ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο κόσμος των χριστουγεννιάτικων  παραμυθιών, έχει  πάντα  περισσότερη αγάπη, νεράιδες πολύχρωμα ουράνια τόξα,  χιονονιφάδες που πέφτουν απ'τον ουρανό χορεύοντας  σα μπαλαρίνες, και ελαφάκια  με κόκκινες μύτες.  Δεν έχει σύνορα και αγκαθωτά συρματοπλέγματα στις  καρδιές στις σκέψεις και στις ψυχές.  Η ευχή μου για τη νέα χρονιά που έρχεται είναι να έχουμε ομόνοια κι αδελφοσύνη.  Να δεχόμαστε το συνάνθρωπο δίπλα μας με αγάπη.  Ο Ρούντολφ, όπως και ο Σάντα Κλάους  είναι φανταστικοί χαρακτήρες, όμως το παραμύθι με το διαφορετικό ελαφάκι, που είχε ταπεινή  καρδιά  και  δυστυχώς  κανείς δεν μπορούσε να το δεχτεί, αλλά  ο Άγιος Βασίλης το επέλεξε για οδηγό στο έλκηθρο του, μας δίνει ένα ωραίο μύνημα αγάπης και αποδοχής.  Εύχομαι ολόψυχα, να γεμίσει η καρδιά μας με αυτά συναισθήματα τον καινούριο χρόνο.  Έτσι απλά, παιδικά. Χωρίς μεγαλόστομες κουβέντες. Να ξαναγίνουμε παιδιά  και να διαβάζουμε ξανά παραμύθια.  Η φετινή μου Βασιλόπ

Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!  Έχουν περάσει αρκετά Χριστούγεννα  από την τελευταία φορά που έφαγα  κουραμπιέ,  γιατί η κυρία γλουτένη (μαζί με την κυρία λακτόζη) μου έχουν κυρίξει  πόλεμο τα τελευταία χρόνια  κι επειδή το "δικό μου" αλεύρι είναι λιγάκι "παράξενο" (πιο πολύ κι από 'μένα) δεν είχα αποτολμίσει να φτιάξω κουραμπιέδες.  Χθες το απόγευμα λοιπόν, το πήρα  απόφαση...  βρήκα τα υλικά,  (είπα Στ'ονομα Σου Θεέ μου) κι άρχισα να τους ζυμώνω. Έφτιαξα μισή δόση,  (ένα ταψάκι ) και είναι οι νοστιμότεροι κουραμπιέδες που έφαγα στη ζωή μου.  Τα τελευταία χρόνια, μέσα από τις περιπέτειες (με τις γλυκίτατες κατά τα άλλα κυρίες) γλουτένη και λακτόζη, έμαθα να χαίρομαι με τα πιο απλά πράγματα...όπως ενα ταψάκι κουραμπιέδες...  Πάμε να δούμε πως τους έφτιαξα.  1/2 κούπα μαργαρίνη  1/2 κούπα λάδι  1/2 κούπα αμύγδαλα   καβουρδισμένα στους 150 βαθμούς για λίγα λεπτά μέχρι να κοκκινίσουν και αλεσμένα σε χοντρά κομμάτια.  1 /4 κούπας άχνη 2 κούπ

Παραμονή Χριστουγέννων απόψε, κι εγώ θα σας ευχηθώ Χρόνια Πολλά γεμάτα με αγάπη και Φως Χριστού.   Σας στέλνω ως κάρτα, μια φωτογραφία  που μοσχοβολά  βανίλια και παιδική αθωότητα. Εχθές, την τελευταία μέρα πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων,  στην τάξη του Μανόλη έφτιαξαν μπισκιτόσπιτα  μαζί με τη δασκάλα τους.   Η κάρτα μου, συνοδεύεται από τα λόγια του Γέροντα  Θαδδαίου:  "Πραότητα σημαίνει να έχεις μια καρδιά ταπεινή και ειρηνική. Τα παιδιά είναι πράα. Γι' αυτό και ο Κύριος λέει ''Αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών'' (Ματθ. 18,3). Ένας υπερήφανος άνθρωπος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, όλα τον ενοχλούν κι ακολουθεί το δικό του θέλημα. Πρέπει να δείχνουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού για να μάθουμε την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα, όσο είμαστε ακόμα σ' αυτή εδώ τη ζωή, όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Μια καρδιά, που είναι γεμάτη αγάπη, δεν σκέφτεται τον εαυτό της αλλά τους άλλους. Προσεύχεται για κα

 Ο Άγγελος, αγαπάει πολύ  τη μουσική και τις παραστάσεις, όμως δεν μπορεί  τραγουδήσει στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου του.  Η  δυσκολία του να αρθρώσει σωστά το σίγμα , θα αποτελέσει ξανά  την αφορμή για να γελάσουν μαζί του οι συμμαθητές   του και να αποκλειστεί από τη σχολική    παράσταση.  Το μικρό  αγόρι απογοητευμένο και με μια ασήκωτη θλίψη στην ψυχή, παίρνει τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι του. Εκεί, έπειτα από ώρες μοναξιάς, κλεισμένος στο δωμάτιο του, αποφασίζει να ανοίξει το Ημερολόγιο αντιστροφής Μέτρησης με τον Αριθμό 13. Τότε εντελώς ξαφνικά και ανέλπιστα εμφανίζεται μέσα από το κουτί ένα μικροσκοπικό ποντικάκι: Ο περίφημος Φον Ποντικόβεν ο Δέκατος, που θα οδηγήσει το ευαίσθητο αγόρι σε ένα μαγικό ταξίδι  πίσω στον χρόνο, στις 23 Δεκεμβρίου 1818, που  σύμφωνα με την παράδοση  γράφτηκε το τραγούδι “Άγια Νύχτα”.  Εκεί, θα παρακολουθήσουν τη σύνθεσή του  και θα παραστούν μαζί  στην πρώτη εκτέλεση του πασίγνωστου

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε συνδύαζε  βόλτα και χουχούλιασμα  στο σπίτι.  Διαβάσαμε χριστουγεννιάτικα βιβλία δίπλα στο τζάκι , ακούσαμε  τραγούδια καθώς φτιάχναμε τα μελομακάρονα και είδαμε όμορφες ιστορίες  στη μικρή οθόνη.  Επικρατούσε βέβαια  λιγάκι χαμός από τα  σκόρπια παιχνίδια ,αλλά δε με πείραξε καθόλου. Παλιά δε θα μπορούσα να παρακολουθώ μια ταινία και στο σπίτι να επικρατεί χαμός, αλλά τώρα δε με νοιάζει.  Τα παιδιά χρειάζονται χώρο να παίξουν και να δημιουργίσουν τις παιδικές αναμνήσεις τους. Αυτό , συμβαίνει μέσα από μια γόνιμη ακαταστασία.  Να χτίζουν σπίτια με τουβλάκια, να φτιάχνουν ιστορίες με φανταστικούς ήρωες, να ζωγραφίζουν, και να νιώθουν άνετα μέσα στο σπίτι. Ακόμα κι όταν μεγαλώνουν  και δε σκορπίζουν τα παιχνίδια  τους στο πάτωμα, δημιουργούν "αναστάτωση" στη μαμά. Ίσως την ώρα που θα μαγειρεύει ή που κάνει άλλες δουλειές, εκείνα να θέλουν να μιλήσουν, να ζητήσουν μια γνώμη ή μια συμβουλή. Έτσι όλα

Σήμερα είναι μια γιορτινή μέρα. Στο σπίτι μας υπάρχει χαρά  γεμάτη μυρωδιές, γεύσεις κι όμορφες αναμνήσεις.  Φέτος πραγματικά, έχω μια χαρά παιδική στην καρδιά μου κοιτάζοντας το στολισμένο σπίτι και κάνοντας  βόλτα στη πόλη ,που φόρεσε τα παραμυθένια της χρώματα.   Σήμερα, η κουζίνα μου μοσχομυρίζει αγάπη . Κι ευγνωμονώ  το Θεό για τις ευλογίες στη ζωή μου.  Γι'αυτό θα σας κεράσω ένα κομμάτι από εκείνα  τα  "μαγικά "  vegan και  gluten free κέικ  της μαμάς που είναι τόσο νόστιμα  ώστε  κανείς να μην καταλαβαίνει πως δεν είναι "κανονικο".   Η αρχική συνταγή  βρίσκεται εδώ http://eirini-nikolaou.blogspot.com/2018/03/blog-post_20.html?m=1  αλλά σήμερα το έφτιαξα με τα εξής υλικά: Υλικά για το κέικ: 3/4  κούπας ζάχαρη,  1 κούπα χυμό πορτοκαλιού,  ½ κούπα  λάδι,  1 κούπα pastry mix  (το μωβ των Μύλων του Αγίου Γεωργίου)   1 κούπα φαρίνα χωρίς γλουτένη (το κόκκινο των Μύλων Αγίου Γεωργίου )  1 κουταλάκι μπέι