ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

  Αγαπημένη παρέα του Σαββάτου σήμερα στις 12 :00 το μεσημέρι στο Ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης στους 99,7 στα FM διαβάζουμε το  τρυφερό παραμυθάκι "Χριστούγεννα στο δάσος" των εκδόσεων "Σαββάλας"  Το βιβλίο αυτό είναι μια γλυκιά, ευχάριστη και χαρούμενη ιστορία που μας διηγείται με έναν ιδιαίτερο παιδικό τρόπο τη σημασία της συνεργασίας και της αλληλοβοήθειας με πρωταγωνιστές τα   ζωάκια του δάσους,που καθώς παρατηρούν μια οικογένεια που στολίζει το χριστουγεννιάτικο δέντρο της, αποφασίζουν να δημιουργήσουν το δικό τους. Ο καθένας τους προσπαθεί να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο, όμως σύντομα συνειδητοποιούν ότι μόνο με τη συνεργασία τους θα καταφέρουν να στολίσουν το δέντρο με τρόπο που να αντανακλά την αγάπη των Χριστουγέννων.  Η Αρκούδα, ο Λύκος, ο Λαγός, η Πάπια και οι άλλοι χαρακτήρες του βιβλίου, μας μαθαίνουν πως τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο για τα δώρα και ακριβά στολίδια, αλλά για τις σχέσεις που χτίζουμε με τους γύρω μ...

  Οι ταινίες μικρού μήκους, πάρα την περιορισμένη χρονική τους διάρκεια συχνά επικεντρώνονται σε συγκεκριμένα ζητήματα, προκαλώντας μας να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε πάνω σε φλέγοντα κοινωνικά θέματα.  Μας αφηγούνται ιστορίες, που συγκινούν και μας καλούν να επανεξετάσουμε προκαταλήψεις, στερεότυπα και διακρίσεις Ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα που αναδεικνύουν οι ταινίες μικρού μήκους είναι η διαφορετικότητα, η οποία καλύπτει ποικίλες διαστάσεις, όπως φυλετικές, πολιτιστικές και κοινωνικές διαφορές. Σήμερα, θα μοιραστώ μαζί σας δύο ταινίες που παρακολουθήσαμε στο σχολείο αυτή την εβδομάδα και μου άρεσαν πολύ.  "Σάμουρε" (2002) του Θοδωρή Παπαδουλάκη  Μια σύντομη, γεμάτη συγκίνηση ταινία, που εξετάζει τις διακρίσεις, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις μέσα από την ιστορία ενός ιδιόρρυθμου ανθρώπου που προσπαθεί να ενταχθεί στην κοινωνία, αλλά αντιμετωπίζει συνεχώς τον κοινωνικό αποκλεισμό λόγω της διαφορετικότητάς του. Το κύριο θέμα της ται...

  Υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεκουραστείς από το να φτιάξεις κουλουράκια πορτοκαλιού ένα χειμώνιατικο πρωί ; Για μένα όχι.   Κάθε φορά που πλάθω ζύμη, νιώθω τον χρόνο να κυλά αργά και ήσυχα. Απομακρύνομαι από τα άγχη και τις σκέψεις μου βρίσκοντας καταφύγιο σε έναν κόσμο γεμάτο ζεστασιά και ασφάλεια. Είναι σαν να με ταξιδεύει σε μια γειτονιά από εκείνες που υπάρχουν στην ψυχή μου, όπου οι ήχοι, οι μυρωδιές, η γλυκιά αίσθηση της ζύμης στα χέρια μου με γεμίζουν συναισθήματα που δεν μπορώ πάντα να εκφράσω με λόγια. Αυτά τα μυρωδάτα  κουλουράκια είναι φτιαγμένα από τη συνταγή που μου έδωσε η αγαπημένη μου ξαδέρφη η Ρένα πριν λίγες μέρες όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Κάθε κορδόνι ζύμης φέρνει μαζί του κι ένα άρωμα, μια κίνηση τόσο απλή, αλλά γεμάτη νόημα. Κάθε κουλουράκι, κάθε μικρό σχήμα που δημιουργώ, με γεμίζει με τη  γλυκιά αίσθηση της αγάπη που ένιωσα όταν εκείνη μου έδωσε τη συνταγή της και τις συμβουλές πως να φτιάξω για γίνουν αφράτα κ...

  Στην αρχή, την αισθάνεσαι σαν μια ανεπαίσθητη ψύχρα να αιωρείται γύρω σου. Εύχεσαι να μην έχεις καταλάβει καλά, να κάνεις λάθος, αλλά σιγά σιγά τη βλέπεις να πέρνει σχήμα στο σκοτάδι των ματιών μιας "φίλης" που σε κοιτάζει ή μιας απλής γνωστής...Κι αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι έχει γίνει λάθος και υπάρχει τόσο σκοτάδι στο βλέμμα ενός ανθρώπου που υποτίθεται ότι τον ξέρεις. Σκέφτεσαι ότι δε μπορεί να συμβαίνει γιατί εκείνοι οι άνθρωποι με τους οποίους συνομιλείτε εκείνη τη στιγμή δεν τους λείπει κάτι...  Αλλά στην ουσία, η ζήλια που φαίνεται πλέον καθαρά στα μάτια τους και στη γλώσσα του σώματος τους, δεν είναι τόσο συνδεδεμένη με τα υλικά αγαθά που διαθέτει κάποιος, αλλά με την εσωτερική του κατάσταση, με το ποιος είναι και πώς ζει τη ζωή του. Οι άνθρωποι που σε ζηλεύουν, συχνά έχουν όλα όσα θεωρούνται "απαραίτητα" για μια επιτυχημένη ζωή: χρήματα, σπίτια, αυτοκίνητα, πτυχία, κοινωνική καταξίωση. Πιθανότητα μάλιστα να διαθέτουν πολλά περισσότερα από εσέν...

Γειά σου αγαπημένη  βιβλιόφιλη παρεούλα του μπλογκ!  Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για δύο υπέροχα βιβλία της  Μεταξίας Κράλλη, τα οποία διάβασα πρόσφατα και με ταξίδεψαν στο χρόνο και στην ιστορία . Ελπίζω να τα αγαπήσετε όσο κι εγώ και να τα προσθέσετε στη βιβλιοθήκη σας. Η Μεταξία Κράλλη είναι μια συγγραφέας με ιδιαίτερο ταλέντο να δημιουργεί ιστορίες που μένουν χαραγμένες στη μνήμη του αναγνώστη. Τα βιβλία της έχουν βάθος, συναισθηματική ένταση και με εξαιρετική ικανότητα να συνδυάζουν τα ιστορικά στοιχεία με την φαντασία. Μέσα από τις λέξεις της, καταφέρνει να μας μεταφέρει σε κόσμους γεμάτους συναισθηματικές ανατροπές, με χαρακτήρες που γίνονται αληθινοί, σα να τους γνωρίζουμε από πάντα. Αν είστε λάτρεις της καλογραμμένης λογοτεχνίας σίγουρα θα τα αγαπήσετε.   "Σύρα Σάκρα"  Το 1895 στη Σύρο, μια πόλη γεμάτη ιστορία και πλούτο, με την Ερμούπολη να είναι από τις πλουσιότερες πόλεις της Ελλάδας, ζωντανεύει μια κοινωνία γεμάτη αντιφάσεις. Η Απάνω Χώρα και...

  Γειά σου αγαπημένη παρέα του του Σαββάτου! Από σήμερα στην "Κόκκινη κλωστή" ξεκινάμε τα χριστουγεννιάτικα μας αναγνώσματα. Το πρώτο παραμυθάκι για φέτος είναι η  Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Σκρουτζ, ένα από τα πιο γνωστά έργα του Κάρολου Ντίκενς, γραμμένο το 1843. Η ιστορία ακολουθεί τον Εμπενέζερ Σκρουτζ, έναν πλούσιο, σκληρόκαρδο και εγωιστή ηλικιωμένο επιχειρηματία, που περιφρονεί τα Χριστούγεννα και τα συναισθήματα των συνανθρώπων του.  Μια νύχτα πριν από τα Χριστούγεννα το γκρινιάρη Σκρουτζ επισκέπτεται με το  φάντασμα του πρώην συνεργάτη του, που του αναγγέλλει ότι θα τον επισκεφτούν τρία πνεύματα. Το πρώτο πνεύμα, το Πνεύμα των Χριστουγέννων του Παρελθόντος, του δείχνει σκηνές από την παιδική του ηλικία και τη ζωή του, θυμίζοντάς του την αθωότητα και την καλή καρδιά  που είχε κάποτε. Το δεύτερο πνεύμα, το Πνεύμα των Χριστουγέννων του Παρόντος, του δείχνει τη ζωή των ανθρώπων γύρω του, όπως η φτωχή οικογένεια του συνεργάτη του, Μπόμπι Κράτσ...

  Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό χωριό, ζούσε μια κοπέλα που την έλεγαν Βάντα. Το όνομά της προερχόταν από τα πανέμορφα μωβ λουλούδια λεβάντας που άνθιζαν γύρω από το σπίτι της.  Η Βάντα αγαπούσε τη φύση και περνούσε τις ημέρες της φροντίζοντας τον κήπο της. Κάθε βράδυ, όταν ο ήλιος έδυε, και τα σύννεφα έπαιρναν το χρώμα του  ροδόνερου, τα λουλούδια της άρχιζαν σκορπίζουν ένα μαγικό άρωμα που γέμιζε τον αέρα.  Οι χωριανοί έλεγαν ότι αυτό το άρωμα μπορούσε να διώξει τη λύπη και να φέρει όνειρα γλυκά. Έτσι, όλοι περνούσαν από τον κήπο της για να απολαύσουν τη  μαγευτική μυρωδιά του. Ένα δειλινό, όμως, η Βάντα παρατήρησε πως τα λουλούδια της άρχισαν να μαραίνονται. Ανησύχησε και αποφάσισε να ανακαλύψει τι συνέβαινε. Ξεκίνησε ένα ταξίδι στα βουνά, όπου φημολογούταν πως ζούσε μια σοφή κουκουβάγια που ονομαζόταν Σοφία και γνώριζε όλα τα μυστικά της φύσης. Όταν έφτασε στη Βελανιδιά της κουκουβάγιας , τη ρώτησε για την τύχη των λουλουδιών της. Η Κουκουβάγια - Σ...

  Τη φράση "Δεν έχεις ανάγκη εσύ... Δε σε φοβάμαι εσένα" την έχω ακούσει πολλές φορές και την απεχθάνομαι. Γιατί, δεν είναι απλώς μια κενή δήλωση αλλά είναι σα να σου λέει κάποιος ότι το δικό σου συναίσθημα, η δική σου ανάγκη, το δικό σου πρόβλημα δε μετράει.  Σα να υπονοεί ότι δεν δικαιούσαι να νιώθεις αδύναμη, άρρωστη ή ευάλωτη. Στην πραγματικότητα, αυτή η φράση είναι η απερίσκεπτη απάντηση σε ένα κάλεσμα για βοήθεια, ή έστω για μια κουβέντα. Μια κλειστή πόρτα για σένα. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο μια φορά. Είναι ένα μοτίβο με ανθρώπους που υποτίθεται ότι σε ξέρουν. Το γεγονός ότι κάποιος σε θεωρεί δυναμικό άνθρωπο μπορεί να μοιάζει με κολακεία στην αρχή. Αλλά  ταυτόχρονα είναι  σα να σου λέει ότι πρέπει να αντέξεις τα πάντα χωρίς να κλαις, χωρίς να παραπονιέσαι, χωρίς να ζητάς βοήθεια. Ποιος είπε ότι επειδή ένας άνθρωπος είναι "δυνατός" , δεν έχει δικαίωμα να μην είναι καλά;  ή να έχει ανάγκη από ανθρώπους δίπλα του όταν χρειάζεται στήρ...

"Το μαχαίρι"  "Όπως αργεί τ' ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι έτσι αργούν κι οι λέξεις ν' ακονιστούν σε λόγο. Στο μεταξύ όσο δουλεύεις στον τροχό πρόσεχε μην παρασυρθείς   μην ξιππαστείς απ' τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων. Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι."  Άρης Αλεξάνδρου (1922-1978) Φρόντισε για τις λέξεις σου.  Κάθε κουβέντα που θα πεις μέσα στο σπίτι σου, στο σύντροφο ή στα παιδιά σου. Κάθε λέξη, που θα ξεστομίσεις, στους φίλους ή στους συναδέλφους σου χρειάζεται προσεκτική σκέψη πριν την εκφράσεις.  Να την "ακονήσεις" καλά, να τη δουλέψεις. Κάθε λέξη πρέπει να τη μελετήσεις προσεκτικά, να είναι  καλά ακονισμένη και ακριβής.  Να της δώσεις το σχήμα που θα ταιριάζει στην ψυχή που την απευθήνεις. Κι αν θεωρήσεις πως δεν είναι ακόμα έτοιμη, ότι μπορεί να" κόβει" και να πληγώσει μια ψυχή καλύτερα να μην...