Τα κουλουράκια

 

Υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεκουραστείς από το να φτιάξεις κουλουράκια πορτοκαλιού ένα χειμώνιατικο πρωί ; Για μένα όχι.  

Κάθε φορά που πλάθω ζύμη, νιώθω τον χρόνο να κυλά αργά και ήσυχα. Απομακρύνομαι από τα άγχη και τις σκέψεις μου βρίσκοντας καταφύγιο σε έναν κόσμο γεμάτο ζεστασιά και ασφάλεια. Είναι σαν να με ταξιδεύει σε μια γειτονιά από εκείνες που υπάρχουν στην ψυχή μου, όπου οι ήχοι, οι μυρωδιές, η γλυκιά αίσθηση της ζύμης στα χέρια μου με γεμίζουν συναισθήματα που δεν μπορώ πάντα να εκφράσω με λόγια.

Αυτά τα μυρωδάτα  κουλουράκια είναι φτιαγμένα από τη συνταγή που μου έδωσε η αγαπημένη μου ξαδέρφη η Ρένα πριν λίγες μέρες όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Κάθε κορδόνι ζύμης φέρνει μαζί του κι ένα άρωμα, μια κίνηση τόσο απλή, αλλά γεμάτη νόημα. Κάθε κουλουράκι, κάθε μικρό σχήμα που δημιουργώ, με γεμίζει με τη  γλυκιά αίσθηση της αγάπη που ένιωσα όταν εκείνη μου έδωσε τη συνταγή της και τις συμβουλές πως να φτιάξω για γίνουν αφράτα και νόστιμα. Τώρα αυτή η αγάπη ζωντανεύει στα χέρια μου, μεταμορφώνοντας το σπίτι μου σε ένα μικρό  μαγικό εργαστήριο.

Τα κουλουράκια δεν είναι απλώς ένα κέρασμα . Κρύβουν μέσα τους μικρές χειρονομίες που είναι γεμάτες συναισθήματα που αποκαλύπτονται σε κάθε μπουκιά. Είναι κομμάτια του εαυτού μας, κομμάτια του άλλου που γίνονται δικά μας και ταξιδεύουν μαζί μας στο χρόνο. Και όταν άρχισαν να ψήνονται και η κουζίνα μοσχομύρισε κανέλα και  πορτοκαλί  δεν ήταν μόνο η ευωδιά που με κατέκλυσε. Ήταν και η σκέψη ότι κάποιος που αγαπώ φρόντισε να μοιραστεί μαζί μου αυτή τη στιγμή, αυτή την ευλογία, αυτή τη συνταγή. Αυτός ο δεσμός, που περνάει μέσα από τη ζύμη και το ψήσιμο, με γεμίζει με μια ζεστασιά που ξεπερνά τη γεύση, τη μυρωδιά και αγγίζει την καρδιά μου.

Όταν ψηθούν, θα τα μοιραστώ με αυτούς που αγαπώ, με τους συμμαθητές στο σχολείο, με τις καλύτερες μου φίλες , με όποιους έχουν ανάγκη μια γλυκιά αγκαλιά. 

Γιατί το ψήσιμο, όπως και η αγάπη, αξίζει να μοιράζεται. Κάθε μικρό δώρο, ακόμα και αν φαίνεται ασήμαντο, φέρνει μαζί του μια ζεστασιά, ένα κομμάτι της ψυχής μας που παραδίδεται στον άλλο. Και το πιο σημαντικό είναι ότι μας θυμίζει πως, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μας, η αγάπη παραμένει η πιο γλυκιά και σταθερή παρουσία. Εμείς την κρατάμε ζωντανή μέσα από τις καθημερινές μας κινήσεις, τις μικρές μας πράξεις, και, φυσικά, μέσα από τις γεύσεις που μοιραζόμαστε.