ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Χριστός Ανέστη αγαπημένη μου μπλογκογειτονιά! Τελευταίες μέρες του Απρίλη και οι μεθυστικές μυρωδιές της άνοιξης με συνεπαίρνουν όπου κι αν βρεθώ. Στη γειτονιά μας υπάρχουν πολλές λεμονιές και δυόσμος που σκορπίζουν μια  απίστευτη ευωδιά... Είναι ώρες και φορές που οι μυρωδιές είναι συνυφασμένες με γεύσεις και όλο αυτό το άρωμα μου θύμισε έντονα τη γλυκιά γεύση των καλιτσουνιών. Επειδή λοιπόν είχα χρόνια να φάω σκέφτηκα να πειραματιστώ με το δικό μου αλευράκι και να τα φτιάξω χωρίς γλουτένη.  Υλικά για τη ζύμη: 1/2 ποτήρι λάδι 1 /2 ποτήρι ζάχαρη 1 βανίλια  2 αυγά 1 /2 ποτήρι κατσικίσιο γάλα χωρίς λακτόζη  3 κούπες αλεύρι self raising white flour Χωρίς γλουτένη  2  κουταλάκια μπέικιν  Για την γέμιση ( χρησιμοποίησα 2 κούπες βιολογική μαλακή γλυκιά μυζήθρα Κρήτης επειδή περιέχει λιγότερη λακτόζη  κάνοντας και αυτό την κάνει πιο εύπεπτη)  1 ασπράδι αυγού (τον κρόκο το κρατάμε για το άλλειμα) 2 κουταλιές μέλι  Κανέλα Ψιλοκομμένο δυόσμο          Εκτέλεση Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπά

  Ο Σιγανός είναι το σκιάχτρο που ζει στο περιβόλι του κυρ-Γιάννη.  Σπάνια μιλάει… Μόνη του παρέα ο Ανέστης, ο σπουργίτης, κι ένα βιβλίο ποίησης που το διαβάζει συνεχώς. Μια νύχτα αποφασίζει να φύγει μακριά. Θέλει να γνωρίσει τον κόσμο, μα πιο πολύ τη θάλασσα. Το περιβόλι αναστατώνεται στα ξαφνικά. Τα λαχανικά, τα φρούτα, οι καρποί κινδυνεύουν πια απ’ τον καθένα κι αρχίζουν να καταλαβαίνουν πόσο πολύτιμη ήταν η δουλειά του Σιγανού… Όλοι θα μπλεχτούν σε περιπέτειες και θα δουν τη ζωή τους να αλλάζει! Άραγε ο Σιγανός θα καταφέρει να φτάσει στον προορισμό του; Πώς σκέφτηκαν να δράσουν τα λαχανικά, τα φρούτα, οι καρποί; Ένα σύγχρονο παραμύθι για όσα σπάνια λέγονται, τις «συγγνώμες» και τα «ευχαριστώ»… Για τη μοναξιά, τα όνειρα και τις μεγάλες αξίες της ζωής: τη φιλία, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη. Χριστός Ανέστη αγαπημένη μου παρεούλα του Σαββάτου!  Ο γλυκός και υπέροχος Σιγανός και η  αγαπημένη  Ελ

Κλείνω τα μάτια. Οι μυρωδιές της άνοιξης διαποτίζουν το νοτισμένο αέρα. Ελίχρυσος και φασκόμηλο... Τα μελισσόπουλα χορεύουν γύρω μου..  Νιώθω να πετάω ψηλά πάνω από ένα κίτρινο σύννεφο από ανθάκια.  Ύστερα προσγειώνομαι στη μικρή μου κουζίνα. Τα νεράτζια με περιμένουν υπομονετικά να τα μετατρέψω σε γλυκό. Η συνταγή μου είναι απλή, δε χρειάζεται να κοιτάξω το παλιό μου μπλε τετράδιο. Τη θυμάμαι. Είναι η ίδια που φτιάχνω εδώ και χρόνια... Δεν υπάρχουν δοσολογίες. Χρειάζομαι μόνο νεράτζια, ζάχαρη, νερό και λίγο χυμό λεμονιού Πλένω  τα νεράντζια, τρίβω με λεπτό τρίφτη την εξωτερική τους πλευρά προσέχοντας να μη φτάσω  μέχρι το λευκό σημείο του φρούτου.  Χαράζω τη φλούδα σε 4-5 κομμάτια όπως όταν καθαρίζω  τα πορτοκάλια και την αφαιρώ προσεκτικά να μη σπάσει . Τυλίγω τα κομμάτια σε ρολά και με τη βοήθεια μιας βελόνας τα περνώ σε κλωστή σχηματίζοντας μια κολαΐνα όπως όταν φτιάχνω τα στεφάνια με τις μαργαρίτες του Μάη.  Στη συνέχ

Ηλιόλουστο πρωινό στη φωτεινή πόλη. Είχε την εντύπωση ότι εδώ ξημέρωνε πιο γρήγορα. Η ανατολή χρωμάτιζε ροδαλά τα λιγοστά μικρά σύννεφα ενώ εκείνη η νοσταλγική γεύση από γλυκό τριαντάφυλλο που πλημμύριζε ακόμα τις  αισθήσεις δημιούργησε σχεδόν ασυναίσθητα ένα πλατύ χαμόγελο  στα χείλη. Μια χλωμή  αχτίδα φωτός που  έπεφτε διαγώνια στο πλακόστρωτο σοκάκι ήταν λες και άνοιξε μια ρωγμή στο χρόνο...  Πάντα διάλεγε να περπατήσει σε ένα δρόμο που δεν ήξερε πού βγάζει. Σα να ξεκινούσε μια μικρή περιπέτεια ή να προσπαθούσε  ν'ανακαλύψει μια καινούργια μυρωδιά από κάποιο άγνωστο μπαχαρικό ή ένα διαφορετικό ήχο. Αλλά πάντα κατέληγε να κάθεται στο ίδιο πέτρινο πεζούλι απέναντι από τη Σκισμένη Κολώνα με μια γαλάζια καραμέλα ούζο στην τσέπη που σύμφωνα με την παράδοση της μνήμης συμβόλιζε το ταξίδι. Μικρό ή μεγάλο. Δεν είχε σημασία...Κοίταξε τον ουρανό... είχε το ίδιο εκτυφλωτικό γαλάζιο χρώμα με το χαρτί της καραμέλας  αλλά διαφορετική μυρωδιά μια μυρωδιά  που ταξίδευε μαζί με το ελ

"Το Πάσχα στον τόπο μου  δεν είναι μια σκέτη γιορτή, ανάβραση ψυχής είναι και συνάμα κι ανασαμός. Όλες τούτες τις μέρες ακολουθούμε το Χριστό κατά πόδας. Πάμε μαζί στο τελευταίο του Δείπνο, γυρεύουμε θέση στο τραπέζι του, τον παραστέκομε στον Γολγοθά, πέφτουν πάνω στις γυμνωμένες ψυχές μας οι πιτσιλιές από το αίμα του.  Κι όταν ακουστεί το "τετέλεσται", τον κατεβάζομε από το σταυρό, στολίζομε το κιβούρι του και τον ξενυχτούμε, όπως ξενυχτούμε όλους τους αγαπημένους νεκρούς, με μοιρολόγια και τραγούδια του θρήνου.  Αν είσαι ξένος και βρεθείς στα μέρη μας τέτοιες ώρες, θα πεις πως όλοι τούτοι είναι ζυμωμένοι με το φαρμάκι, άσπρη μέρα γι'αυτους δεν υπάρχει. Μα πριν περάσει ένα μερονύχτι, το δάκρυ του πόνου γίνεται δάκρυ χαράς και γίνεται τόσο ξαφνικά που θαρρείς πως έρχονται τα πάνω κάτω και γυρίζει ο κόσμος ανάποδα. Αυτό είναι το Πάσχα στον τόπο μου. Μαζί με τις λαμπάδες που λιώνουν στα μανουάλια, λιώνει το έρεβος στις καρδιές μας, ανάβουν οι φω

Χρόνια πολλά αγαπημένη μπλογκοπαρέα!  Η πρώτη Ανάσταση έγινε στις εκκλησίες, τα σπιτικά μας μυρίζουν Πάσχα κι εγώ σας έχω υποσχεθεί να σας δώσω τη συνταγή για τα σμιρνέικα κουλουράκια χωρίς γλουτένη και να σας πω τις εντυπώσεις μου για το τσουρέκι... Φέτος για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία του ζυμώματος για τσουρέκι χωρίς γλουτένη επειδή δεν μου πετυχαίνει πάντα.  Ευτυχώς βρήκα. ΕΔΏ μια πολύ εύκολη συνταγή και πραγματικά έγινε φανταστικό! Τόσο στη μυρωδιά όσο και στην υφή του!  Παρόλο που το έφτιαξα τη Μεγάλη Πέμπτη παραμένει αφράτο. Δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα όμως είμαι σίγουρη πως είναι νόστιμο!  Μπορεί να μην είναι το σχέδιο του πλεξούδα όμως πραγματικά αυτό που έχει σημασία είναι η γεύση σε κάθε δημιουργία μας!  Δοκιμάστε το είναι εύκολο και μύρισε μαχλέπι όλο το σπίτι!  Εγώ το στόλισα με γλάσο φτιαγμένο από χυμό πορτοκαλιού και άχνη ζάχαρη και του πρόσθεσα ένα κόκκινο αυγό μαζί με χρωματιστό κομφετί... Τα υλικά

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ "Βαριά τα βήματά μου σέρνω στο φως της μέρας το θαμπό κρίνα της άνοιξης σου φέρνω και στο σταυρό σου τ’ ακουμπώ φίλε δακρυοπότιστε των πρωτίστων πρώτιστε. των πρωτίστων πρώτιστε. Άρρωστος κύλησε ο αιώνας κι ο ήλιος βγαίνει μισερός σαν το φτερό της χελιδόνας που το σακάτεψε ο καιρός φίλε τρισμακάριστε των αρίστων άριστε. των αρίστων άριστε. Σήμερα ο Άδης ηνεώχθη γεφύρι εγίνη ο Γολγοθάς και στου θανάτου εσύ την όχθη άφατο δρόμο ακολουθάς έγγιστε κι ανέγγιστε των μεγίστων μέγιστε. των μεγίστων μέγιστε." Νίκος Γκάτσος  Τα γόνατα του Ιησού "Καρφωμένα στ’ αγριόξυλο του σταυρού, Σχηματίζουν μι’ αμβλεία γωνία. Είναι τα ίδια γόνατα που προβάτιζαν, παίζοντας, γύρω Απ’ το κόκκινο φουστάνι της μάνας του, Όταν ήτανε βρέφος δέκα μηνών. Που αργότερα, έφηβος, τ’ ακούμπαγε κάτω στη γη πριονίζοντας το ξύλο ενός κέδρου. Που λύθηκαν κι έπεσαν, ένας σωρός, -μια νύχτα που η άνοιξη ήταν αβάσταγη και μύριζε η γης κι ο ουρανός λεμονάνθιστο Όρος των Ελαιών.

Κατανυκτικό απόγευμα Μεγάλης Πέμπτης... Ησυχία στη γειτονιά. Μόνο οι μυρωδιές των λουλουδιών περιπλανιούνται στα αδιέξοδα δρομάκια...  Τα αυγά μας φέτος τα βάψαμε με τον παραδοσιακό τρόπο, τα στολίσαμε με αγριολούλουδα και τα χρωματιστά αυγά τα έφτιαξε ο Μανόλης με κλωστές.  Η συνταγή για το τσουρέκι μας είναι εδω . Τα κουλουράκια είναι σμυρνέικα χωρίς γλουτένη για μένα 😊υπόσχομαι να αναρτήσω τη συνταγή.  Έχω στο φούρνο κι ένα τσουρέκι χωρίς γλουτένη μυρίζει υπέροχα... Θα επανέλθω με εντυπώσεις... Καλό κατανυκτικό υπόλοιπο Μεγάλης Πέμπτης... Με πολλή υπομονή και ακόμα περισσότερη ελπίδα. Σας αφήνω με το αφήνω με το υπέροχο ποίημα του Νίκου Γκάτσου! Μεγάλη Πέμπτη Αυτός που κρέμασε τον ήλιο στο μεσοδόκι τ’ ουρανού κρεμάται σήμερα σε ξύλο ίλεως, Κύριε, γενού και στ’ ασπαλάθια της ερήμου μια μάνα φώναξε «παιδί μου!» Με τ’ Απριλιού τ’ αρχαία μάγια με των δαιμόνων το φιλί μπήκε στο σπίτι κουκου

Καλημέρα. Ξημερώματα Μεγάλης Τετάρτης. Βροχερός ο καιρός κι αν ανοίξω το παράθυρο οι μυρωδιές από τους λεμονανούς και τις βιολετες θα κατακλύσουν το σπίτι. Πολλές φορές οι συννεφιές μας δίνουν την ευκαιρία να δημιουργήσουμε. Έτσι κι εγώ έφτιαξα μπισκοτόσπιτα για αυτά τα γλυκά πασχαλινά πλασματάκια... να έχουν κι εκείνα ένα καταφύγιο μέσα στην τόση βροχή.  Τα έφτιαξα όπως τα Χριστούγεννιάτικα σπιτάκια με Πτι - Μπερ και τα κόλλησα με γλάσο που έγινε με τον εξής απλό τρόπο : Βάζουμε σε μια κούπα άχνη ζάχαρη δύο τρεις κουταλιές νερό λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού και ανακατεύουμε μέχρι να γίνει ένα πηχτό γλάσο. Δημιουργούμε τα σπιτάκια και τα  κολλάμε. Τέλος στολίζουμε με χρωματιστό κομφετί...  Δόξα τω θεώ καταφέρνουμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία κάθε βράδυ και Παρόλες τις δυσκολίες πήγαμε  με το Μανόλη στο κέντρο και πήραμε τα μπαχαρικά που χρειαζόμαστε για τα πασχαλινά μας γλυκά. Φτιάξαμε τα κουλουράκια μας  και μύρισε το σπίτι Πάσχα.