Χριστός Ανέστη! Όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μπορώ πάντα να επαναφέρω στη μνήμη μου την "Ιεροτελεστία" της δημιουργίας του προζυμιού που έφτιαχνε η μητέρα μου τη Μεγάλη Παρασκευή. Το ανοιξιάτικο αεράκι ντυνόταν με τ' αρώματα της άγριας βιολέτας , του λεμονανθού, η ατμόσφαιρα ευωδίαζε λιβάνι, και τις θλιμμένες ψαλμωδίες των εγκωμίων συνόδευε η μακρινή βοή του ποταμού που ερχόταν απ' το Φράγμα, μαζί με τη λάμψη ενός χλωμού φεγγαρόφωτου ...και πολλά αστέρια! …Τόσα αστέρια δεν έχω ξαναδεί ποτέ από τότε που ήρθα κι έμεινα στην πόλη...επιστρέφαμε στην εκκλησία μετά την περιφορά του Επιταφίου και η μητέρα μου έβγαζε από την τσάντα της ένα μικρό βάζο που περιείχε αλεύρι μέχρι τη μέση, κι ένα μπουκαλάκι νερό. Την ώρα που διαβαζόταν ο Απόστολος, έριχνε λίγο - λίγο το νερό μέσα στο βάζο κι ανακάτευε μέχρι να δημιουργηθεί μια ζύμη. Όταν η ακολουθία τέλειωνε και γυρίζαμε στο σπίτι, τοποθετούσε τη ζύμη σε ένα μεγάλο μπολ έβαζε παραπάνω αλεύρι και νερό ,...
Στην καρδιά ενός καταπράσινου δάσους, όπου οι Καλέντουλες άνοιγαν τα πέταλά τους σαν φωτεινά αστέρια και οι παπαρούνες χόρευαν με μοσχοβολιστό αέρα της άνοιξης , ζούσε ένα μικρό Κουνελάκι με μεγάλα, λαμπερά μάτια και απαλό, γκριζόλευκο τρίχωμα, που το έλεγαν Μανούσο. Ο Μανούσος ήταν ένα ιδιαίτερο κουνελάκι που δεν του άρεσε η πολυκοσμία ούτε δεχόταν εύκολα να περπατήσει στους καινούργιους χωματόδρομους που άνοιγαν οι κάστορες στο δάσος αλλά αγαπούσε την ησυχία και την ομορφιά της σίγουρης διαδρομής μέσα στη φύση. Ενώ τα άλλα κουνέλια φώναζαν κι έτρεχαν πάνω κάτω στο Κουνελοσχολείο, εκείνος προτιμούσε να κάθεται σε ένα παγκάκι από ξύλο πεύκου, να ξεφυλλίζει το βιβλίο του και να μετράει τα πέταλα των λουλουδιών, στο δρόμο της επιστροφής για το Κουνελοσπιτάκι του. Του άρεσε πολύ να σκάβει κι αγαπούσε πολύ να τακτοποιεί τα βότσαλα δίπλα στο ποτάμι σε τέλειες σειρές και να παρατηρεί τα λεπτεπίλεπτα μοτίβα των φτερών των πεταλούδων που πετούσαν γύρω του. Κάθε φορά που το Πάσ...
Το ανοιξιάτικο σπιτάκι Κρυμμένο βαθιά μέσα στο λουλουδένιο ξέφωτο ενός μακρινού δάσους εκεί όπου οι λόφοι είναι γεμάτοι φασκομηλιές, τα δέντρα ψιθυρίζουν τραγούδια και οι πεταλούδες χορεύουν ανάμεσα στις ηλιαχτίδες υπήρχε ένα μεγάλο παράξενο αυγό. Όχι ένα απλό αυγό, αλλά ένα αυγό μεγάλο, γυαλιστερό, σε σχήμα σπιτιού που όταν έβρεχε, πάνω στα πέτρινα τουβλάκια του έλαμπαν σαν διαμάντια οι σταγόνες της ανοιξιάτικης μυρωμένης μπόρας. Κανένα ζωάκι στο δάσος δεν ήξερε τι υπήρχε μέσα Εκτός από τους πιο παλιούς σοφούς και το Μανουσάκι ένα μικρό κουνέλι που συχνά περπατούσε στο ξέφωτο παρατηρώντας τις πεταλούδες. Το Κουνελάκι περνούσε απ'εξω κοίταζε το παραθυράκι του παράξενου αυγού και χαμογελούσε. Γιατί μέσα στο Αυγόσπιτο που ήταν φωλιασμένο μες στην αγκαλιά μιας μεγάλης λεβάντας ζούσε η Σάλβια μια μικρή νεράιδα με μάτια που έλαμπαν σαν τα πρώτα αστέρια, και τα ασημενια φτερά της στραφτάλιζα...
Να είσαι γερή να φτιάξεις και του χρόνου! Υπέροχες όλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση !