Για τη χαρά της δημιουργίας

Φέτος, το Δεκέμβριο , δεν κατάφερα να φτιάξω στολίδια. Μόνο στο σχολείο, με τα κορίτσια, κατάφερα να φτιάξω ένα ή δύο το πολύ. Ο λόγος; Δεν ήμουν και πολύ καλά κι όλα τα υπόλοιπα φαίνονταν λιγότερο σημαντικά. 

Έτσι ανέβαλα την κατασκευή τους συνέχεια, λέγοντας στον εαυτό μου ότι θα τα κάνω αργότερα. Αλλά σήμερα, μετά που φτιάξαμε τα μελομακάρονα με τον Αντώνη, ένιωσα τα χέρια μου να με "γαργαλάνε", σαν να με καλούσαν να πιάσω δουλειά. Και έτσι, χωρίς να το σκεφτώ πολύ, άρχισα να ψάχνω στα ντουλάπια για σιλικόνη κορδέλες, σπάγκο, ξύλινα διακοσμητικά άδειες μπάλες πλέξι- γκλάς κι άρχισα να τις στολίζω βάζοντας το χριστουγεννιάτικο πνεύμα της αγάπης μέσα σε κάθε μία. 

Τις έφτιαξα "για το καλό", για να πάρω και να δώσω λίγο φως να νιώσουμε τη θαλπωρή των ημερών, ακόμα και αν δεν ήμουν τόσο έτοιμη όσο ήθελα.... Ακόμα κι αν πολύ απλές σχεδόν παιδικές. Έτσι, το σπίτι γέμισε φως και ζεστασιά, και μαζί με τα χρώματα και τα λαμπιόνια, γέμισε και η καρδιά μου.

Οι μπάλες όπως κάθε χρόνο θα ταξιδέψουν.... Ίσως όχι πολύ μακριά, όμως Όπως λένε και οι όμορφοι στίχοι "Κάποιος είπε πως ταξίδι είναι μόνο η προσευχή καρδιά μου να 'σαι ζωντανή"