί με την οικογένεια του,  όπως χαρακτηριστικά μου είχε αναφέρει ο Μανώλης, και όλα μαζί είχαν αναλάβει να του δείξουν κάθε πιθανό χ