Μια εκδρομή δίπλα στα Όρη κι ένα βιβλίο μπροστά στη θάλασσα


Ένα από  τα τελευταία αναγνώσματα στην παραλία για φέτος... 
"Το Ολλανδέζικο σπιτι" της Αν Πάτσετ 
Ίσως γιατί είμαι μια από τους τελευταίους ανθρώπους  που  το είχανε   στα αδιάβαστα. Ως συνήθως, στις θάλασσες του Νότου δε διαβαζω πολύ . Ξεμυαλίζομαι από το πέλαγος και δε λέω να αποχωριστώ την αγκαλιά του ...κι εδώ στα Σφακιά νομίζω πως υπάρχει το πιο  υπέροχο και ευεργετικό αλμυρό νερό. 
Κυριολεκτικά νιώθεις να σε γιατρεύει. Δεν ξέρω γιατί... Αλλά για ένα περίεργο κι ανεξήγητο λόγο ,τούτα τα πανέμορφα, αγέρωχα χώματα τα αγαπώ πολύ! περισσότερο από κάθε άλλο μέρος της Κρήτης,χωρίς να με συνδέει καμιά καταγωγή  με τον τόπο.


 Σε αυτή την εκδρομή λοιπόν, επέλεξα να πάρω μαζί μου, ένα  πολυσυζητημένο βιβλίο το οποίο έχει εισπράξει  διθυραμβικές κριτικές και έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το απανταχού αναγνωστικό κοινό.  Εγώ, διάβασα τις πρώτες  50 σελίδες, και δεν έχω ακόμα  άποψη . Προς το παρόν μου αρέσει. Η ιστορία ξεκινάει σαν τα παραμύθια που ακούγαμε όταν ήμασταν παιδιά. Οι ήρωες του βιβλίου είναι δυο αδερφάκια που εκτοπίζονται από τη μητριά τους μακριά από το πατρικό, αρχοντικό τους σπίτι. 
Στην επιστροφή μας , παρατήρησα πως οι σελίδες του βιβλίου είχαν βραχεί λιγάκι από τη θάλασσα.  Σε άλλη περίπρωση θα με πείραζε όμως πιστεύω ότι το σφακιανό πέλαγος ήθελα να αφήσει τη σφραγίδα του στο βιβλίο μου. ❤📖

Η εκδρομή μας ήταν υπέροχη  ! 

 Πρώτη μας στάση ήταν στον Αποκώρονα...




Καθήσαμε κάτω από τη δροσιά στις Βρύσες... Ήπια εγώ  καφέ κι ο Μανόλης χυμό... 



Ταϊσαμε μπισκότα τις πάπιες... 

Περπατήσαμε πάνω στα πλατανόφυλλλα που κριτσάνιζαν κάτω από τα βήματα μας... 

Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το χωριό της σιωπής την Αράδαινα 


Περάσαμε την εντυπωσιακή γέφυρα που είναι η ψηλότερη της Ελλάδας... 


 Περιπλανιθήκαμε στο εγκαταλελειμμένο χωριό ,που σύμφωνα με την ιστορία παραδόθηκε στη φθορά του χρόνου λόγω μιας βεντέτας που ανάγκασε τους κατοίκους να φύγουν για να σταματήσει το κακό... 


Συναντήσαμε μια ωραία Κοιμωμένη.... 


Μια  γλυκιά κατσικούλα ... 



Ανάψαμε ένα κεράκι στον Άι Στράτηγο... 





Χαιρετίσαμε με σεβασμό το θρυλικό Δασκαλογιάννη στην Ανώπολη... 



Και καταλήξαμε στη Χώρα Σφακίων για μπάνιο... 



Μαζέψαμε μικρά γυαλάκια από την άμμο, πήραμε μέλι, παξιμάδι και σφακιανές πίτες  για το σπίτι και φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις από τα αγαπημένα Σφακιά! 









Υ. Γ. 

Το βιβλίο το τέλειωσα και είναι εξαιρετικό! 
Με συγκίνησε και πολλές φορές άγγιξαν την καρδιά μου τα δύο αδέρφια. 

Σας το προτείνω με αγάπη! 

"Η Μέιβ και ο Ντάνι Κόνροϋ μεγαλώνουν στο Ολλανδέζικο Σπίτι, μια εντυπωσιακή έπαυλη στα περίχωρα της Φιλαδέλφειας. Μια μέρα η μητέρα τους φεύγει αναπάντεχα και λίγο καιρό αργότερα ο πατέρας τους φέρνει στο σπίτι μια καινούργια γυναίκα, την Άντρια. Ο ερχομός της θα σημάνει το τέλος της παιδικής τους ηλικίας.

Χάνεται όμως κάτι το οποίο προσπαθείς μια ζωή να ξαναβρείς; Η Μέιβ και ο Ντάνι εξορίζονται απ’ το Ολλανδέζικο Σπίτι, αλλά για δεκαετίες παλεύουν να επιστρέψουν σ’ αυτό. Χτυπούν εις μάτην την πόρτα του παρελθόντος, περιμένοντας να βρεθεί κάποιος να τους ανοίξει ― και κάπως έτσι αφήνουν τη ζωή να περάσει.

Η μοίρα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια, λέει η Αν Πάτσετ, μια απ’ τις πιο διακεκριμένες φωνές της σύγχρονης αμερικανικής πεζογραφίας. Στο Ολλανδέζικο σπίτι η συγγραφέας παραδίδει την ιστορία τριών γενιών μιας οικογένειας, καταθέτοντας έναν αλησμόνητο ύμνο στην αδερφική αγάπη και τη δύναμη της συγχώρεσης."

(Περίληψη από το οπισθόφυλλο) 

🌊☀🌊☀🌊☀🌊☀🌊☀🌊☀







Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Καλή Σαρακοστή!!!

Το Πρώτο Πάσχα