"Σασμός"
" Μια φορά κι έναν καιρό, ήσουνα χρυσό φτερό
και σε λέγανε αγάπη και σε φόρεσα στην πλάτη
κι αντοχές για να πετώ, είχα σαν τον αετό."
Αυτό το τραγούδι στριφογύριζε στο μυαλό μου όταν διάβαζα το "Σασμο".
Το τραγουδούσε λέει η Ερωφίλη κι εγώ την άκουγα απ'το βάθος του χρόνου.
Η ανοιξιάτικη βροχή χορεύει στο ανοιχτό πατζούρι... Κι αρχίζει να σιγοτραγουδά μια ιστορία...
Η ιστορία μας ξεκινάει από τη Μέσα Ποριά ένα ορεινό χωριό του Ρεθύμνου όπου ο φιλήσυχος κτηνοτρόφος Στεφανής, ξεκινάει χαράματα μαζί με τον έφηβο γιό του το Νικηφόρο και το συνομήλικο φίλο του το Μανόλη, να πάνε στο βουνό για να φροντίσουν τα πρόβατα της οικογένειας.
Οι πρώτες ώρες της μέρας περνούν ήσυχα μέχρι το μεσημέρι και ο Στεφανής κάθεται για λίγο να ξαποστάσει και να καπνίσει ένα τσιγάρο, όσο τα δυο παιδιά παίζουν αμέριμνα με τη μπάλα τους...
Κάνεις δε μπορούσε να φανταστεί πως ο θάνατος είχε στήσει καρτέρι στον άτυχο Στεφανή αφού ένας ψυχρός δολοφόνος του φυτεύει εφτά σφαίρες μπροστά στα έκπληκτα μάτια του μικρού Μανόλη που βλέπει κι αναγνωρίζει το φονιά.
Με αυτόν το τραγικό τρόπο οι συγγενείς του νεκρού, πιστεύουν ότι ξυπνά το φάντασμα μιας παλιάς
βεντέτας που οι κάτοικοι του χωριού τη θεωρούσαν ξεχασμένη.
Όμως ο έφηβος Μανόλης, ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας δεν είναι διατεθειμένος να μιλήσει , καθώς φοβάται και κρατά το στόμα του κλειστό, εξαιτίας της απειλής γι’ αντεκδίκηση σε αυτόν και την οικογένειά του κι έτσι οι έρευνες της αστυνομίας μένουν στο σκοτάδι.
Τα πράγματα θα πάρουν ακόμα χειρότερη τροπή αφού ακολουθεί κι άλλο ένα άγριο φονικό που περιπλέκει την κατάσταση, καθώς παραβιάζει τον άγραφο νόμο της Βεντέτας που απαγορεύει την ανάμιξη των γυναικών στις αντεκδικήσεις.
Τότε όμως, αρχίζει να ξετυλίγεται κι ένα αιματοβαμμένο κουβάρι που κράτα στα χέρια της μια τραγική ηρωίδα.
Μια "Ερωφίλη" απ' τον παλιό καιρό που στο νήμα της μπλέκονται ζωντανοί κι αδικοχαμένοι τραγουδώντας μισοτελειωμένες μαντινάδες, και χορεύοντας στο ρυθμό της εκδίκησης που δηλητηριάζει τις ψυχές.
Ο "Σασμός" του Σπύρου Πετρουλάκη είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο γεμάτο πόνο αγάπη και συγχώρεση που διαβάζεται απνεύστι!
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Αντώνη μου ευχαριστώ!
αχ αυτες οι βεντετες!!! και ειναι ν απορει κανεις με την προσωπικοτητα των Κρητικων... αυτοι οι τοσο γλεντζεδες ευθυμοι παντα χαμογελαστοι ανοιχτοκαρδοι και φιλοξενοι Κρητικοι πως συνδυαζουν ταυτοχρονα αυτο το μισος και την αγαπη για τον κοσμο για την φυση για το ΘΕΟ!!! ειναι παραξενο ... ευτυχως αυτα ανηκουν στο παρελθον ...... ειθε η λεβεντομανα Κρητη να ναι παντα ελευθερη απο τετοιες δεισιδαινομιες ...
ΑπάντησηΔιαγραφή