"Στέφανα από λυγαριά"

"Τι είναι το θαύμα;" –  ρώτησε ένα αχυροκάλαμο το ψωμωμένο στάχυ. 

Εκείνο έγειρε το κεφάλι του χαμηλά και τ'αποκρίθηκε :"Ένα δώρο του Θεού είναι στον κουρασμένο άνθρωπο. Άλλοτε για να τον φέρει στον δρόμου Του, άλλοτε για να τον γλυκάνει" . –" Εκείνοι το καταλαβαίνουν; Μα… οι άγιοι πώς εμφανίζονται;" – "Η λογική δεν το δέχεται. Μόνο αυτοί που έχουν πίστη άδολη το νιώθουν. Οι άγιοι είναι τα αγαπημένα παιδιά του Θεού. Σαν αστραπή τρέχουν στα περατα της γης και βοηθούν τοςυ ανθρώπους. Όσους τιμούν τη μνήμη τους, τους κερνούν ευλογίες"

Γειά σας αγαπημένοι μου αναγνώστες και ακροατές της Κόκκινης Κλωστής. Σας  ευχαριστώ πολύ για την αγάπη που εισπράττω και την εμπιστοσύνη που μου  δείχνετε. Χαίρομαι πάρα πολύ κάθε φορά που θα συναντήσω μια μανούλα και θα μου πει ότι διάβασε  κάποιο από τα βιβλία που προτείνω στο blog και της άρεσε. Σήμερα θα σας γράψω για ένα  υπέροχο βιβλίο που διάβασα αυτές τις μέρες και μου άρεσε πολύ: Το πρώτο μυθιστόρημά ενηλίκων της αγαπημένης της Μυρσίνης Βιγγοπούλου "Στέφανα από λυγαριά " που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Θύρα"

Λίγα λόγια για την υπόθεση του βιβλίου: 

Ο Δημητρός με την οικογένεια του φτάνουν στη Θεσσαλονίκη πρόσφυγες απ’ τα Βουρλά της Μικράς Ασίας κουβαλώντας στους ώμους τους όλο τον  πόνο του ξεριζωμένου ελληνισμού. 

Η περιπλάνηση τους όμως δε σταματά εκεί καθώς αναγκάζονται να μετακινηθούν στην Κασσάνδρα, στο Μετόχι της Αγίας Αναστασίας και τέλος να επιστρέψουν ξανά πίσω στην Θεσσαλονίκη. 

Η ζωή τους είναι ένα ατελείωτο ταξίδι αναγκαστικής φυγής από το κάθε σπιτικό που κατάφερναν να στήσουν . Κυνηγημένοι  αρχικά από τους Τούρκους αργότερα από τους Γερμανούς και τους Αντάρτες βιώνουν τις κακουχίες της Ελλάδας στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο χωρίς όμως να σκύβουν το κεφάλι και να απελπίζονται γιατί αφήνουν τη ζωή τους με απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού. 

Η Γιωργίτσα, ένα κοριτσάκι 9 χρονών χάνει τη μητέρα της και οι συγγενείς της τη στέλνουν να ξενοδουλέψει σε ένα πλουσιόσπιτο στη Θεσσαλονίκης. Η μικρή Γεωργία καταφέρνει να δεθεί με την "ξένη" οικογένεια και να αγαπηθεί πολύ από τα παιδιά που πρόσεχε.. Όμως, μια αδικία που γίνεται σε βάρος της τη διώχνει μακριά, και την αναγκάζει να δουλέψει σε κάποιο άλλο σπίτι μέχρι να υποχρεωθεί να φύγει κι από εκεί. Η ζωή της  είναι γεμάτη απώλειες, σκληρούς αποχωρισμούς που όμως  με την πίστη της στο Θεό και την καλοσύνη της κατάφερνει να μετατρέπει την αδικία και τα  δάκρυα σε ευλογίες. 

Αγάπησα πολύ αυτό το κορίτσι και το ένιωσα σα να ήταν αδερφή μου. 

Τα συναίσθηματα που με πλημμύρισαν καθώς διάβαζα τούτο το βιβλίο ήταν πολύ έντονα. Και παρόλο που μας εξιστορεί τα αληθινά γεγονότα των διωγμών, της κατοχής και τις πολύπαθες ζωές των ανθρώπων που τα βίωσαν, ούτε μια στιγμή δεν με έκανε να λυπηθώ. Αντίθετα μου άφησε μια γλυκιά ελπίδα στην ψυχή και τη βεβαιότητα πως η βαθιά κι αληθινή πίστη  μπορεί να νικήσει κάθε εμπόδιο.

Οι πρωταγωνιστές του ήταν απλοί άνθρωποι που έζησαν σε δύσκολες μέρες κι άσχημες εποχές χωρίς κανένα αποκούμπι με μοναδικό τους στήριγμα το Θεό και τους Αγίους Του. Είχαν μια πίστη αληθινή που την έκαναν πράξη εφαρμόζοντας καθημερινά το λόγο του Ευαγγελίου σε κάθε εύκολη ή δύσκολη στιγμή. Αγαπούσαν το συνάνθρωπο, είχαν συμπόνια στην καρδιά τους, συγχωρούσαν και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον ακόμα κι αν ήταν ξένος χωρίς να εξετάζουν την καταγωγή του. Είχαν άδολη αγάπη στην καρδιά και τη μοίραζαν απλόχερα. Για αυτούς τους ανθρώπους μόνο θαυμασμό μπόρεσα να νιώσω και να πάρω μαθήματα καθώς τίποτα δεν κατάφερε να τους λυγίσει. Βίωσαν κακουχίες φτώχεια αδικίες  κι όμως βαδίζοντας το δρόμο της αγάπης,της αδελφοσύνης, της τιμιότητας και της προσφοράς κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν μα και να προκόψουν.

Η ιστορία του Δημητρού και της Γιωργίτσας  αξίζει  να διαβαστεί. 

Σας προτείνω το βιβλίο ανεπιφύλακτα!