Ένα παραμύθι τέλειωσε

Σήμερα είναι η μέρα της μητέρας αλλά δεν θα γράψω μεγάλα και συγκινητικά λόγια. Ήρθα να σας θα μιλήσω για ένα παραμύθι που τελείωσε με μια επανάσταση... 

Λίγο απρόσμενη για πολλούς αλλά για μένα  αναμενόμενη και πολύ καθηστερημένη. Λένε πως μάνα ειναι μόνο μια... που αγαπά και αγκαλιάζει το παιδί της για πάντα.

Όμως υπάρχουν άνθρωποι που δε γνώρισαν μάνα... Πάρα μόνο μια μύτρα που τους φιλοξένησε για λίγο. Κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολύ πόνο στην καρδιά και παράπονο στην ψυχή τους. 

Είναι μεγάλη πληγή να μην έχει γνωρίσει ένας άνθρωπος τη μητρική αγάπη ως παιδί. 

Και δεν μπορώ να δικαιολογήσω αυτές τις "μητέρες" που αποφάσισαν να αποκτήσουν παιδιά μόνο και μόνο για να τα χρησιμοποιούν ως δεκανίκι στη ζωή τους. Να τα φορτώνουν υποχρεώσεις από παιδάκια να γεννιούνται ενήλικες....και σχεδόν με το που αρχίζουν να καταλαβαίνουν να τα φορτώνουν υποχρεώσεις. Χωρίς να έχουν δικαιώματα... Μόνο ένα πιάτο φαγητό που και γι'αυτό το πιάτο το φαγητό πρέπει να δουλεύουν... Μικρά παιδιά.

Να κατηγορούν τα ανήλικα παιδιά τους για τα λάθη που έκαναν εκείνες για ολη την κουραση τους για ολη τη δυστυχία που νομίζουν πως έχουν στη ζωή τους, για ότι κακό τις έχει βρει... Να μην  αφήνουν τα παιδιά  τους να εξελιχθούν να τα απομονώνουν από συγγενείς, και να τους φυτέψουν στο μυαλό πως γεννήθηκαν μόνο γα να τις υπηρετούν με σκυμμένο κεφάλι και να μην έχουν τίποτα. Απολύτως. 

Τί αντίκτυπο έχει άραγε στην ψυχή ενός παιδιού όλο αυτό; Θα σας πω... 

Νομίζει πως αυτό του αξίζει....Το απόλυτο τίποτα... επειδή έτσι του φέρθηκε η "μητέρα" του. Θεωρεί πως αυτό σημαίνει αγάπη... 

Μα  όταν περάσουν τα χρόνια, και το μικρό κοριτσάκι μεγαλώσει, γίνει γυναίκα και δημιουργήσει τη δική της οικογένειά γίνει κι εκείνη μητέρα  και αγαπήσει τα παιδιά της με όλη της την ψυχή  βλέπει πλέον ξεκαθαρα οτι σαν παιδι υπέφερε. Δεν αγαπήθηκε, δεν ένιωσε στοργή...Αυτό που νόμιζε για αγάπη ήταν ψέμα... 

Γιατί τώρα ξέρει τι σημαίνει αγάπη. Γιατί αγαπά τα παιδιά της. Με αγάπη αληθινή... Και τότε συνυδιτοποιει πως τη μεγάλωσε μια μητέρα - Νάρκισσος - διαταραγμένη... Αλλά όχι ακαταλόγιστη...Ήξερε πολύ καλά πως συμπεριφερόταν στο κοριτσάκι της...Ότι ο μόνος λόγος που το απέκτησε ήταν για να έχει μια δούλα.. Μια μητέρα που δεν έπαψε να ζηλεύει την  ίδια της την  κόρη και που ακόμα και τώρα που μεγάλωσε κι έφυγε μακριά θέλει να τη χειραγωγεί, να τη χρησιμοποιεί κι όταν δεν το καταφέρνει την συκοφαντεί παντού... 

Και τότε το κοριτσάκι κάνει την επανάσταση του και φεύγει... Να γλυτώσει! Να απαλλαγεί από το δυνάστη... Να γιατρέψει τις πληγές που κουβαλά, να ξεκουραστεί ψυχικά να αγαπήσει τον εαυτό του και να εξελιχθεί. 

Να μάθει επιτέλους πως τα παραμύθια που διαβάζει μπορεί να είναι λιγάκι  διαφορετικά... Πως υπάρχει μια εκδοχή της ιστορίας που λέει ότι τη Χιονάτη δεν την κυνήγησε μια κακιά μάγισσα μητριά...αλλά η μητέρα της. Ίσως το παραμύθι άλλαξε στο πέρασμα του χρόνου για να μη σοκάρει όσα παιδιά θα το διάβαζαν. 

Μα η αλήθεια δεν αλλάζει... Έρχεται  σε πιάνει απ το αυτί και σε σέρνει στην πραγματικότητα... Και έγινε η επανάσταση... Η Χιονάτη το 'σκασε. Έφυγε . Κι έτσι ενα παραμυθι τελείωσε... Αυτό με την κακιά μάγισσα που με τα ξόρκια της έγνεθε τη ζωή του μικρού κοριτσιού με το έτσι θέλω. Το ΔΙΚΟ της ναρκισιστικό θέλω... Αυτό που την εξυπηρετούσε. Και η Χιονάτη θα προσπαθήσει έστω και τώρα να ζήσει καλά και να προσφέρει στα παιδιά της τα καλύτερα. 

Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες που δε γνώρισαν αγάπη αλλά κατάφεραν κι έγιναν για τα παιδιά τους οι μητέρες που θα ήθελαν να έχουν εκείνες όταν ήτανε παιδιά!