Εβδομάδα της υπομονής.

Η τρίτη εβδομάδα της "Κυράς Σαρακοστής των Αρετών" , η βδομάδα της υπομονής, ήταν ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο. 

Σ'εκείνο τον ευλογημένο Αύγουστο που βρεθήκαμε για πρώτη φορά στην Αγία Γη. Στο πιο ωραίο  παράδειγμα  υπομονής που  μου  έχει δώσει ως τα σήμερα ο Θεός,  μέσα από την όμορφη ψυχή ενός άνθρωπου. 

Δε θέλω να γράψω πολλά  και  και να σας κουράσω... Θα προσπαθήσω  να περιγράψω τα γεγονότα όσο πιο σύντομα μπορώ... 

Το ταξίδι στους Αγίους Τόπους, ήταν για μένα   από τα χρόνια της εφηβείας, το μεγάλο μου όνειρο κι ένα περασμένο καλοκαίρι  ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,  για να γίνει επιτέλους πραγματικότητα...  

Τέλη Αυγούστου εκείνης της χρονιάς λοιπόν, ένα γαλανολεύκο αεροπλάνο της Aegean ,μας περίμενε στο Ν. Καζαντζάκης για το πολυπόθητο ταξίδι μας... 

Φτάσαμε αργά το βράδυ από το Ηράκλειο  στο αεροδρόμιο της Αθήνας για να συναντήσουμε το γκρουπ με το οποίο θα ταξιδεύαμε  στα Ιεροσόλυμα, κι όταν μετά από  

λίγο συναντηθήκαμε όλοι μαζί οι προσκηνητές, διαπιστώσαμε ότι κανένα από τα ζευγάρια , τους συγγενείς ή τους φίλους που θα ταξιδεύαμε  δεν είχε είχαμε  κοινό τόπο καταγωγής με τους υπόλοιπους...

Το γκρουπάκι μας, ήταν ένα όμορφο  ψηφιδωτό ανθρώπων  από διαφορετικές πόλεις και περιοχές της Ελλάδας. 

 Από τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας μας,είχε αναπτυχθεί ένα όμορφο κλήμα  μεταξύ μας και όλοι ήμασταν χαρούμενοι που θα είχαμε την ευλογία να πατήσουμε τα πόδια μας στα χώματα που περπάτησε ο Χριστός.

 Ανάμεσα στους προσκυνητές, υπήρχε ένας άνθρωπος ο οποίος είχε διανύσει την μεγαλύτερη απόσταση από όλους μας για να συναντηθεί με το γκρουπ  και να βρεθεί στους Αγίους Τόπους... Δε θα αναφέρω το όνομα του για ευνόητους λόγους... Θα τον πω απλά ο "Ευγενικός άνθρωπος"

Από τα πρώτα λεπτά που μιλήσαμε, ήταν ιδιαίτερα φιλικός μαζί μας επειδή είχε βρεθεί στην Κρήτη αρκετές φορές και γνώριζε πολλά από τα έθιμα και τις παραδόσεις του τόπου... Και με τους υπόλοιπους προσκυνητές όμως, ήταν το ίδιο ευγενικός  και πρόθυμος να βοηθήσει οποιονδήποτε τον χρειαζόταν .... Κάποιον που  δε γνώριζε καλά αγγλικά  και δε θα μπορούσε να συννενοηθεί στο Τελ- Αβίβ, ή μια κυρία που δε θα μπορούσε να μεταφέρει εύκολα το σακίδιο ή τη βαλίτσα της. 

Στην πτήση από το Ελ. Βενιζέλος προς το Μπέν -Γκουριόν είχαμε καθήσει απέναντι και συζητούσε ευχάριστα με τον άντρα μου σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. 

Φτάσαμε χαράματα στο Ισραήλ, και η κουβέντα συνεχίστηκε σε όλη τη διαδρομή από το Τελ Αβιβ μέχρι το Μπετζαχούρ. 

Το ίδιο ευγενική, φιλική και εγκάρδια . 

Μετά από λίγες ώρες,όταν ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα, βρεθήκαμε  στην είσοδο του ξενοδοχείου όλοι μαζί οι προσκυνητές, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε ενθουσιασμένοι για την Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ ,εκεί όπου θα συναντούσαμε τον Αγιοταφίτη ξεναγό μας.

Δεν ξέρω τι συνέβη στην καρδιά  του Ευγενικού ανθρώπου, δε γνωρίζω τι ακριβώς είχε στο μυαλό του όσες μέρες ήταν προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα και παρόλο που πέρασαν αρκετά χρόνια  από εκείνο το ταξίδι, δε μπόρεσα ποτέ να κατανοήσω το λόγο που αποφάσισε να παει στους Αγίους Τόπους.... 

 Από τη στιγμή που  κατεβήκαμε από το λεωφορείο και περάσαμε τη Jafa gate, κυριολεκτικά...μεταλλάχθηκε! 

 Το βλέμμα του σκοτείνιασε και σε κάθε προσκύνημα που πηγαίναμε , άρχιζε να λέει αντίθετα και εντελώς διαφορετικά πράγματα από όσα μας  παρουσίαζε ο Αγιοταφίτης Γεροντάς μας...

Όλοι οι προσκυνητές είχαμε ξαφνιαστεί από την αλλαγή του Ευγενικού... Εγώ προσωπικά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, θεώρησα ότι απλά του έβγαινε η κούραση του ταξιδιού και κάπου παρακάτω θα λυνόταν το πρόβλημα...

Δυστυχώς όμως έκανα λάθος. 

Κάθε μέρα γινόταν όλο και πιο ενοχλητική η παρουσία του ανάμεσα μας και δε μιλάω για την απλή γκρίνια ενός ιδιότροπου ανθρώπου που μπορεί να τον συναντήσουμε οπουδήποτε αλλά για ένα άτομο που γινόταν επιθετικό σε κάθε Αγιοταφίτη που συναντήσουμε στα προσκυνήματα... 

Έναν άνθρωπο που κακολογούσε την εκκλησία  ως θεσμό και που τις περισσότερες επιθέσεις τις δεχόταν ο Γέροντας μας, ο οποίος με αξιοθάυμαστη  υπομονή προσπαθούσε να του εξηγεί, να του μιλάει με ηρεμία και να αντιμετωπίζει τις αλλεπάλληλες λεκτικές επιθέσεις του. 

 Είχαν προσπαθήσει οι πιο ψύχραιμοι μαζί με τον άντρα μου να  πλησιάσουν τον "Εύγενικό" και να του μιλήσουν 

τα βράδια την ώρα του δείπνου στο ξενοδοχείο, αλλά οι κουβέντες τους έπεφταν στο κενό και 

η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στο γκρουπ ήταν ιδιαίτερα στενάχωρη...

όλοι μας προσπαθούσαμε να μην του δίνουμε σημασία και να τον αγνοούμε παντού...από το πρωί που τον συναντούσαμε μέχρι το βράδυ που επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο. 

Εντωμεταξύ, μέσα στο λεωφορείο όλοι μας είχαμε το παράδειγμα του Αγιοταφίτη Γέροντα μας , να μας μιλάει για την υπομονή, για τη ζωή του Χριστού,  να μας διηγείται ιστορίες από το Γεροντικό και να κάνουμε Παρακλήσεις στην Παναγία σε κάθε  μακρινή διαδρομή . 

Παρόλη την άσχημη συμπεριφορά του "Ευγενικού" Ο Γέροντας Αγιοταφίτης μας δεν τον ξεχώρισε ποτέ από κανέναν και πάντα προσπαθούσε να τον πλησιάσει... 

Όμως δεν άλλαξε τίποτα... Η κατάσταση ξέφυγε τη μέρα που πήγαμε στη Γαλιλαία... 

Στο Μοναστήρι της Κανά μέσα στο Ναό που φυλάσσονται οι Υδρίες που ευλόγησε ο Χριστός η συμπεριφορά του "Κυρίου Ευγενικού" ξεπέρασε κάθε όριο! 

Άρχισε να φωνάζει μέσα στην εκκλησία και να κακολογεί το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, τους Αγιοταφίτες πατέρες πως είναι ψεύτες και ότι μας πηγαίνουν σε λάθος σημεία, ότι οι υδρίες είναι φτιαχτές και ψεύτικες και τέλος ξέσπασε σε εμάς τους προσκυνητές που είμαστε τόσο ευκολόπιστοι  κι ανόητοι που πιστεύουμε ότι μας λένε... 

Δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση... κάποιοι εκνευρίστηκαν κι άρχισαν να του απαντούν σε έντονο ύφος, ο Αγιοταφίτης Γεροντάς μαζί με τον άντρα μου να προσπαθεί να ηρεμήσει τα πνεύματα κι εγώ δεν μπόρεσα να παραμείνω για πολύ στο ναό... Βγήκα έξω, κάθησα  στο πεζούλι κι έβαλα τα κλάματα... Εκείνη την ώρα πίστεψα πως τον είχε στείλει η κακιά η ώρα για να μου χαλάσει το ταξίδι που τόσα χρόνια ονειρευόμουν. 

Δε ξέρω πόση ώρα  έμεινα έξω... Αλλά όταν  ηρέμησαν τα πνεύματα και  η κατάσταση εξομαλύνθηκε ο Αγιοταφίτης Γεροντάς μας, με πλησίασε χαμογελαστός όπως ήταν πάντα και μου είπε:

"Ο Χριστός δε θέλει κλαψιάρηδες πρεσβυτέρα... Θέλει κομάντος! 

Υπομονετικούς... Αλλά κομάντος! "

Η ηρεμία που είχε το βλέμμα του και η γαλήνη που εξέπεμπε μου έδωσε εκείνες τις μέρες, το ωραιότερο παράδειγμα υπομονής και θα μπορούσα να αναφέρω αρκετά  περιστατικά  από εκείνες τις μέρες... Αλλά δε χρειάζεται να  σας κουράσω  παραπάνω.. 

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε και κάθε φορά που χρειάζομαι υπομονή την αντλώ από εκείνο το ταξίδι.

 Αυτή την εβδομάδα της υπομονής εντελώς "τυχαία"  ο Αγιοταφίτης Γεροντάς, μας τηλεφώνησε και μιλήσαμε. 

Τον αγαπάει πολύ και ο μικρός μου... 

Έχουν μιλήσει οι δυο τους μερικές φορές και σίγουρα κάποια στιγμή θα βρεθούν κι από κοντά! 

https://youtu.be/bhVQBFMfzLw

Η εβδομάδα της υπομονής συνέπεσε με τη μεγάλη γιορτή της Σταυροπροσκυνήσεως και μαζί με το μικρό μου μαζέψαμε λουλούδια από την αυλή μας κι από τη γειτονιά και φτιάξαμε  Ροδαρές. 

Καλή υπομονή σε όλους μας!