Οι δράκοι

Σήμερα, είχαμε την ευλογία να βρεθούμε στο χωριό  του Αγίου Μύρωνα, έναν τόπο γεμάτο πίστη, ιστορία και παράδοση. 

Η ψυχή μου γαλήνεψε μέσα στο Ναό, δίπλα στη σκητη με το αγίασμα όπου μόνασε ο Άγιος. Τα αρώματα της εξοχής που έμπαιναν από την ανοιχτή πόρτα, οι προσευχές των πιστών που ψιθύριζαν λόγια ελπίδας και υπομονής, το γλυκό φως και το άρωμά από το μελισσοκερι μαζί με τις ανταύγειες  του ήλιου πάνω στις εικόνες, αγκάλιασαν με τη γλυκιά θαλπωρή τους την καρδιά μου και τη ζέσταναν. 

Πόση ευλογία έχει αυτό το μικρό κατάφυτο χωριουδάκι! Η παράδοση λέει, ότι ο Άγιος  Μύρων μάρμαρωσε έναν δράκο, ένα θεριό που τρομοκρατούσε τον κόσμο. Κατάφερε να το νικήσει με τη δύναμη της προσευχής και να το μετατρέψει σε πέτρα. Καθώς στεκόμουν μπροστά στο μαρμαρωμενο κεφάλι του θηρίου, σκεφτόμουν πόσους "δράκους" έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας. Τι αγώνες, πρέπει να κάνει ο καθένας από εμάς για να τους νικήσει. Πόσο χρειάζεται να παλέψει με προκλήσεις, φόβους, και ανασφάλειες που τον κρατούν πίσω. Όλοι έχουμε τέτοια "θηρία" στη ζωή μας, που μας τρομάζουν και μας αποθαρρύνουν. Όμως, ο Άγιος Μύρωνας βρίσκεται στο πλευρό μας, για ν'ακούσει τις προσευχές μας, να μας στηρίζει και να μας ενθαρρύνει ώστε μην υποχωρήσουμε, να μην αφήσουμε τον αγώνα. Όπως εκείνος μάρμαρωσε τον δράκο, έτσι και εμείς, όταν κάνουμε το σταυρό μας, και προσευχόμαστε θερμά, βρίσκουμε τη δύναμη να μετατρέψουμε τις δοκιμασίες μας σε πέτρες, να τις κάνουμε σκαλοπάτια για να προχωρήσουμε μπροστά. Η ζωή είναι γεμάτη μάχες, μικρές και μεγάλες. Όμως, κάθε μέρα, μας δίνει την ευκαιρία  να κάνουμε έστω ένα μικρό βήμα για να  αντιμετωπίσουμε τους δικούς μας  δράκους, που  μπορεί να είναι τρομακτικοί, αλλά με τη βοήθεια του Θεού δεν είναι ανίκητοι. Με την προσευχή και την πίστη μας, μπορούμε να τους κερδίσουμε και να βγούμε πιο δυνατοί.