ΝΕΑ ΒΡΑΧΙΟΛΑΚΙΑ ΜΕ ………… ΠΑΛΙΕΣ ΧΑΝΤΡΕΣ!!!!!


Τις παλιές χάντρες που έχουμε από κοσμήματα που δεν φοράμε πια, μπορούμε με καλή διάθεση και φαντασία να τους ξαναδώσουμε ζωή, περνώντας τις σε ένα κορδόνι για να φτιάξουμε με τα χεράκια μας χαριτωμένα βραχιολάκια!





Σχόλια

  1. Γεωργία Παπαδάκη1 Ιουνίου 2013 στις 1:29 μ.μ.

    Συμπαθέστατο !! Μ' αρέσει να τα χαζεύω, αλλά τώρα δεν τα φοράω (παλιά ναι). Αν βρω χάντρες ευχαρίστως τις προσφέρω (κουμπιά έχομε πολλά, αν θέλετε, λόγω μητρός μοδίστρας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειρήνη Νικολάου3 Ιουνίου 2013 στις 8:28 π.μ.

    Ασφαλώς, κάθε προσφορά δεκτή!
    Νομίζω ότι θα σου πάνε πάντως και τώρα Γεωργία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Βυζαντινό γλυκό" χωρίς γλουτένη και λακτόζη

Εικόνα
Γειά σας φίλοι μου!  Πριν λίγες μέρες που είχαμε επέτειο γάμου με τον άντρα μου ήθελα να φτιάξω ένα γλυκό που να μπορέσω να φάω κι εγώ. Σκέφτηκα λοιπόν κάτι κλασικό που να μην έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας και έτσι δημιουργήθηκε ένα "Βυζαντινό" χωρίς γλουτένη και λακτόζη που όμως δεν υστερεί σε γεύση από την "κανονική" του εκδοχή. Πάμε να δούμε πως το φτιάχνουμε : Υλικά για την βάση :  3 κούπες (δοσομετρικές) πολέντα  1 κούπα γάλα χωρίς λακτόζη  2 κουταλάκια μπέικιν χωρίς γλουτένη  ξύσμα ενός πορτοκαλιού  μισό κουταλάκι σκόνη μαστίχα (προαιρετικά)  Υλικά για το σιρόπι  2 κούπες ζάχαρη  3 κούπες νερό  Φλούδες από ένα πορτοκάλι  1 ξυλάκι  κανέλας  Υλικά για την κρέμα 750 ml γάλα χωρίς λακτόζη    Μισή κούπα ζάχαρη 3  αυγά 1/ 3 κούπας νισεστέ χωρίς γλουτένη  125 γρ. μαργαρίνη χωρίς γλουτένη  2 βανίλιες  Κανέλα για το γαρνίρισμα Εκτέλεση για την βάση : Σε ένα μεγάλο μπολ, βάζουμε  τα υλικά μας και ανακατεύουμε καλά με ένα σύρμα μέχρι να ομογενοποιηθούν.  Αδειά
Διαβάστε περισσότερα

Χρόνια μας πολλά!

Εικόνα
"Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα. Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένo η μητέρα, έσκυβε και με ρωτούσε," Τι έχεις"  Εγώ δεν μίλαγα, μονάχα έβλεπα πίσω απ’ τον ώμο της έναν κόσμο άδειο από ‘σένα. Κι όταν έπαιρνα το παιδικό κοντύλι, ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια, όταν κοίταγα στο τζάμι τη βροχή, ήταν που αργούσες ακόμα, κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα, δεν ήταν κανείς, κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε. Έτσι έζησα πάντοτε. Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά -Θυμάσαι;- Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες χρόνια. Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πολύ πριν μπεις μες στη ζωή μου είχες ζήσει μες στα όνειρά  μου! Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!" Τάσος Λειβαδίτης  22 χρόνια μαζί Χρόνια μας πολλά ψυχή μου! Ευχαριστώ για την κάθε μέρα 
Διαβάστε περισσότερα

Μια ανάμνηση

Εικόνα
Ένα  μικροσκοπικό "τρακτέρ" έστριψε επιδέξια από το ένα πλακόστρωτο σοκάκι στο άλλο. Οι ρυθμοί της ζωής των ανθρώπων της παλιάς πόλης κυλούσαν με  ηρεμία.... Κι ο ήλιος, που τρύπωνε  ανάμεσα απ'τις ομπρέλες που  έπλεαν στον καθαρό  ουρανό δημιουργώντας  γεωμετρικά σχήματα και σχέδια πάνω στις πλάκες, έμοιαζε με εκείνους τους πλανόδιους ζωγράφους που  στεκόταν στις πλατείες και στις  γωνιές των δρόμων να δώσουν χρώμα στο λευκό τους καμβά... Μια ανάμνηση από την Ιερουσαλήμ.  Έτσι απλά γιατί μου λείπει... 
Διαβάστε περισσότερα