Φθινοπωρινά αναγνώσματα

Καλησπέρα  μπλογκογειτονιά μου όμορφη!Εύχομαι να έχετε μια υπέροχη εβδομάδα! 

Σήμερα  βρέχει κι ευωδιάζει το νοτισμένο  χώμα...Μια μυρωδιά μεθυστική, που τη νιώθεις ακόμα και στους δρόμους της πόλης. Κι εγώ, άρχισα ήδη να μαζέυω φυσικά υλικά για τις χριστουγεννιάτικες κατασκεύες μου,  αλλά και να ψαχουλεύω στα ντουλάπια μου για να ανακαλύψω βαζάκια , ρολά χαρτιού και οτιδήποτε υλικό έχω αποθηκεύσει που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο τις δημιουργικές, βροχερές ημέρες που έρχονται.

Όμως έχουμε καιρό να μιλήσουμε για κατασκευές.... Έπιασα την κουβέντα και ξεχάστηκα γιατί άνοιξα την πόρτα του διαδυκτιακού μου σπιτιού... 

Σήμερα,  ήρθα να σας μιλήσω για δυο βιβλία που διάβασα πριν λίγες μέρες και θυμήθηκα πως δεν τα είχα προσθέσει στη βιβλιοθήκη του μικρού "μπλογκοσπιτιού" μου. 

"Το Ναυάγιο" - Σπύρος Πετρουλάκης από τις εκδόσεις "ΜΙΝΩΑΣ"

Ποταμός 1966: Ένα νεαρό και πολύ αγαπημένο ζευγάρι οινοποιών  - αρωματοποιών  που ζει κι εργάζεται στα όμορφα Κύθηρα δημιουργεί στα  αποστακτήρια του ένα  θεσπέσιο και μεθυστικό άρωμα. 

Με άκρα  μυστικότητα ,  οι ερωτευμένοι νέοι στέλνουν το δείγμα του αρώματος σε μια μεγάλη εταιρεία στο Παρίσι και περιμένουν την απάντηση. 

Όταν μετά από ατέλειωτες  ημέρες  αγωνίας το τηλεγράφημα από τη Γαλλία έρχεται στο νησί,  τίποτα δεν προμηνύει όσα θα ακολουθήσουν. 

Αθήνα σημερινή εποχή: Η Αρτέμις,  τρεις ημέρες  μετά το θάνατο της αγαπημενης της γιαγιάς , ανακαλύπτει  παλιές εφημερίδες  που την κάνουν να πιστεύει πως η Ειρήνη η γιαγιά της ήταν παρούσα στο ναυάγιο  του "Ηράκλειόν",η νεαρή κοπέλα ξεκινά μια αγωνιώδη αναζήτησή στο παρελθόν , η οποία θα φέρει πολλά μυστικά στο φως που αφορούν τη ζωή της . 

"Το ναυάγιο" του Σπύρου Πετρουλάκη είναι ένα  ιδιαίτερο βιβλίο για τη ναυτική τραγωδία που χτύπησε την Κρήτη το Δεκέμβριο του 1966. 

Ένα  μυθιστόρημα που εξελίσεται σε δυο χρόνους παρελθόν και παρόν  και παράλληλα αναδεικνύει  τις  εγκληματικές ευθύνες όσων άφησαν αυτό το πλοίο με βαρύ φορτίο και με τρομερές παραλείψεις να ταξιδέψει και να χαθούν δεκάδες  αθώες ψυχές .

Με παραστατική  γραφή  ο συγγραφέας παρουσιάζει όσα συνέβησαν και δημιουργεί μια ιστορία γεμάτη ανατροπές και απρόβλεπτες καταστάσεις.

 Ένα βιβλίο που λόγω του θέματος του πιστεύω ότι πρέπει να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες των Κρητικών. 

 

"Πως Υφαίνεται ο Χρόνος" - Σοφία Δημοπούλου  από τις εκδόσεις "Ψυχογιός"

   Η Νάνα αρχιτέκτων στο επάγγελμα , κληρονομεί ένα εγκαταλελειμμένο  αρχοντικό στην Καλλιθέα που άνηκε στην οικογένεια Αντωνοπούλου και αναλαμβάνει να το αναπαλαιώσει. 

Μέσα στο  επιβλητικό αρχοντικό ανακαλύπτει ένα κρυμμένο παλιό χειρόγραφο που θα την ταξιδέψει σε μια ιστορία του παρελθόντος στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Σε μια δύσκολη εποχή γεμάτη πολιτικές ταραχές αλλά και  προκαταλήψεις, στερεότυπα ,εγωϊστικές γονεϊκες συμπεριφορές ανθρώπων που εκτιμούσαν περισσότερο τα χρήματα και την προίκα παρά την ευτυχία των παιδιών τους,ενώ τα κορίτσια δεν είχαν κανένα δικαίωμα στη μόρφωση. 

Έτσι θα μάθει την ιστορία της ζωής της υφάντρας Ανθής Γεραμάκη που οι δυσκολίες της σκληρής εκείνης εποχής της στέρησαν το δικαίωμα στην αγάπη ακόμα και στη μητρότητα. 

Τους κεντρικούς ήρωες πλαισιώνουν πρόσωπα υπαρκτά , όπως η ζωγράφος Σοφία Λασκαρίδου , ο ποιητής Περικλής Γιαννόπουλος, ο Εμμανουήλ Ροΐδης, ο Χαρίλαος Τρικούπης που σκιαγραφούν με ρεαλιστικό τρόπο εκείνη την εποχή και την Ελλάδα που ετοιμαζόταν να υποδεχτεί τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1895.

Η Σοφία Δημοπούλου καταφέρνει να συνδιάσει  τα ιστορικά γεγονότα με την μυθοπλασία και να μας μεταφέρει σε εκείνη την εποχή. 

Το βιβλίο "Πως υφαίνεται ο χρόνος" είναι ένα κοινωνικό - ιστορικό  μυθιστόρημα που  μου άρεσε πολύ. 

Καλά φθινοπωρινά αναγνώσματα!