Το Μανουσάκι

Στην καρδιά ενός καταπράσινου δάσους, όπου οι Καλέντουλες άνοιγαν τα πέταλά τους σαν φωτεινά αστέρια και οι παπαρούνες χόρευαν με μοσχοβολιστό αέρα της άνοιξης , ζούσε ένα μικρό  Κουνελάκι με μεγάλα, λαμπερά μάτια και απαλό, γκριζόλευκο τρίχωμα, που το έλεγαν Μανούσο.

Ο Μανούσος ήταν ένα ιδιαίτερο κουνελάκι που δεν του άρεσε η πολυκοσμία ούτε δεχόταν εύκολα να περπατήσει στους καινούργιους χωματόδρομους που άνοιγαν οι κάστορες στο δάσος αλλά αγαπούσε την ησυχία και την  ομορφιά της σίγουρης διαδρομής μέσα στη φύση. Ενώ τα άλλα κουνέλια φώναζαν κι έτρεχαν πάνω κάτω στο Κουνελοσχολείο, εκείνος προτιμούσε να κάθεται σε ένα παγκάκι από ξύλο πεύκου, να ξεφυλλίζει το βιβλίο του και να μετράει τα πέταλα των λουλουδιών, στο δρόμο της επιστροφής για το Κουνελοσπιτάκι του.

Του άρεσε πολύ να σκάβει κι αγαπούσε πολύ να τακτοποιεί τα βότσαλα δίπλα στο ποτάμι σε τέλειες σειρές και να παρατηρεί τα λεπτεπίλεπτα μοτίβα των φτερών των πεταλούδων που πετούσαν γύρω του.

Κάθε φορά που το Πάσχα πλησίαζε στην Κουνελοπολιτεία, το ξεφώτο του δάσους γέμιζε με θόρυβο, κίνηση, πολύ δυνατές φωνές και κουνελόκοσμο που στρίμωχνε ο ένας τον άλλον σε κάθε γωνιά, πλατεία και δρόμο. 

Ήταν Απρίλης και σε όλες τις γειτονιές του δάσους τα ζωάκια βρισκόταν συνεχώς σε κίνηση.

Η Φλώρα, το κουνελάκι με τα μακριά, λευκά αυτιά, έβαφε πασχαλινά αυγά με ζωηρά χρώματα. Ο Σήφης, με το στρογγυλό, καστανό μουσούδι, έπαιζε κρυφτό ανάμεσα στα ανθισμένα δέντρα.

 Και η Ρωξάνη, με την πυκνή, καστανή ουρά έπλαθε πασχαλινά κουλουράκια τραγουδώντας   . 

Ο Μανούσος όμως, ένιωθε ξένος μέσα σε αυτή τη φασαρία. Αναζητούσε την ηρεμία και την τάξη, την ομορφιά που έκρυβαν οι μικρές λεπτομέρειες της φύσης, οι μυρωδιές και τα χρώματα της. 

 Μια μέρα, καθώς περπατούσε σκεφτικός και μοναχός του στο λιβάδι βρήκε κάτω από μιαν αμυγδαλιά ένα μεγάλο λευκό αυγό, που έλαμπε σαν μαργαριτάρι κάτω από το φως του ανοιξάτικου ήλιου. 

Το αυγό του μίλησε με μια γλυκιά απαλή και μελωδική φωνή.

"Μανούσο," του είπε "δεν είσαι μόνος" . Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι που βλέπουν τον κόσμο με τα δικά σου μάτια. Ακολούθησε το μονοπάτι πίσω από την αμυγδαλιά και θα τους βρεις."

Γεμάτος περιέργεια, ο Μανούσος ακολούθησε το χωματόδρομο και βρέθηκε σε έναν καταπράσινο και πολύχρωμο κήπο. Εκεί, συνάντησε τη Φιλιώ που σχεδίαζε τα μοτίβα από τα φτερά των πεταλούδων στο χώμα. 

"Τι όμορφα σχέδια!" είπε ο Μανούσος.

"Μου αρέσει να παρατηρώ τις λεπτομέρειες," απάντησε η Φιλιώ . 

"Κάθε πεταλούδα είναι ένα έργο τέχνης."

Συνάντησε τον Ιάκωβο, που γνώριζε τα πάντα για τα λουλούδια.

"Αυτό είναι ένα σπάνιο είδος άγριας ορχιδέας "είπε ο Ιάκωβος δείχνοντας του ένα λουλούδι"Έχει μια ιδιαίτερη μυρωδιά και χρώματα."

"Τι όμορφο! κι αυτό είναι φασκόμηλο ένα θεραπευτικό βότανο " είπε ο Μανούσος κι έδειξε στο νέο του φίλο ένα φυτό δίπλα στην όχθη του ποταμού. 

" Τα νερά στο ποτάμι τραγουδάνε και μεταμορφώνουν τους ήχους του δάσους σε μελωδία.. Ακούστε τη μουσική"είπε η Ελπίδα που καθόταν στο απαλό γρασίδι. 

" Την ακούμε" είπαν με ένα στόμα όλα τα κουνελάκια "Κάθε θρόισμα, κάθε κελάηδισμα, είναι μια νότα σε μια υπέροχη συμφωνία."

Ο Μανούσος ένιωσε σαν να βρήκε το σπίτι του. Ανακάλυψε ότι η διαφορετικότητά τους δεν ήταν αδυναμία, αλλά ένα δώρο που τους επέτρεπε να παρατηρούν τις λεπτομέρειες σε όλα τα μικρά θαύματα που υπήρχαν γύρω τους. 

Καθώς το Πάσχα πλησίαζε, ο Μανούσος και οι νέοι του φίλοι έφτιαξαν κάρτες για να στολίσουν τα λαγουδοσπιτάκια τους και για στείλουν σε όσα κουνελάκια αγαπούσαν. Δημιούργησαν κι ένα υπέροχο πασχαλινό αυγό, στολισμένο με τα μοτίβα των πεταλούδων και τα αγαπημένα τους φυσικά υλικά. 

Οι όμορφες κατασκευές τους έγιναν σύμβολα της αποδοχής και ήταν μια απόδειξη ότι η ομορφιά κρύβεται στη διαφορετικότητα.

Τα υπόλοιπα κουνελάκια , βλέποντας τις δημιουργίες τους, άρχισαν να καταλαβαίνουν την αξία της συμπερίληψης. 

"Δεν είχαμε καταλάβει πόσο όμορφα πράγματα παρατηρείτε" είπε η Ρωξάνη.

"Η ξεχωριστή  σας ματιά εμπλουτίζει και τη δική μας ζωή" πρόσθεσε ο Σήφης.

"Το Πάσχα είναι μια γιορτή αγάπης και αποδοχής," είπε η Φλώρα. "Ο Χριστός, με την Ανάστασή Του, μας διδάσκει να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις."

Έτσι, ο Μανούσος και οι φίλοι του γιόρτασαν το Πάσχα με χαρά και αγάπη, νιώθοντας αποδεκτοί και αγαπητοί.  

Το γλυκό Μανουσάκι έφτιαξε τα αγαπημένα του κουλουράκια, 

έβαψε αβγά και τα υπόλοιπα κουνελάκια έμαθαν ότι η αληθινή ομορφιά βρίσκεται στην ενότητα και την αποδοχή της διαφορετικότητας, όπως ο Χριστός μας έδειξε με την αγάπη Του.