Τα "μικρά" βιβλία του καλοκαιριού

 Κάθε φορά που βρίσκομαι να περιμένω στη στάση του λεωφορείου ή όταν πηγαίνω στη θάλασσα και χρειάζομαι μαζί μου ένα βιβλίο, προτιμώ να έχω στην τσάντα κάποιο ανάγνωσμα που δεν είναι ογκώδες. Ακόμα και αν είναι  βιβλία που έχω διαβάσει στο παρελθόν, κάθε καλοκαίρι επιστρέφω στις σελίδες τους για να ταξιδέψω. 

Βιβλία του καλοκαιριού:

"Το Χαμένο νησί" Μ. Καραγάτσης 

Η ιστορία ξεκινά με ένα γράμμα από τον Μ.Κ. ο οποίος ναυαγεί σε ένα παράξενο νησί στην Ταϊτή. Εκεί, ανάμεσα στα θρησκευτικά Τοτέμ των ντόπιων, εντοπίζει κάτι που δεν περιμένει: μια μικρή ορθόδοξη εικόνα. Το εύρημα αυτό τον ξαφνιάζει και πριν φύγει από το νησί, ένας ιθαγενής ιερέας του παραδίδει ένα τετράδιο γεμάτο χειρόγραφες σημειώσεις στα ελληνικά. Οι καταγραφές αυτές ανήκουν στον  Γερόλυμο  πρώην υποπλοίαρχο σε ένα καράβι που ναυάγησε κοντά στην Τήλο. Ο Γερόλυμος είχε διασωθεί και φιλοξενηθεί από έναν άντρα και την κόρη του σε μια καλύβα και σε όλη τη διάρκεια της παραμονής του, έγραφε καθημερινά τις σκέψεις και όλα όσα του συνέβαιναν στο νησί σε ένα ημερολόγιο.

Δεν θα γράψω περισσότερες λεπτομέρειες για την πλοκή γιατί θεωρώ πως τη λυρική γραφή του Μ. Καραγάτση δεν μπορώ να την παρουσιάσω ως περίληψη. 

Η φανταστική νουβέλα "Το χαμένο Νησί"  γραμμένη στη δύσκολη περίοδο της γερμανικής κατοχής δεν έχει μόνο στοιχεία του φανταστικού, αλλά είναι ένα βαθειά συμβολικό και ποιητικό έργο! 

Απλά διαβάστε το! 

"Ο Ξένος" του Αλμπέρ Καμύ

Ο ήρωας της ιστορίας, ο Μερσώ, είναι ένας νεαρός άντρας που ζει στην Αλγερία. Από τις πρώτες σελίδες, πληροφορούμαστε πως πέθανε η μητέρα του. Ο Μερσώ πηγαίνει στην κηδεία της, αλλά δείχνει απαθής και ψυχρός. Δεν κλαίει, δεν εκφράζει συγκίνηση. Αντίθετα, λίγες μέρες μετά, πηγαίνει στη θάλασσα, κάνει μπάνιο και ξεκινά μια ερωτική σχέση με μια κοπέλα, τη Μαρί.

Ο Μερσώ ζει με απλότητα, χωρίς βαθιά συναισθηματική εμπλοκή και χωρίς να προσποιείται. Δεν λέει ψέματα, ούτε προσπαθεί να συμμορφωθεί με τα κοινωνικά "πρέπει". Αυτό τον φέρνει πιο κοντά στον γείτονά του, τον Ρεμόν, έναν βίαιο άντρα που τον μπλέκει σ’ έναν καβγά με Άραβες. Σε μια από τις συγκρούσεις αυτές, ο Μερσώ σκοτώνει έναν Άραβα στην παραλία, σχεδόν "τυχαία", με ένα περίστροφο.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου διαδραματίζεται στη φυλακή και στο δικαστήριο. Ο Μερσώ δικάζεται όχι μόνο για τον φόνο, αλλά κυρίως για τον χαρακτήρα του: γιατί δεν έκλαψε στην κηδεία της μητέρας του, γιατί ήπιε καφέ, γιατί πήγε σινεμά μετά τον θάνατό της. Το δικαστήριο δεν τον καταδικάζει τόσο για την πράξη του, όσο γιατί θεωρείται "άκαρδος", "απάνθρωπος", "ξένος".

Στο τέλος, καταδικάζεται σε θάνατο. Στο κελί του, ενώ περιμένει την εκτέλεση, έρχεται σε ειρήνη με τον εαυτό του και με τον κόσμο. Δέχεται το παράλογο της ζωής και συμφιλιώνεται με την ιδέα του θανάτου. Δεν ζητά παρηγοριά και νιώθει ελεύθερος μέσα του.

 Τα θέματα που πραγματεύεται στο βιβλίο του ο Αλμπέρ Καμύ είναι η φιλοσοφία του παραλόγου: Η βεβαιότητα του πως κόσμος δεν έχει λογική ή βαθύτερο νόημα και ο άνθρωπος πρέπει να το αποδεχτεί αυτό.

Η Αλήθεια και η Αυθεντικότητα: Ο Μερσώ ζει χωρίς προσποίηση... γι’ αυτό και κρίνεται τόσο αυστηρά. 

Είναι ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα με απλή γλώσσα και βαθύ περιεχόμενο. 

Μπορεί να συγκινήσει ή να σε θυμώσει τον αναγνώστη αλλά σίγουρα δεν θα τον  αφήσει αδιάφορο! 

Εσείς έχετε διαβάσει κάποιο από αυτά τα "μικρά" αλλά τεράστια βιβλία;