Δρόμοι μου χρωματιστοί

Θυμόταν το πιο χρωματιστό μαγαζάκι στη γωνία του σουκ. Εκεί που σταματούσαν μαζί ν'αγοράσουν λεμονάδες αρωματισμένες με φύλλα μέντας.  

Περπατούσαν στους αρχαίους δρόμους αυτής της Άγιας Πολιτείας ακούγοντας την πρωινή ακατάπαυστη οχλαγωγία από τις διάφορες γλώσσες...Χανόταν ανάμεσα στις φωτοσκιάσεις που δημιουργούσαν οι πολύχρωμες τέντες , μέσα στα φιδογυριστά σοκάκια... Αναρωτήθηκε τότε... 


Άραγε πόσοι άνθρωποι περιπλανήθηκαν μέσα σε αυτά τα δαιδαλώδη στενά στο πέρασμα των αιώνων;  

Τελειώνει κάποτε αυτή η διαδρομή; τον απαποχαιρέτησαν ποτέ αυτό τον τόπο; Μήπως η κάθε γωνία του κράτησε κι ένα κομμάτι της ψυχής τους ώστε να παραμένουν παντοτινά κι ας έχουν φύγει; Με αυτήν τη σκέψη, επέμενε ακόμη να την ψάχνει. 





Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Καλή Σαρακοστή!!!

Το Πρώτο Πάσχα