"Το δάκρυ της Ανατολής"


" Μη μιλάς...Εγώ μιλάω τώρα... Μου τρύπησαν τα μάτια μου και ξαναείδα... Έτσι συμβαίνει πάντα .  Σους είπα! Δοκιμασίες για να γίνουμε πιο δυνατοί  είναι όλα αυτά...  "

Ο  Μιχάλης, (μπάρμπα- Μιχάλη τον ονόμασα εγώ,  έτσι όπως αποκαλούμε τους σεβάσμιους γέροντες στην Κρήτη)  είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που ζει με  την οικογένεια του στην αλληλοσπαρασόμενη  Ελλάδα του εμφυλίου πολέμου.  Τα παιδιά του αγνοούνται,οι αντάρτες καραδοκούν, κι εκείνος μαζί με τη γυναίκα του την Αναστασία φορτώνει τα υπάρχοντα τους   στην παλιά του άμαξα και φεύγει από το χωριό του. Δουλεύει  στα χωράφια κυνηγημένος, με το φόβο της προδοσίας των γειτόνων ,  και τις προσβολές της Χωροφυλακής. Κάθε μέρα πηγαίνει στο χωματόδρομο παρέα με το άλογο του και περιμένει μήπως φανούν από μακριά να έρχονται οι γιοί του. Κοιτάζει στο βάθος του ορίζοντα και ψιθυρίζει παράξενα ονόματα κι ακατάληπτες λέξεις.


Στο καφενείο του χωριού τον συζητούν, λένε πως έχει αρχίσει το μυαλό του να φεύγει, η Αναστασία προσπαθεί να τον συνετίσει, μα εκείνος ταξιδεύει πίσω στα βασιλικά χώματα της πατρίδας του...



Γι'αυτό,  "Μη μιλάς"... Βρίσκεται στην  Αραβησσό  στις όχθες του Κόκκινου Ποταμού, τα μάτια του εξερευνούν τις σπηλιές του βουνού και το σπιτικό της μάνας του μυρίζει φρεσκοψημένο ψωμί.

" Μη μιλάς "...  Περπατά στην Πέτρινη αγορά της Σεβάστειας με το Σέτο και τα  ταχυδρομικά περιστέρια μεταφέρουν  μυνήματα.
" Μη μιλάς ".... Προσκυνά στα ασκηταριά της Καππαδοκίας μαζί με τη θεία Μυροφόρα, και σκαλίζει στο μαραγκούδικο  του παιδικά παιχνίδια για να διώξει το κακό...



" Μη μιλάς",προσπάθησε να μη γράψεις πολλά... Λέω  κι εγώ στον εαυτό μου, αλλά
το βιβλίο της Αναστασίας Κιλάρογλου
"  Το Δάκρυ της Ανατολής " είναι ένα καθηλωτικό ανάγνωσμα!
Μια  συγκλονιστική ιστορία για τη μαρτυρική ζωή ολόκληρου  του χριστιανικού κόσμου της Ανατολής  που με συγκίνησε βαθειά.


Ένα βιβλίο υπέροχο με  έναν ιδιαίτερα λυρικό λόγο , καλογραμμένο με ζωντανούς χαρακτήρες, και τόσο  παραστατική  γραφή που νόμιζα πως έβλεπα μπροστά μου την καθημερινή ζωή των κατοίκων της Καππαδοκίας, κι άκουγα την τοπική διάλεκτο τους. Η συγγραφέας κατάφερε να με ταξιδέψει στη ζωή των Χριστιανών που ζούσαν κάτω από τη βία της Οθωμανικής κυριαρχίας.

Οι καθημερινοί  δημόσιοι εξευτελισμοί,  οι φόροι, οι λεηλασίες, οι επιθέσεις εναντίον τους και τέλος η σφαγή τους, με συγκλόνισε πραγματικά. Εκατοντάδες χιλιάδες Χριστιανοί  ανεξαρτήτου καταγωγής θανατώθηκαν με φρικτό τρόπο από τους Τούρκους επειδή αρνήθηκαν να προδώσουν την πίστη τους. Την εποχή που ο χαρακτηρισμός "Γκιαούρ" (άπιστος) ήταν ισότιμος με θανατική καταδίκη οι Χριστιανοί της Ανατολής συνέχιζαν να εκκλησιάζονται  και να τιμούν τους Αγίους τους.  Ένα εξαιρετικό βιβλίο  που αναφέρεται στη γενοκτονία των Αρμενίων  αλλά ταυτόχρονα  θεωρώ πως είναι και ένας φόρος τιμής για όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής.

Πολλούς ήρωες συνάντησα στις σελίδες του, που τους περισσότερους τους αγάπησα και τους πόνεσα σα δικούς μου ανθρώπους, σε μια αληθινή ιστορία γεμάτη αίμα και  ξεριζωμό αλλά το μεγαλείο της ψυχής του πρωταγωνιστή, η προσευχή της Μυροφόρας, η μεταμέλεια της Αναστασίας,  η παραπονεμένη μελωδία της ντουντούκ, το άρωμα του τριαντάφυλλου και οι μυρωδιές της Ανατολής που ήταν διάχυτες  σε κάθε σελίδα  μου άφησαν όμορφα συναισθήματα. Συγκινήθηκα μα δεν έκλαψα. Νιώθω πως οι χριστιανοί της Ανατολής έχουν ποτίσει με τα δικά τους δάκρυα την ψυχή τους για την κάθε τους απώλεια κι εγώ, οφείλω απλά έναν τεράστιο σεβασμό και μια υπόκλιση στο μεγαλείο τους.



"Το Δάκρυ της Ανατολής " είναι από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει και θεωρώ πως πρέπει να υπάρχει σε κάθε βιβλιοθήκη.

⭐⭐⭐⭐⭐
(5/5)

https://youtu.be/_58AnhnbIgI





Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Καλή Σαρακοστή!!!

Το Πρώτο Πάσχα