Γλυκό κουταλιού σύκο

 Η κάθε μέρα μπορεί να μας πει ένα παραμύθι... Κι έχει μιαν ανάμνηση!Οτιδήποτε αγγίζουμε  μυρίζουμε ή γεύομαστε θα μας πει μια ιστορία. Η λολουδόσκονη ενός Κρίνου, ένα δροσερό γλυκό του κουταλιού , μια ανέμελη βόλτα στην εξοχή... αλλά ένα ματσάκι Ελίχρυσου  διηγείται πάντα τις ομορφότερες ιστορίες. Η μυρωδιά του  θυμίζει μελισσοκέρι έχει κάτι απ' την ιερότητα της μνήμης και την ελπίδα της συγχώρεσης. Το γλυκό συκαλάκι είναι πεντανόστιμο κι αρωματισμένο με αμπερόριζα  τη συνταγή τη βρήκα εδώ  https://evaparakentaki.com/glyko-koytalioy-sykalaki-choris-galazopetra/  αλλά η κυρία Μαρία που μένει δίπλα στο σπίτι των ρόδων μου είπε πως ήθελε παραπάνω αλλαγές του νερού τόσο στην αναμονή όσο και στο βράσιμο γιατί αλλιώς  θα γινόταν "Σφάκα" όπως χαρακτηριστικά μου είπε.. δηλαδή πικρό!  έτσι του άλλαξα το νερό τέσσερις φορές όταν το είχα στην αναμονή και άλλες τέσσερις φορές όταν το έβραζα .Τέλος το άφησα βρασμένο μέσα στο νερό για ένα βράδυ και μετά το το έφτιαξα μαζί με την ποσότητα του νερού και της ζάχαρης που αναφέρει η συνταγή. Επίσης το αρωμάτισα με ένα φύλλο αμπαρόριζας κι όχι με γαρίφαλο γιατί αυτό το μπαχαρικό ταιριάζει στα γλυκά του φθινοπώρου κι όχι του καλοκαιριού όπως μου είπε... Όντως, νομίζω πως έχει τη  γεύση μιας  καλοκαιρινής ανεμελιάς κι ενός όμορφου μεσημεριού που η συναυλία των τζιτζικιών δε σε αφήνει να κοιμηθείς, αλλά σου αρέσει που τα ακούς και χαμογελάς. Το κορίτσι με την κιθάρα συνεχίζει να παίζει στο μπαλκόνι του  μελωδίες άλλων εποχών.