Διαβάζοντας

 

Γειά σου αγαπημένη βιβλιοφίλη παρέα του μπλογκ! Σήμερα θα σας παρουσιάσω τα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό. 

 Δύο από τα αυτά είναι δωράκα που έλαβα στα γενέθλια μου και δύο ειναι βιβλία μου δάνεισε η φίλη μου  η Πόπη. 

"Πικρό γάλα " Μένιος Σακελαρόπουλος 

απο τις εκδοσεις "Ψυχογιός" 

Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό βιβλίο που σκιαγραφεί μια δύσκολη περίοδο της ελληνικής ιστορίας — την εποχή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο. Η χώρα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της και οι άνθρωποι να ξανασταθούν στα πόδια τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο μικρός Φώτης και ο αδερφός του μεγαλώνουν χωρίς πατέρα σε ένα φτωχό χωριό, με τη μητέρα και τη γιαγιά τους να δίνουν καθημερινή μάχη για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη.

Η ανάγκη όμως είναι τόσο μεγάλη που η μόνη διέξοδος είναι η αποστολή των παιδιών στις παιδουπόλεις που είχε δημιουργήσει η βασίλισσα Φρειδερίκη. Εκεί ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο για τον Φώτη, το οποίο το βιβλίο περιγράφει με ιδιαίτερη ενσυναίσθηση και ρεαλισμό.

Αν και μεγάλο μέρος της αφήγησης επικεντρώνεται στα παιδικά χρόνια του Φώτη, η ιστορία δεν σταματά εκεί. Συνεχίζεται και μετά την έξοδό του από τα ιδρύματα, παρουσιάζοντας πώς κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να συνεχίσει τη ζωή του, πράγμα που μας επιτρέπει να αποκτήσουμε μια συνολική εικόνα του ανθρώπου που έγινε. Ο χαρακτήρας του Φώτη είναι τόσο ζωντανά δοσμένος που νιώθεις αμέσως συμπάθεια και συγκίνηση για την πορεία του.

Η περιγραφή της ζωής του στο ίδρυμα είναι λεπτομερής, όχι μόνο ως προς τις συνθήκες διαβίωσης, αλλά κυρίως όσον αφορά τα συναισθήματα που βίωνε: τον πόνο του αποχωρισμού, την απομόνωση, αλλά και την πείσμα και τη θέληση να επιβιώσει. Συγκλονιστική είναι επίσης η αποτύπωση της εσωτερικής πάλης της μητέρας του, ειδικά τη στιγμή που παίρνει τη σπαρακτική απόφαση να τον εμπιστευτεί σε ένα ίδρυμα, προσδοκώντας σε ένα καλύτερο μέλλον για εκείνον.

Συνολικά, είναι ένα βιβλίο γραμμένο με φροντίδα, βαθιά κατανόηση και σεβασμό προς τον ήρωά του, που αφήνει στον αναγνώστη έντονα συναισθήματα και τροφή για σκέψη.

Εξαιρετικό βιβλίο!!!  

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! 

"Το τελευταίο φως" Ιφιγένεια Τέκου 

από τις εκδόσεις "Ψυχογιός" 

Η αφήγηση ξεκινά με τη γνωριμία των αναγνωστών με τη Μαρίνα, την κεντρική ηρωίδα της ιστορίας. Βρισκόμαστε στην Αθήνα του 2002. Η Μαρίνα είναι μια πρόσφατα χωρισμένη μητέρα που το παιδί της βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού  κάτι που δεν έχει καταφέρει ακόμα να το αποδεχτεί και να το διαχειριστεί πλήρως. Το παιδί μεγαλώνει με τη φροντίδα της γιαγιάς Ισμήνης, όμως ο θάνατός της ανατρέπει τις ισορροπίες. Η Μαρίνα καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνο τη μητρότητα, αλλά και μια αναπάντεχη κληρονομιά γεμάτη μυστήριο.

Σε ένα παλιό μπαούλο ανακαλύπτει μια φωτογραφία, ένα γράμμα κομμένο στη μέση και ένα κλειδί. Αυτά τα στοιχεία θα τη βάλουν σε μια πορεία αποκαλύψεων. Μαζί με την κόρη της και τη νταντά, τη Φωτεινή, αφήνουν την Αθήνα και μετακομίζουν σ’ έναν παλιό πύργο στη Μάνη. Εκεί ξεκινούν ανεξήγητα γεγονότα... περίεργοι θόρυβοι, μια ξαφνική φωτιά στο υπόγειο και μια σκοτεινή παρουσία που μοιάζει να στοιχειώνει το σπίτι. Κάτι από το παρελθόν επιστρέφει… μια σκιά που συνδέεται με μια παλιά συμφωνία ανάμεσα σε δύο γυναίκες: τη Σεμέλη και την Ισμήνη, στη δεκαετία του '70.

Η  Ιφιγένεια Τέκου ξετυλίγει με δεξιοτεχνία την ιστορία, συνδέοντας παρελθόν και παρόν, και οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι στον χρόνο και στον τόπο: από την Αθήνα και τη Μάνη, μέχρι το Γύθειο, τη Θεσσαλονίκη, το Λονδίνο και την Κένυα. Οι τοποθεσίες δένουν αρμονικά με την πλοκή και τους χαρακτήρες, πλέκοντας ένα αφήγημα γεμάτο ένταση, συναισθήματα και μυστήριο.

Πέρα από την προσωπική ιστορία της Μαρίνας, η συγγραφέας εντάσσει στην αφήγηση και ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα, όπως η περίοδος της Χούντας, η εξέγερση του Πολυτεχνείου και ο καταστροφικός σεισμός της Θεσσαλονίκης το 1978. Παράλληλα, αγγίζει με ευαισθησία το το θέμα της γονικής αποδοχής των  παιδιών στο φάσμα του αυτισμού, ένα ζήτημα που παρουσιάζεται όχι μόνο από την πλευρά της Μαρίνας, αλλά και ως αντανάκλαση των κοινωνικών προκαταλήψεων.

Συνοψίζοντας το μυθιστόρημα της Ιφιγένειας Τέκου είναι ένα έργο γεμάτο εικόνες, δυνατά συναισθήματα και όμορφα μηνύματα. Ένα βιβλίο που θίγει ζητήματα βαθιά ανθρώπινα και κοινωνικά, και παράλληλα κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο μέχρι την αποκάλυψη της αλήθειας λίγο πριν πέσει το τελευταίο φως. 

Ένα υπέροχο, τρυφερό ανάγνωσμα που το αγάπησα πολύ!! 

"Το πράσινο φόρεμα" Λένα Μαντά

από τις εκδόσεις "Ψυχογιός" 

Η γιαγιά Μάγδα στήνει ένα επιδέξιο σχέδιο για να εμποδίσει τον επικείμενο γάμο της εγγονής της με έναν άντρα που δεν θεωρεί κατάλληλο. Μέσα από την εξιστόρηση του παρελθόντος και το μυστικό που κουβαλά το πράσινο φόρεμα, ξεκινά ένα συναρπαστικό ταξίδι στο χρόνο, με στόχο να απομακρύνει τον Λίνο από τη ζωή της Κοραλίας. Όμως, η αποκάλυψη αυτή φέρνει στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά και πληγές του παρελθόντος που κανείς δεν περίμενε να ξανανοίξουν.

Ο μυστηριώδης Άρης Αλαβάνος και ο γοητευτικός πιλότος Κωνσταντίνος Θαλάσσης κάνουν την εμφάνισή τους, παρασύροντας την ιστορία σε επικίνδυνα μονοπάτια, με μοναδικό τους σκοπό να προστατεύσουν την Κοραλία. Καθώς το παρελθόν μπλέκεται ανεξέλεγκτα με το παρόν, η Κοραλία βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη απόφαση.

Ποιον από τους τρεις άντρες θα επιλέξει τελικά; Και για ποιον θα φορέσει το μυστηριώδες πράσινο φόρεμα;

Ένα όμορφο βιβλίο που μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά και το αγάπησα! 

"Βιολέτα" Ιζαμπέλ Αλιέντε

 από τις εκδόσεις "Ψυχογιός" 

Η Βιολέτα γεννήθηκε το 1920, μέσα σε μια σφοδρή καταιγίδα, ως το πρώτο κορίτσι σε μια οικογένεια με ήδη πέντε ζωηρά αγόρια. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, η ζωή της σφραγίστηκε από έντονα γεγονότα: οι συνέπειες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ακόμη εμφανείς, ενώ η ισπανική γρίπη έπληξε τη Λατινική Αμερική –τον τόπο καταγωγής της– σχεδόν ταυτόχρονα με τη γέννησή της.

Σε ένα γράμμα που απευθύνει στο πιο αγαπημένο της πρόσωπο, η Βιολέτα αφηγείται τη μακρά ζωή της, που διατρέχει έναν ολόκληρο αιώνα. Μέσα από τις σελίδες του, ζωντανεύουν ιστορίες βαθιάς λύπης και έντονου έρωτα, εποχές πλούτου και περιόδους ανέχειας, σκληρές απώλειες αλλά και στιγμές ανείπωτης ευτυχίας. Η πορεία της συνδέεται άρρηκτα με τα ιστορικά γεγονότα του 20ού αιώνα: τον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, την άνοδο και την πτώση δικτατοριών, και τελικά την εμπειρία όχι μιας, αλλά δύο πανδημιών.

Μέσα από τη ματιά μιας γυναίκας με ακατάβλητο πείσμα, πάθος και χιούμορ, η Ιζαμπέλ Αλιέντε πλέκει ένα συγκινητικό και εμπνευσμένο χρονικό, που αναδεικνύει τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης σε καιρούς ταραγμένους.

Υπέροχη και αγαπημένη Ιζαμπέλ Αλιέντε! Εξαιρετική βιβλίο! 

Εσείς δανείζετε βιβλία από τις φίλες  ή τους φίλους σας και τους δανείζετε τα δικά σας;  

Καλά αναγνώσματα σας εύχομαι!