Μάρτης

Το τελευταίο απόγευμα ενός Μάρτη  που δε θα ξεχάσουμε ποτέ... Φεύγει κλαίγοντας ο μήνας  της επανάστασης,των χαιρετισμών και των χελιδονιών. Ας πάει στο καλό! Θα μιλήσει η παγκόσμια ιστορία της ανθρωπότητας για εκείνον. Εγώ, θα πω απλά πως του θύμωσα πολύ,  αλλά δεν του κράτησα κακία. Με έμαθε να βλέπω κάθε όμορφο ηλιοβασίλεμα που μας χάριζε. Ποτέ  μέχρι τώρα δεν είχα σηκώσει τα μάτια μου στον ουρανό του Μάρτη.

 Πάντα βιαστική κάθε απόγευμα, να διαβάσουμε, να πάμε στο μπάσκετ, να ετοιμάσουμε χίλια δυο πράγματα...κι ούτε μια στιγμή δεν κοίταξα τον ανοιξιάτικο ουρανό πάνω απ' το σπίτι μας τα περασμένα χρόνια! Πόση ομορφιά έχασα! Τούτος ο Μάρτης μ'έμαθε πως οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μπορούν να γίνουν  στο σπίτι μας, δίπλα σε ένα αναμμένο καντήλι, και η μυρωδιά των λεμονανθών που ερχόταν απ'το ανοιχτό παράθυρο θυμιάτιζε με την ομορφότερη ευωδιά το εικόνισμα της... 

Αυτός ο  Μάρτης  παρόλη την θλίψη του, με έμαθε να περπατώ στα ανθισμένα χωράφια της γειτονιάς μας, και μετά από τόσα χρόνια που ζούμε εδώ, ν'ανακαλύψω μέσα σε ένα λιόφιτο κοντά στο σπίτι μας, μια μικρή "αποικία"

 από Καλέντουλες.

Ας του ευχηθώ  του Μάρτη να πάει στο καλό. Ελπιζω όταν επιστρέψει να έρθει ειρηνικά και να φέρει χιλιάδες χελιδόνια και χαμόγελα στις ψυχές των ανθρώπων!