Καθημερινά αναγνώσματα

Μικρά  καθημερινά αναγνώσματα που χωρίς αυτά δεν ξεκινάει η μέρα... 

Είναι ωραίο να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες σου διαβάζοντας έναν ωφέλιμο λόγο, έναν ψαλμό, μια προσευχή...γίνονται μικρότερες και κατανοείς ότι τόσο καιρό ίσως και να τις κοιτούσες πίσω από έναν μεγεθυντικό φακό. Κάνεις το σταυρό σου, δε φοβάσαι πια γαληνευεις νιώθεις ζεστασιά, θαλπωρή κι ανάπαυση...

 

Αυτό το παράξενο και δύσκολο καλοκαίρι... 

Είναι φορές που αδυνατώ ανθρωπίνως να παλέψω και νιώθω την ψυχή μου σαν ένα κουρασμένο σκαρί σε μια τρυκιμια. Χρόνια ταξιδεύω στις αγριεμένες θάλασσες με τ'αμπαρια μου άδεια.... Κάποτε υπήρχε μια ανεξήγητη απορία στο μυαλό μου... δεν μπορούσα να καταλάβω πως γίνεται από τόσο πολύ μικρό παιδάκι να έχω τέτοιες απίστευτες ταλαιπωρίες στη ζωή μου... Τόσες στεναχώριες και πληγές... Ένιωθα πως ο Θεός αγνόησε την ύπαρξη μου. Έβλεπα άλλα παιδιά και αργότερα ανθρώπους  να τα πηγαίνουν καλά, να τους δίνονται ευκαιρίες, να τους ανοίγονται πόρτες, να ευημερούν και ένιωθα αδικημένη. Ακόμα και για να γίνω μαμά πέρασα από πολλές ταλαιπωρίες... 

Δεν καταλάβαινα... Τώρα μπορώ να δω και να καταλάβω πως για το Θεό είμαστε ξεχωριστοί, έχει δώσει μοναδικά χαρίσματα στον κάθε έναν από εμάς και αν δε μεγάλωνα με τον τρόπο που επέτρεψε να μεγαλώσω δεν θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος... Θα ήμουν κάποια άλλη.. Πιθανότητα δε θα είχα  καλλιεργήσει κανένα χάρισμα από αυτά που μου έδωσε ο Θεός... Όλα όσα επέτρεψε Εκείνος να συμβούν ήταν γιατί έπρεπε να συναντήσω τον άνθρωπο μου και να βρω το δρόμο μου για την ευτυχία... Και βέβαια με το πέρασμα του χρόνου αναθεώρησα και τον τρόπο που έβλεπα ην "ευημερία" γιατι οι  περισσότεροι όταν μιλάμε για έναν επιτυχημένο άνθρωπο έχουμε στο μυαλό μας πτυχία, σπουδές, καριέρα, δουλειά, οικονομικά, σπίτι, αυτοκίνητο, κοινωνικά επιτεύγματα, βραβεία και αναγνώριση. Όσο αξιοζήλευτα και να ακούγονται όλα αυτά είναι απλώς υλικά αγαθά. Που δεν έχουν καμία ουσιαστική σημασία. 

Γιατί η ψυχή ξεκουράζεται μόνο κοντά στο Θεό. Και μόνο εκείνος ξέρει με τι τρόπο θα την  οδηγήσει κοντά Του. Από τον εύκολο ή δύσκολο δρόμο... 

Δεν έχει σημασία. Αρκεί να τον ακολουθήσεις να τον εμπιστευθείς...

 Μόνο ευγνωμοσύνη νιώθω αυτό το Δεκαπεντάυγουστο για το μονοπάτι που μου έδειξε η Παναγία η μόνη μητέρα που γνώρισα... και ο Θεός ποτέ δε με άφησε μόνη μέσα στις ταλαιπωρίες... έσκυψε πάνω μου στοργικά κι άνοιξε την αγκαλιά Του.

Επειδή ο Θεός προνοεί για εμάς, και μας γνωρίζει πολύ περισσότερο από όσο εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Γι'αυτό λοιπόν φέρνει στο δρόμο μας δυσκολίες, επιλογές, ευλογίες, δε μας κάνει τα χατίρια, ή μας ανοίγει μονοπάτια ώστε να μας οδηγήσει σε αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε. Αρκεί να τον επμπιστευτούμε με όλη μας την καρδιά. 

(ψαλμός 36 :4)

Κι αν καμιά φορά νιώθω αδύναμη η ελπίδα και η γαλήνη που μου προσφέρει η προσευχή με δυναμώνει. Είναι ένα θαυμαστό γεγονός αυτό. 

Για τον άντρα μου αυτή η ανάρτηση...Τον ήλιο μου...Που είναι πάντα δίπλα μου, με βοήθησε να καταλάβω και μου δείχνει τον δρόμο και τον τρόπο να μη φοβάμαι... Κι όταν με κρατά από το χέρι ξέρω πως θα με οδηγήσει στη γαλήνη ενός απαγκιου λιμανιού... 

 Υ. Γ. Η αγαπημένη μου Αγία Γραφή που με συντροφεύει  πολλά χρόνια είναι από το βιβλιοπωλείο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης 

https://bookstore.iak.gr/product/%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B7-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B7/

Και το βιβλίο "Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας" θα το βρείτε επίσης εκεί.