ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Αναζητώντας τη δροσιά στον κήπο των ευχών στέκομαι δίπλα στο παράθυρο...Στην Κρήτη φυσούν νοτιάδες το Μάιο ανεβάζουν το θερμόμετρο στα ύψη ,κι αφήνουν μικρούς κόκκους γύρης παντού στο πέρασμα τους... εκείνες τις μέρες αναζητάς ίσκιο κάνεις υπομονή και περιμένεις τη νοθιά να φύγει... Τώρα έχει έρθει ένας διαφορετικός άνεμος, φέρνει την αλμύρα της θάλασσας  και τα γήινα αρώματα της ξερής χλόης... καμία φορά μεταφέρει και τα πέταλα  μιας πικροδάφνης που ανθίζει στην αρχή του μικρού μας δρόμου...καθώς κι ένα αγιόκλημα να σκαρφαλώνει στο μπαλκόνι του νου. Μαζί του έρχονται και  τα γέλια των παιδιών απ' το δρόμο της γειτονιάς, τα χαρούμενα κουδουνάκια   των ποδηλάτων τους αντηχούν στον απογευματινό ουρανό...ο Κοτσυφός αρχίζει το τραγούδι όταν ακούει κουδούνισμα , τα παιδιά το ξέρουν και γελούν. Συχνά  ο μικρός μου και οι φίλοι του βρίσκουν καταφύγιο στην πίσω αυλή στον ίσκιο της γιαγιάς  ελιάς ,να πάρουν μια ανάσα, να μου ζητήσουν νερό... ...

Η πρώτη κρέμα προσώπου στην ιστορία της κοσμετολογίας παρασκευάστηκε από τον  δεύτερο σπουδαιότερο Έλληνα  γιατρό  της αρχαιότητας Κλαύδιο Γαληνό το 150 μ.Χ. Είναι απόλυτα φυσική , ενυδατική  αντιρυτιδική με πολλά οφέλη για την επιδερμίδα  και είναι κατάλληλη για όλους τους τύπους δέρματος. Θα χρειαστούμε: -8 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο(ή αμυγδαλέλαιο το οποίο το βρίσκουμε στα φαρμακεία, ή οποιοδήποτε βοτανόλαδο που έχουμε  παρασκευάσει εμείς στο σπίτι μας -2  κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας -3 κουταλιές σούπας ροδόνερο ή  ανθόνερο  λεβάντας.. . Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αν θέλουμε κάποιο έγχυμα από καλέντουλα, ροδοπέταλα, χαμομήλι ή κυνόροδα -1 αποστειρωμένο βαζάκι προαιρετικά (αφού η κρέμα μας γίνει χλιαρή)10-15 σταγόνες αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλο. Σε μπεν μαρί και σε χαμηλή φωτιά βάζουμε το κερί να λιώσει.. Προσθέτουμε το λάδι της επιλογής μας. Συγχρόνως  βάζουμε και το ανθόνερο (ή φτιάχνουμε έγχυμα...

Κάθε μοναχικό σπίτι έχει για φύλακα άγγελο του μια τριανταφυλλιά, που ξαγρυπνά κάθε βράδυ στο κατώφλι του. Το ανακάλυψα φέτος... Κι έτσι ξεκίνησα ένα ανελέητο κυνήγι τριανταφυλλένιων "μαγισσών" με το φωτογραφικό φακό μου!    Μαζί τους ανακάλυψα κι ένα ενδιαφέρον βιβλίο  σ' ένα μικρό βιβλιοπωλείο της πόλης...    Η αλήθεια είναι πως πήγα να αγοράσω ένα άλλο βιβλίο που το ήθελα εδώ και αρκετό καιρό όμως δεν κατάφερα ν' αντισταθώ στην ποιητική ομορφιά του εξωφύλλου του και στην υπόθεση του που διαδραματίζεται στην Κρήτη ...  Έτσι απλά μου έδωσε την εντύπωση πως διαβάζοντας το, θα είναι σα να παρακολουθώ τις ιστορίες των ηρώων του, κοιτάζοντας του απ' τις γρίλιες κάποιου παράθυρου ενός παλιού σπιτιού.

 Η κάθε μέρα μπορεί να μας πει ένα παραμύθι... Κι έχει μιαν ανάμνηση!Οτιδήποτε αγγίζουμε  μυρίζουμε ή γεύομαστε θα μας πει μια ιστορία. Η λολουδόσκονη ενός Κρίνου, ένα δροσερό γλυκό του κουταλιού , μια ανέμελη βόλτα στην εξοχή... αλλά ένα ματσάκι Ελίχρυσου  διηγείται πάντα τις ομορφότερες ιστορίες. Η μυρωδιά του  θυμίζει μελισσοκέρι έχει κάτι απ' την ιερότητα της μνήμης και την ελπίδα της συγχώρεσης. Το γλυκό συκαλάκι είναι πεντανόστιμο κι αρωματισμένο με αμπερόριζα  τη συνταγή τη βρήκα εδώ  https://evaparakentaki.com/glyko-koytalioy-sykalaki-choris-galazopetra /  αλλά η κυρία Μαρία που μένει δίπλα στο σπίτι των ρόδων μου είπε πως ήθελε παραπάνω αλλαγές του νερού τόσο στην αναμονή όσο και στο βράσιμο γιατί αλλιώς  θα γινόταν "Σφάκα" όπως χαρακτηριστικά μου είπε.. δηλαδή πικρό!  έτσι του άλλαξα το νερό τέσσερις φορές όταν το είχα στην αναμονή και άλλες τέσσερις φορές όταν το έβραζα .Τέλος το άφησα βρασμένο μέσα στο νερό για ένα βρά...