Του Νότου τα πουλιά

 Καλησπέρα μπλογκογειτονίτσα!
Ξέρετε τι μου είχε λείψει  το φετινό καλοκαίρι;
Μια εκδρομή. Από εκείνες που πρέπει να ξυπνήσουμε  τα χαράματα για να προλάβουμε το λεωφορείο και μόλις  ένας ήλιος  νυσταγμένος και χουζούρης πιάσει τις χρυσοκόκκινες  κιμωλίες του κι αρχίζει σαν παιδί να χρωματίζει τον  καλοκαιρινό αλλά μουντό πίνακα του ουρανού  της πόλης εμείς να του χαμογελάσουμε κατεργάρικα επειδή τον προλάβαμε και ξυπνήσαμε πρώτοι.

Χθες το πρωί λοιπόν,  Κυριακή γιορτή και σχόλη ετοιμάσαμε μαζί με το Μανόλη τα σακίδια μας και φύγαμε  σαν τα χελιδόνια για τα μέρη και τις θάλασσες του Νότου.

Η πρώτη μας στάση ήταν στο μικρό εκκλησάκι - μνημείο  των Αγίων Πάντων που βρίσκεται στα Αμιρά και είναι αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του ολοκαυτώματος της Βιάννου . Στην οροφή του κρέμονται 461 καντήλια ένα για κάθε αθώο θύμα της ναζιστικής θηριωδίας που εκτελέστηκαν στο χωριό. 461 Καντήλια που πάνω η μνήμη καίει άκαυτη βάτος.

Προσκυνήσαμε ευλαβικά και μετά ακολουθήσαμε το δρόμο για το Μύρτο. 
Το πιο ηλιόλουστο και ζεστό μέρος της Ευρώπης! Το μικρό  πανέμορφο  χωριό του κρητικού Νότου που  έχει 320 ημέρες ηλιοφάνειας το χρόνο και η θερμοκρασία του δεν πέφτει το χειμώνα κάτω από τους 12 βαθμούς.

Η παραλία του Μύρτου είναι βραβευμένη  έχει πεντακάθαρα νερά και πολύχρωμα βότσαλα. Χαρήκαμε την θάλασσα, την γκρίζα αμμουδιά, τον ήλιο, γεμίσαμε αλμύρα στα μαλλιά...

Η αισιόδοξη μαμά είχε πάρει κι ένα βιβλίο να διαβάσει στην ξαπλώστρα... 

Αλλά ξεμυαλίστηκε με τις πετρούλες και μάζευε... μέχρι να χωράνε οι χούφτες της...

Το μεσημεράκι μετά το φαγητό στην παραλία, χαθήκαμε  για ώρα πολλή στα γραφικά σοκάκια του  χωριού  απολαμβάνοντας  παγωτό και σορμπέ ενώ μας μάγεψαν τα χρώματα και οι μυρωδιές  από τις ανθισμένες γλάστρες....

Να κι ένα ονειροπόλο παραθύρι που το έχουν πλανέψει ακρογιαλιές δειλινά...

Κι ένα ντροπαλό,κλειστό μα στολισμένο που συναντήσαμε το απογευματάκι όταν φεύγαμε...

Αλλά  αφήσαμε πίσω μας το Μύρτο με τις καλύτερες εντυπώσεις και δώσαμε την υπόσχεση πως θα ξαναπάμε και ίσως τότε το βρούμε ανοιχτό.

Μετά από λίγα χιλιόμετρα διαδρομής δίπλα στο νότιο κρητικό πέλαγος , φτάσαμε  στην ξεχωριστή Ιεράπετρα...

την πόλη με το επιβλητικό κάστρο και το αρχοντικό του Ναπολέοντα που βρίσκεται  στην Κάτω Μέρα της Παλιάς Πόλης στη γειτονιά των ψαράδων...

Το σπίτι μια όμορφης πρασινομάτας  που συναντήσαμε να ρεμβάζει κάτω από μια βουκαμβίλια... 

Και ένα πολύχρωμο καφέ με μια μικρή δανειστική βιβλιοθήκη πάνω στο κύμα...

Δυστυχώς, δεν είχαμε αρκετό χρόνο στην Ιεράπετρα ώστε να μπορέσουμε να τη γνωρίσουμε, αλλά  ήταν αρκετός για να μας γοητεύσει... Κι όταν συναντήσαμε το σπίτι του Ναπολέοντα θυμήθηκα ένα βιβλίο που το έχω στα υπόψιν εδώ και αρκετό καιρό.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να το αναζητήσω στα βιβλιοπωλεία της πόλης. 

Το μυθιστόρημα του Φιλίππου Πλιάτσικα 
" Ο υπασπιστής του αυτοκράτορα "

Σας στέλνω Καληνύχτα με  συνοδεία μουσικής. Ακούστε...

https://youtube.com/playlist?list=PLL8Av-PR3oHNcjL0GJhxJvUz_AF7yVSK9