ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η Χριστουγεννιάτικη αλφαβήτα μας.  Το δικό  μας  ημερολόγιο  αντιστροφής μέτρησης  ως τη  μέρα  της Γέννησης  του Θεανθρώπου.   Το φτιάχνουμε  αρκετά χρόνια, τα παιδιά  μου το  έχουν  αγαπήσει πολύ και  ανήκει  πλέον στις Χριστουγεννιάτικες οικογενειακές  μας παραδόσεις!   Φέτος το  ημερολόγιο αποτελείται  από  υφασμάτινα πουγκάκια, που έφτιαξα με  τη ραπτομηχανή  και οι κάρτες  με τους αριθμούς  είναι  από μια χάρτινη τσαντούλα δώρου.  Η κατασκευή  του είναι  απλή:   Στην  κάθε  μέρα  του  Δεκέμβρη μέχρι  τα  Χριστούγεννα  αντιστοιχεί κι  ένα γράμμα της  Αλφαβήτας  που  μας παραπέμπει  σε κάποιο  πρόσωπο,  ή τοποθεσία  από την Αγία Γραφή,  ώστε  να διαβάσουμε  μια  ιστορία  και να θυμηθούμε γεγονότα  από  την εποχή της Παλαιάς και Καινής  Διαθήκης. Αλλά   εκτός  τις ιστορίες,  μέσα στα  πουγκάκια  κρύβονται δραστηριότητες,  παραμύθια  κατασκευές, συνταγές να φτιάξουμε   τις   αγαπημένες μας λιχουδιές   και  να  κάνουμε το σπίτι να μοσχομ

Όλη νύχτα έβρεχε ασταμάτητα. Η πόλη ξύπνησε  τυλιγμένη σε μια υδάτινη αγκαλιά...Ανοίγω  το παράθυρο  και στο δωμάτιο μπαίνει ένας  παγωμένος αέρας, η σιωπή κατοικεί στο δρόμο. Ένας κουρασμένος ήλιος προσπαθεί να μας ζεστάνει με το χλωμό  κι αδύναμο του φως. Σιωπηλή μέρα, λείπουν οι γνώριμοι ήχοι της γειτονιάς,τα γέλια των παιδιών, οι κουβέντες των ανθρώπων απ' το λιωμάζομα, τα κουδουνάκια των ποδηλάτων. Αλλά οι μυρωδιές από τις ξυλόσομπες και τ'αναμμένα τζάκια δίνουν μια αίσθηση θαλπωρής στην ατμόσφαιρα. Ο καπνός απ' τις καμινάδες ανεβαίνει χορευτικά στον ουρανό κι αποχαιρετά  σιγά σιγά το Νοέμβρη. Το στερνοπούλι του φθινοπώρου, έφτιαξε τις βαλίτσες του και κατευθύνεται νωχελικά  προς το τρένο του γέρου χρόνου που τον περιμένει στο σταθμό. Είναι ντυμένος μ'ενα γκρίζο πανωφόρι , μα δεν είναι μελαγχολικός, γιατί δίνει τη θέση του στο γιορτινό Δεκέμβρη με τη χαρούμενη διάθεση  και τα αισιόδοξα χαμόγελα. Κλείνω το παράθυρο και πηγαίνω την κουζίνα.  Να φτιάξω

Φεύγει τρέχοντας ο χρόνος! Λες και ήταν χθες που μαζεύαμε Θαλασσόξυλα από τον Καρτερό και τώρα τα χρησιμοποιώ για να στολίσω τις φθινοπωρινές μου κολοκύθες. Πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός... Ήρθαν τα πρωτοβρόχια και θυμήθηκα ένα όμορφο παραμύθι για το Νεραϊδόσπηλιο του Καρτερού... Όταν  βρέχει τα νερά  της πηγής του θολώνουν κι ακούγεται ένα σιγανό κλάμα μέσα από τη σπηλιά... Γιατί λέει, μια φορά  κι έναν καιρό στο Φαράγγι του Καρτερού που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη ζούσαν πανέμορφες νεράιδες. Όλη μέρα κοιμόταν στο αόρατο μαγικό παλάτι τους και τα μεσάνυχτα ξυπνούσαν...Λεπτές οπτασίες με μακριά ξέπλεκα μαλλιά πήγαιναν στον ποταμό να λουστούν και να χορέψουν κάτω από το φεγγαρόφωτο. Κάποια ανοιξιάτικη νύχτα ένας νέος λυράρης έτυχε να περνάει δίπλα από τον ποταμό άκουσε το τραγούδι τους και πλησίασε  να τις δει!  Μαγεύτηκε τόσο πολύ από την ομορφιά τους που χωρίς να το καταλάβει έπιασε τη λύρα  μέσα από τη βούργια του άρχισε να παίζει και να τις συνοδεύει στο χορό...Οι Νεράιδε

  Ένα καινούργιο αναγνωστικό ταξίδι ξεκινά κι ένα μικρό εργαστηράκι αρχίζει να δημιουργείται.    Δεν ξέρω αν καταφέρω να δώσω στα αγαπημένα μας πρόσωπα τα δωράκια που θα φτιάξω, αλλά εγώ θα τα έχω έτοιμα περιμένοντας τα Χριστούγεννα με αισιοδοξία.  Το υπέροχο αρωματικό τσαγάκι μου, ονομάζεται "Αϊ -Βασίλης". Ένα μίγμα από πράσινο τσάι, κάρδαμο μήλο κανέλα, κεράσι γαρύφαλλο και ροζ πιπέρι. Το βρήκα στο " Μόκα " στο κέντρο της πόλης.

Καλημέρα. Νοέμβρης μήνας ,ανοίγω το παράθυρο και η δυνατή μυρωδιά του χειμώνα αγκαλιάζει το σπίτι...νοτισμένο χώμα και υγρή χλόη  γεμίζει  το δωμάτιο θαλπωρή. Ευωδιάζει βρεγμένο ροδόξυλο που ακόμη και η μυρωδιά απ' τα αναμμένα τζάκια και τις ξυλόσομπες δε μπορεί να σκεπάσει...  Η τριανταφυλλιά επιμένει, καμιά νεροποντή δεν κατάφερε να τη λυγίσει κι η ελιά στην πίσω αυλή ψιθυρίζει την παιδική προσευχή  που θυμάμαι από παλιά. "Θέτω κάνω το Σταυρό μου, κι άγγελο έχω στο πλευρό μου".   Αυτές τις μέρες διαβάσαμε ένα υπέροχο βιβλίο "Το πύρινο σπαθί" της Αικατερίνης Κοντοπούλου απ' τις εκδόσεις Παρρησία. Μας αρέσει πολύ η γραφή του που είναι εξαιρετική, με υπέροχους  χαρακτήρες  και περιγραφές τοπίων, ιστορικών γεγονότων χωρίς όμως να κουράζει το μικρό μου αναγνώστη.  Ένα υπέροχο αναγνωστικό ταξίδι στο χρόνο και στη θαυμαστή ιστορία του Μοναστηρίου  του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Λέσβου.  Βοήθεια μας η χάρη του!  Το βιβλίο είναι υπέροχο και η πένα της Αικατερίνη

Ήρθε ο άνεμος του φθινοπώρου, φορτωμένος με τις μυρωδιές της βρεγμένης γης, την αλμυρή αύρα της θάλασσας, και την πιπεράτη ευωδιά των μπαχαρικών. Η κουζίνα μοσχομυρίζει κανέλα γαρίφαλο και λάδι, αλμυρές και γλυκές νοστιμιές που σαν αόρατο νήμα θα μας ενώνουν πάντα  με τη θαλπωρή του σπιτιού. Από το ανοιχτό παράθυρο μπαίνουν οι ήχοι της γειτονιάς, τα γέλια των παιδιών που ακόμα παίζουν στα αδιέξοδα δρομάκια, τα τιτιβίσματα των σπουργιτιών, η μουσική της κιθάρας του κοριτσιού που κάθεται στο μπαλκόνι, ακόμη και η σιωπή του σπιτιού των Ρόδων αποκτά φωνή. Η ατμόσφαιρα είναι γλυκιά στα χείλη, και ο ουρανός παίρνει το χρώμα των Κυκλάμινων... Κρυφοκοιτάζω τα πινέλα μου και τη ρομαντική φιγούρα στη χαρτοπετσέτα που με περιμένουν υπομονετικά εδώ και αρκετές μέρες... Δε με ενδιαφέρει να φτιάξω άλλο ένα κουτί με την τεχνική του ντεκουπάζ...Υπάρχουν δεκάδες όμορφα κουτιά εκεί έξω, με την προσωπική πινελιά του κάθε δημιουργού και τις μικρές ατέλειες τους, που τα κάνουν μοναδικά. Η κάθε κατασκευή