Γειά σου αγαπημένη βιβλιοφίλη παρέα του μπλογκ! Το πόσο αγαπώ την ελληνική λογοτεχνία και ιδιαίτερα τους συγγραφείς της γενιάς του '30 το έχω γράψει κι άλλη φορά. Σήμερα λοιπόν, σκέφτηκα να να σας προτείνω ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα: "Το μυθιστόρημα των τεσσάρων" των συγγραφέων Στρατή Μυριβήλη, Μ. Καραγάτση, Άγγελου Τερζάκη, Ηλία Βενέζη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Βιβλιοπωλείον της Εστίας" και να θυμηθούμε μαζί την ιστορία που κρύβεται πίσω από τις σελίδες του: Τον Φεβρουάριο του 1958, η εφημερίδα Ακρόπολις προχώρησε σε ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό εγχείρημα: πρότεινε σε τέσσερις από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς της εποχής — τον Στρατή Μυριβήλη, τον Μ. Καραγάτση, τον Άγγελο Τερζάκη και τον Ηλία Βενέζη — να γράψουν από κοινού ένα μυθιστόρημα, το οποίο θα δημοσιευόταν σε συνέχειες. Αρχικά οι λογοτέχνες ήταν διστακτικοί, αλλά τελικά πείστηκαν να συμμετάσχουν. Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Γιάννης Μαρής, ο οποίος είχε και τη...
Ο καιρός επιτέλους άρχισε να γίνεται Καλοκαιρινός! Έτσι περνάμε περισσότερες ώρες στην δροσιά της αυλής μας. Παρόλο που ο Αντώνης μου διάβαζε αυτές τις ημέρες επειδή είχε εξετάσεις στο ωδείο, βρήκαμε ευκαιρία μα φτιάξουμε όλοι μαζί ωραία δροσερή βυσσινάδα! Σε μια απογευματινή βολτίτσα που πήγα με το Μανωλάκι μου στο πάρκο στο κέντρο της πόλης βρήκαμε στην αγορά ωραία φρέσκα βυσσινάκια. Την επόμενη ημέρα πιάσαμε από νωρίς «δουλειά» και το διασκεδάσαμε αφάνταστα. Τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε για την βυσσινάδα μας; · 1 κιλό βύσσινα · 1 κιλό ζάχαρη · 2 κούπες νερό · 1 κουταλάκι λεμόνι Ποια η διαδικασία; Πλένουμε τα βύσσινα μας και τους αφαιρούμε τα κοτσάνια. Μετά τα τοποθετούμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα, τα ζουλάνε τα μικρά μικρά χεράκια για να βγάλουνε όσο περισσότερο ...
Το πρώτο πρωινό του καλοκαιριού στο σπιτάκι, τους χάριζε μια υπέροχη αίσθηση γαλήνης και γλυκιάς θαλπωρής. Ο ήλιος δεν έκαιγε ακόμα· μονάχα γλιστρούσε απ’ τις γρίλιες και ζέσταινε κάθε δωμάτιο. Το μικρό αγόρι σηκωνόταν πρώτο... πάντα έτσι έκανε τις Κυριακές στο σπιτάκι. Έβγαινε στον κήπο ξυπόλυτος. Η δροσιά της γης γαργαλούσε τις φτέρνες του και τα δάχτυλά του βούλιαζαν μέσα στο χώμα, όπως τότε που έσκαβαν παρέα με τη μαμά και φύτευαν βασιλικούς και ντοματίνια. Η μαμά ερχόταν λίγο αργότερα με δυο ποτήρια χυμό κι ένα κομμάτι ψωμί με λάδι και ντομάτα. "Καλημέρα, πρωινέ μου γεωργέ", του έλεγε γελώντας. Καθόταν στις ξύλινες καρέκλες, κι ο ήλιος περνούσε ανάμεσα απ’ τα μαλλιά του παιδιού κι έφτανε στα μάτια της. Και για λίγο, ο χρόνος δεν υπήρχε. Μόνο μυρωδιές από δυόσμο, ησυχία και δυο καρδιές γεμάτες καλοκαίρι. Κι όταν τέλειωναν το πρωινό τους έπιαναν δουλειά στον κήπο, φύτευαν αρωματικά βότανα για να μοσχομυρίσει το μικρό σπιτάκι. Γλαστράκι με αρωματικά βότανα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου