ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Αυτά τα πεντανόστιμα ανεβατά  κουλουράκια κάνουν το σπίτι να μοσχοβολά!                                                   Υλικά  1 μισή κούπα λάδι, ½   κούπα κανέλα βρασμένη 1 κούπα  γάλα 1 κούπα  ζάχαρη 4 αυγά                               ½   κουταλάκι κάρδαμο 3 βανίλιες των παιδικών μας χρόνων (από εκείνες στο άσπρο σωληνάριο με το κόκκινο καπάκι) 3 φακελάκια ξηρή μαγιά 700 -800  γρ. αλεύρι (περίπου) Διαδικασία Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη την κανέλα,  προσθέτουμε ένα ένα τ' αυγά και σταδιακά το γάλα. Ανακατεύουμε το αλεύρι με τη μαγιά και τα μυρωδικά και το προσθέτουμε λίγο λίγο στο μίγμα μας. Αφού πετύχουμε μια ζύμη  που ελαφρώς κολλάει στα χέρια (δηλαδή να μην είναι σκληρή γιατί τα κουλουράκια μας δεν θα είναι αφράτα) την τοποθετούμε σε  προθερμασμένο φούρνο  στους 50 βαθμούς, για να ανέβει. Σε 40 λεπτά  περίπου η ζύμη μας είναι έτοιμη. Πλάθουμε τα κουλουράκια μας σε ότι σχήμα θέλουμε και τα τοποθετούμε στα ταψιά μας. Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 170 β

Καλησπέρα!  Ταξιδεύω στη Βενετία ... Στέκομαι  στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου διαφορετικού από τα συνηθισμένα. Ενός μαγαζιού, που η μικρή  Ιρένε ένα κοριτσάκι που δεν ξέρει ούτε να διαβάζει, επιλέγει  τα βιβλία για τους πελάτες σύμφωνα με το άρωμα που αναδίδεται από τις σελίδες τους. Ένα βιβλιοπωλείο μυστιριακό και σαγηνευτικό, με δεκάδες σπάνιες  εκδόσεις που τις παραδίδει κάθε βράδυ στον παππού της Ιρένε ένας παράξενος μαυροφορεμένος άνθρωπος... Ενώ οι παθιασμένοι  κυνηγοί των σπάνιων χειρογράφων φτάνουν στα άκρα για να τα αποκτήσουν,  η παλίρροια πλησιάζει, το νερό στη λιμνοθάλασσα φουσκώνει και η πόλη δακρύζει για να ξεπλύνει μια μεγάλη αμαρτία που βαραίνει στις πλάτες ενόχων κι αθώων.  "Η πόλη που δακρύζει"  Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα με πρωτότυπη πλοκη !  

Γλυκειά καλησπέρα!   Κυριακή,με χαλαρή  διάθεση και όρεξη για δημιουργία... Εδώ και αρκετές μέρες έλεγα να φτιάξω υφασμάτινες κολοκύθες για τη φθινοπωρινή διακόσμηση του σπιτιού, κι όλο το ανέβαλα σήμερα επιτέλους τις ετοίμασα ,τις στόλισα με λουλουδάκια και θαλασσόξυλα και μου άρεσε πολύ το αποτέλεσμα!..αλλά εκείνο που με ενθουσίασε περισσότερο είναι η μηλόπιτα χωρίς γλουτένη  που δεν καταλαβαίνεις καμιά διαφορά στη γεύση από την "κανονική"  Υλικά:                                                                                  Για το ταψάκι:  4 μήλα,                                        1/4 πακέτο βιτάμ,                                             1/4 ποτήρι ζάχαρη καστανή,                                 1 κουταλάκι κανέλα,  λίγο μοσχοκάρυδο,  σκόνη από γαρίφαλο,                                            2 κουταλιές της σούπας κονιάκ   Για το κέικ:   4 αυγά,                              5- 6 κουταλιές γάλα χωρίς λακτόζη,             μισό ποτήρι ζάχαρη καστα

Ήρθε ο φθινοπωρινος άνεμος αγκαλιασμενος με τη βροχή... Μια βροχή που λικνίστηκε με τα  κίτρινα  φύλλα, 🌿🍁 έπεσε να ξαποστάσει στην αγκαλιά της Γης και την έκανε να ευωδιάζει σαν ανάσα αγαπημένου ανθρώπου... Χόρεψε η βροχή με τον άνεμο  κι αγαπήθηκαν πολύ...μα  ένας ζηλιάρης ήλιος στέγνωσε το  πρωτοβρόχι κι έμειναν μονάχα δυο  σταγόνες ,κρυμμένες  στα πέταλα ενός φθινοπωρινού ρόδου να σε κοιτούν σα  μάτια γεμάτα νοσταλγία ...σαν μάτια μιας γυναίκας από άλλη εποχή που ταξίδεψε με τον άνεμο και βρέθηκε λαθραία στον μικρό μας κόσμο...Αλήθεια... Τι ξέρεις για τον καιρό; Γι'αυτόν τον άνεμο; https://youtu.be/6lgd2-YWfwQ

H Έλενα από μικρό κοριτσάκι έζησε δίπλα  στα ανθισμένα λιβάδια της Προβηγκίας κι έμαθε από πολύ νωρίς τους πρώτους βασικούς κανόνες της αρωματοποιίας...Βοηθό και απόλυτο οδηγό σε αυτό  το μονοπάτι είχε τη γιαγιά της που τη μεγάλωσε και τη συμβουλεύε. Στο σπίτι της Έλενας υπήρχε ένας  Θρύλος για μια χαμένη συνταγή με το "Τέλειο άρωμα" που το είχε δημιουργίσει η γενάρχης της οικογένειας, μια εξαιρετική αρωματοποιός,  το δέκατου έβδομο αιώνα. Ένα υπέροχο άρωμα, τόσο ιδιαίτερο, που έμενε  για πάντα χαραγμένο στη μνήμη εκείνων που είχαν την τύχη να το μυρίσουν...Δεν αποκάλυψε  όμως ποτέ σε κανέναν τη συνταγή...Από τότε, όλες οι επόμενες αρωματοποιοί της οικογένειας Ροσίνι  έψαχναν στην παλιά  βιβλιοθήκη του εργαστηρίου της ,μήπως ανακαλύψουν το ημερολόγιό της, με τη συνταγή του αρώματος, που ήταν κρυμμένη  σε κάποιο ράφι  ή ανάμεσα  στα βιβλία. Η γιαγιά  της Έλενας  ήταν σίγουρη ότι αυτό το κορίτσι θα έβρισκε τη συνταγή για "Τέλειο Άρωμα".  "Το μονοπάτι

Ένα πεντανόστιμο κέικ, από άλλες εποχές. Τότε που οι μαμάδες μας, δε φοβόταν να χρησιμοποιούν το βιτάμ ή τη φυτίνη στις συνταγές τους. Υπήρχε μια εποχή που κι εγώ απέφευγα τη μαργαρίνη  όμως όταν το σκέφτηκα καλύτερα κι έκανα μια αναδρομή στις παιδικές μου γευστικές αναμνήσεις,  είδα πως δεν υπήρχε καμιά "αφορεσμένη" τροφή για τα παιδιά .Στο πρωινό μας είχαμε γάλα του κουτιού Νουνού, μερέντα με ψωμί ή βιτάμ με μαρμελάδα... Κάθε φορά που βλέπω αυτά τα προϊόντα στα ράφια του σούπερ μάρκετ έρχονται στο μυαλό μου ξυπνήματα πρωινά  και μυρωδιά σχολείου..Έτσι έπαψα να γκρινιάζω με τα πάντα και να κατατάσσω τις τροφές σε "καλές" και "κακές". Τίποτα δεν είναι βλαβερό όταν υπάρχει μέτρο. Αυτό το "παλιομοδίτικο" Κεϊκ λ οιπόν είναι ιδανικό για κολατσιό στο σχολείο και για απογευματινό , μετά το διάβασμα που είμαστε τόσο κουρασμένοι. Το παλιό βιβλίο των συνταγών  έχει αγοραστεί από ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι στην αυλή της Λότζια.

Μυρίζει βροχή... Καιρός για ένα υπέροχο αναγνωστικό ταξίδι... Η Άλις ζεί μια ήσυχη και ευτυχισμένη ζωή σε μια φτωχογειτονιά του μεταπολεμικού Λονδίνου. Αγαπάει με πάθος τις μυρωδιές και η δουλειά της είναι να φτιάχνει αρώματα, έχει καλούς φίλους που τους νιώθει σαν οικογένεια της  κι έναν ιδιόρρυθμο γείτονα που της δυσκολεύει τη ζωή ...Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1950 μια εκδρομή στο Μπράιτον της αλλάζει  για πάντα τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό της ,και τα όσα γνωρίζει για το παρελθόν καθώς συναντά  μια γυναίκα που της αποκαλύπτει ότι ο σημαντικότερος άντρας της ζωής της , μόλις πέρασε απο δίπλα της και για να τον συναντήσει , πρέπει να κάνει ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη,  ν'ανακαλύψει την αληθινή της ταυτότητα και να βρει τις πραγματικές της ρίζες. "Το άρωμα της νοσταλγίας" του Μαρκ Λεβί 📚  ένα υπέροχο καλογραμμένο βιβλίο που οι σελίδες του αναδίδουν ένα μεθυστικό άρωμα από πορτοκαλανθούς, και μπαχαρικά  ένα σαγηνευτικό  μυθιστόρημα που η αγάπη μ

  Ο αέρας φέρνει το άρωμα της βροχής στην πόλη, οι μυρωδιές και  τα χρώματα του φθινοπώρου. Είναι γλυκόπικρα σαν τη νοσταλγία ... Κάτι σαν φλούδα πορτοκαλιού ανακατεμένη με καστανή ζάχαρη... Ο καιρός αρχίζει να ψυχραίνει και τα χείλη μας έχουν ανάγκη από ιδιαίτερη φροντίδα, η αγαπημένη μου συνταγή για βάλσαμο χειλιών, έχει φθινοπωρινή γεύση.        Υλικά: Μισή  κουταλιά βούτυρο καριτέ,  μισή κουταλιά μελισσοκέρι,τρεις κουταλιές λάδι Καλέντουλας, δυο κουταλιές λάδι αμυγδάλου, λίγη καστανή ζάχαρη στη μύτη του κουταλιού, πέντε σταγόνες βρώσιμο άρωμα πορτοκαλιού. Η διαδικασία είναι απλή, σας την έχω γράψει, το φτιάχνουμε όπως ακριβώς την κεραλοιφή, και είναι πολύ εύκολο να γίνει. Η Καλέντουλα είναι ένα εξαιρετικό βότανο για την περιποίηση της επιδερμίδας και των χειλιών  ιδανικό για τις κρέμες και τα βάλσαμα. Τη ζάχαρη την προσθέτουμε αφού έχει ζεσταθεί το λάδι και την ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει..Η αρχική συνταγή που είναι  γραμμένη στο τετράδιο μου περιέχει μέλι αλλά επειδή

Ο Πόλ περιπλανιέται στους Φθινοπωρινούς δρόμους. Φοράει ένα παλιό ξεφτισμένο μπουφάν, στις τσέπες του έχει στριμώξει αναμνήσεις, απώλειες και την ταμπέλα του μικρού γιού - αδερφού που του έχει κρεμάσει η οικογένεια του. Φυσάει στην πόλη... Τα φύλλα των δέντρων πέφτουν στα πόδια του και σχηματίζουν ένα μονοπάτι που τον οδηγεί σ'ένα παράξενο μαγαζί.. Ένα παλαιοπωλείο βιβλίων. Το φθινοπωρινό φως  δίνει στο μαγαζάκι ένα χρώμα παλιού ξύλου και φθαρμένου χαρτιού, στιγματισμένου με σκούρο μελάνι. Εκεί, μέσα στο βουητό από τις χιλιάδες λέξεις και τα κρυμμένα μυστικά, ανακαλύπτει τη Τζούντιθ... Όμως  η κοπέλα είναι χαμένη στο σκοτεινό κόσμο των ουσιών κι εξαρτημένη από τη φθορά. Ο Πολ νιώθει να πνίγεται και να εξαφανίζεται μέσα σε κινούμενη  άμμο. Όταν καταφέρει να επιστρέψει σε σταθερή γη, τίποτα δεν είναι ίδιο.  📚📖  " Το βιβλιοπωλείο των κρυφών μυνημάτων" Μου κράτησε καλή συντροφιά, το δύσκολο Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.  Μου άρεσε ο ποιητικός του λόγος και η γλ

Ένα κέικ καρότου στα ζεστά χρώματα του φθινοπώρου... Μοιάζει με τις αποχρώσεις των φύλων που πέφτουν από τα δέντρα, χορεύοντας απαλά με τον άνεμο...        Υλικά 1 κούπα φαρίνα χωρίς γλουτένη, 1 ,5 κούπα αλεύρι αμυγδάλου,  2 κουταλιές της σούπας καρύδα τριμμένη  μία κούπα καρότα τριμμένα, μία κούπα λάδι, μισή κούπα χυμό πορτοκαλιού, 3/4 κούπας ζάχαρη καστανή  δυο κουταλάκια μπέικιν, 4 αβγά, ξύσμα πορτοκαλιού , μισό  κουταλάκι κανέλα, μισό κουταλάκι  μοσχοκάρυδο.  Διαδικασία Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη, προσθέτουμε ένα, ένα τα αβγά και το καρότο με το ξύσμα. Ανακατεύουμε τα στερεά υλικά μαζί με τα μπαχαρικά, και τα προσθέτουμε στο μίγμα. Ψήνουμε το κέικ καρότου σε προθερμασμένο φούρνο στους 150 βαθμούς για 40 με 45 λεπτά (εξαρτάται το φούρνο) Και μην ξεχνάμε ότι με την ίδια κούπα μετράμε όλα τα υλικά προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι και πάντα έχουμε λίγο παραπάνω δίπλα μας γιατί ίσως χρειάζεται...  Είναι κέικ πεντανόστιμο και πολύ αρωματικό! Η ατμόσφαιρα ευωδιάζει κανέλα,