ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

  Πεθύμησα μια παραλία ήσυχη, από εκείνες που αγαπώ να πηγαίνω με το Μανόλη. Χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες πάνω  στο κύμα,κι οχλοβοή. Να έχουμε τα σακίδια στον ώμο και να περπατήσουμε  κάτω από τον πρωινό  ήλιο μέχρι  φτάσουμε. Οι μυρωδιές από το θυμάρι και το φασκόμηλο να κατεβαίνουν από τους  λόφους, με τους κόκκους της άμμου να έρχονται στα χείλη και να δίνουν στην παγωμένη λεμονάδα τη σωστή γεύση. Χθες εντελώς τυχαία βρεθήκαμε  σε μια τέτοια μικροσκοπική παραλία. Γεμάτη βράχια, κοχύλια και ησυχία. Στερεώσαμε την ομπρέλα μας,  καθίσαμε πάνω στις τεράστιες πέτρες, τραγουδήσαμε,  https://youtu.be/KQcey-Ch4sM παίξαμε μπάλα μέσα στο νερό, απολαμβάνοντας  το πρώτο μας μπάνιο για φέτος. Είχε λίγο  παιχνιδιάρικο κυματάκι, ο Μανόλης δεν έλεγε να βγει από το νερό  κι εγώ διάβασα ήσυχα το βιβλίο μου.   Επιστρέψαμε στο σπίτι με άκρως δημιουργική διάθεση και διακόσμησα το σπίτι  με  θησαυρούς της θάλασσας που είχαμε φυλαγμένους στο ντουλάπι μας και με τα

Ξημέρωσε  Καλοκαίρι. Ήταν η πρώτη Παρασκευή του Ιουνίου  ένα ελαφρύ βοριαδάκι αναστάτωνε τη θάλασσα  κι εμείς περιμένανε υπομονετικά στην αίθουσα αναμονής. Παρόλο που ήταν ακόμα πολύ πρωί είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος και οι καρέκλες ήταν όλες γεμάτες.  Ο Μανόλης είχε αρχίσει να κουράζεται καθώς απαγορευόταν να περιφέρεται χωρίς λόγο στο διάδρομο ,και να  ανησυχεί, γιατί όπως φαινόταν πλέον ξεκάθαρα, θα  έχανε την πρόβα που είχαν στο σχολείο για την παράσταση του "Οδυσσεβάχ"  και να αγχώνεται πως δεν θα προλάβαινε να παραδώσει  στην ώρα της την ομαδική εργασία που έκαναν μαζί με το φίλο του την προηγούμενη μέρα.    Πήγε και πήρε ένα σάντουιτς για εκείνον και για μένα έναν ελληνικό καφέ, κάθησε δίπλα μου για λίγο σιωπηλός και μετά με ρώτησε:  -"Μαμά,  θα πάμε στ'αληθεια  μαζί στα Ιεροσόλυμα;"  -"Αλήθεια βέβαια! Αφού ήρθαμε στην αστυνομία να βγάλεις  διαβατήριο! "  Αρχίσαμε να μιλάμε για το ταξίδι, να με ρωτάει για τους Αγίους Τόπους που περπά

Χθες το βράδυ ήταν η γιορτή αποφοίτησης  του Μανόλη από το δημοτικό.     Η βραδιά ανήκε αποκλειστικά και μόνο στα γλυκά εκτάκια, που έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό για την παράσταση του "Οδυσσεβάχ" τραγούδησαν ως νονοί και νονές με τα παιδάκια της πρώτης  δημοτικού και χόρεψαν με πολύ κέφι στο πάρτυ που ακολούθησε. Έτσι, γλυκά και όμορφα  έκλεισε ένα κεφάλαιο στο  βιβλίο των μαθηματικών χρόνων του μικρού μου.   Υπήρχε μια ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά  ατμόσφαιρα γιατί αφήνουμε το αγαπημένο μας  δημοτικό σχολείο και τελειώνει μια εποχή γεμάτη γέλια, μαθήματα, εκδρομές,  συναισθήματα,  φιλίες, αγαπητούς ανθρώπους, γιορτές, εύκολες και δύσκολες καταστάσεις. Αλλά και μια  υπόσχεση ότι οι όμορφες στιγμές και η καλή φιλία των παιδιών μας  θα συνεχιστεί στο Γυμνάσιο γιατί όλα σχεδόν τα παιδιά από το τμήμα του Μανόλη θα βρεθούν στο ίδιο σχολείο. Μπορεί να μην είναι στην ίδια αίθουσα αλλά οι εμπειρίες 

Καλό μήνα φίλοι μου!  Επιτέλους  μετά από δυο ατέλειωτα χρόνια , τα παιδιά μας πήγανε στο σχολείο σήμερα χωρίς μάσκα. Έστω και τις τελευταίες μέρες της σχολικής χρονιάς, θα καθίσουν στα θρανία τους και θα βλέπουν τα πρόσωπα των συμμαθητών τους. Το κλίμα στο σχολείο γενικά είναι όμορφο καθώς ετοιμάζουν την καθιερωμένη γιορτούλα τους και παραλαμβάνουν τα δωράκια μαζί με τις φωτογραφίες που θα έχουν για ενθύμιο της χρονιάς που πέρασε.  Ο Μανόλης ήταν πολύ , χαρούμενος χθες το απόγευμα που το συζητούσαμε κι έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα γλυκό για  να αρχίσει όμορφα ο μήνας . Το γλυκάκι αυτό που  αρέσει ιδιαίτερα στα αγόρια μου  δεν είναι άλλο από το κλασικό μαμαδίστικο  και σούπερ καλοκαιρινό γλυκό ψυγείου με μπισκότα, κρέμα και ζελέ.  Πάμε να το φτιάξουμε; Υλικά : 2 φακελάκια άνθος αραβοσίτου  βανίλια (από εκείνα που χρειάζονται βράσιμο , όχι στιγμής)  1/2 ποτήρι του νερού γάλα για να βρέξουμε τα μπισκότα  1 - 1,5 πακέτο μπισκότα  τύπου πτι-μπερ  1 κουτί ζελέ  Φράουλα ( οι