Η Φάτνη που έλειπε

Δεκεμβρίου 02, 2022

Ο Άγγελος πραγματοποίησε το όνειρο του! Τραγούδησε την "Άγια Νύχτα" στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου και είναι πραγματικά ευτυχισμένος! Τα υπόλοιπα παιδιά της χορωδίας, του πρότειναν να πάει κι εκείνος μαζί τους όταν θα έλεγαν τα κάλαντα στις γιορτές. Έτσι ,την παραμονή των Χριστουγέννων φόρεσαν τους σκούφους,τα γάντια και τα κασκόλ τους, πήραν τα τρίγωνα στα χέρια τους και ξεκίνησαν χαρούμενοι να τραγουδάνε στη γειτονιά. Στην τσέπη του μπουφάν που φορούσε ο Άγγελος βρισκόταν κρυμμένο το μαγικό κουβάρι της κόκκινης κλωστής που του είχε δώσει Ουρανία. Προχωρούσε παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά και πρώτο σπίτι που πήγαν να πούνε τα κάλαντα ήταν ενός αγοριού που ενώ έμενε κοντά με τους μικρούς καλαντιστάδες πήγαινε σε διαφορετικό σχολείο από το δικό τους . Το όνομα του ήταν Γιάννης. Κι εκείνη τη μέρα είχε έρθει η γιαγιά του από το χωριό για περάσει μαζί τους τις γιορτές.
Ο Άγγελος την άκουσε να μιλάει... Να λέει μια ιστορία. Και κατάλαβε πως είχε έρθει η ώρα το κουβάρι της Κόκκινης Κλωστής να αλλάξει χέρια. Ήταν η σειρά της γιαγιάς να συνεχίσει το παραμύθι...

Μια φορά κι έναν καιρό, πλησίαζαν λέει τα Χριστούγεννα -όπως και τώρα -και
μια μακρινή πόλη που ίσως να έμοιαζε λίγο με τη δική μας, ετοιμαζόταν να γιορτάσει ντυμένη με πολύχρωμα φώτα και φανταχτερά στολίδια..Οι εντυπωσιακές βιτρίνες τραβούσαν τα βλέμματα των ανθρώπων σα μαγνήτης και τα ζαχαροπλαστεία σκορπούσαν απίστευτες μυρωδιές που γαργαλούσαν τις μύτες των περαστικών. Όπου και να κοίταζες έβλεπες παντού γλυκίσματα λαμπιόνια και δώρα. Πλουμιστά ,ξυλόγλυπτα καραβάκια και φωταγωγημένα δέντρα πασπαλισμένα με χρυσόσκονη. Οι άνθρωποι της μακρινής πολιτείας ετοιμαζόταν να γιορτάσουν και κανόνιζαν Ρεβεγιόν με αστραφτερά ρούχα και λαμπερά κοσμήματα. Κι όμως. Μέσα στα σπίτια υπήρχε μιά μελαγχολία που κρεμόταν μετέωρη πάνω απ' τα φωτάκια που λαμπύριζαν επειδή κάτι είχαν λησμονήσει. Κάπου, μέσα στη φασαρία της Μεγαλούπολης που τα μεγάφωνα έπαιζαν συνέχεια χριστουγεννιάτικα τραγούδια και οι άνθρωποι έπρεπε να φωνάζουν για να ακουστούν, το αληθινό νόημα τους διέφευγε. Κάτι τους έλειπε... Κάτι που χωρίς εκείνο τα Χριστούγεννα δεν ήταν του Χριστού η Γέννηση. Αλλά, ακόμα μια ευκαιρία για γιορτή που ώρες και φορές τους μελαγχολούσε και τους άγχωνε..

Έλειπε η Φάτνη. Έστω μια μικρή..γιατί κάτω από τα δέντρα των στολισμένων σπιτιών δεν "χωρούσε"... Ανάμεσα στα παιχνίδια και στις ακριβά στολίδια φαινόταν " παράτερη"

Μέχρι που τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, εκείνης της χρονιάς, ένα μικρό αγόρι, άρχισε να ψάχνει από που ήρθε εκείνο το φως που πλημμύρισε το δωμάτιο του ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι του χειμώνα. Κι έτσι, μέσα στη νύχτα ένα παιδί μοναχό σαν το μικρό τυμπανιστή του αγαπημένου τραγουδιού, άρχισε να ψάχνει για το δρόμο που θα τον οδηγούσε στο φως.
Και η πολιτεία με τους αγχωμένους ανθρώπους ξύπνησε αλλαγμένη...

Καλημέρα αγαπημένοι μου φίλοι! Αναγνώστες του blog και ακροατές του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Σήμερα στην "Κόκκινη Κλωστή " έχω τη χαρά να φιλοξενώ στην εκπομπή ένα ξεχωριστό ανάγνωσμα! Το υπέροχο και βραβευμένο βιβλίο " Η πιό ζεστή Φάτνη " της Μαρίας Λεμπιδάκη - Τζιβρά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Νάμα".

Ακούστε την εκπομπή εκτάκτως σήμερα στις 10: 20 στους 99,7 στα F. M. δείτε την βιβλιοπρόταση και την υπέροχη εικονογράφηση εδώ κι ελάτε να φτιάξουμε μαζί ένα χριστουγεννιάτικο φαναράκι που θα φιλοξενεί στη ζεστασιά του μια μικρή Φάτνη.

Τα βασικά υλικά που θα χρειαστούμε είναι τα εξής:

Ένα άδειο βαζάκι

Ριζόχαρτο λευκό χωρίς σχέδια

Πινέλο

Κόλλα ντεκουπάζ

Μια εκτυπωμένη φιγούρα Φάτνης

Κατεβάστε το αρχείο PDF από εδώ

(προαιρετικά σπάγκο ή λινάτσα και ξύλινα διακοσμητικά)

Διαδικασία : Κόβουμε τη Φάτνη με το ψαλίδι πολύ προσεκτικά ώστε να μείνει όσο το δυνατόν λιγότερο άσπρο χαρτί και ακολουθούμε τις οδηγίες που βρίσκονται εδώ βήμα- βήμα με τη διαφορά ότι πρώτα κολλάμε τη φιγούρα της Φάτνης και στη συνέχεια την καλύπτουμε από πάνω με ριζόχαρτο.