Ένα βιβλίο που άργησα να διαβάσω

Μια φθινοπωρινή μέρα του Οκτώβρη του 1969 , δυο αγόρια που παίζουν στις Όχθες του Βάλτου στο Μπάρκλι Κόουβ ενός ήσυχου χωριού της  Βόρειας Καρολίνας, βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα αποτρόπαιο θέαμα. Δίπλα στο παλιό πυροφυλάκιο ανακαλύπτουν  το πτώμα του Τσέις ενός νεαρού συγχωριανού τους.

 Η είδηση πέφτει σαν κεραυνός στους κατοίκους της περιοχής, ενώ η έλλειψη  στοιχείων πάνω στη λάσπη γύρω από το νεκρό άντρα προβληματίζει το σερίφη και είναι σχεδόν σίγουρος ότι ο θάνατος οφείλεται σε δολοφονία κι όχι σε ατύχημα.

 

Από εκείνη τη στιγμή, οι φήμες οργιάζουν κι αρχίζουν και παίρνουν τεράστιες διαστάσεις. Όλοι κατηγορούν ένα παράξενο πλάσμα που ζει απομονωμένο σε μια καλύβα βαθιά μέσα στο δάσος. 

Την Πιτσιρίκα του Βάλτου, μια κοπέλα που μεγάλωσε ολομόναχη κι  εγκαταλελειμμένη από τους ανθρώπους. Το όνομα του κοριτσιού ήταν Κάια και κάποτε ζούσε με την οικογένεια της στο Βάλτο, μέχρι τη στιγμή που η μητέρα και τα αδέρφια της άρχισαν  φεύγουν σταδιακά από το καλυβάκι  για γλυτώσουν από την βιαιότητα του πατέρα της, και κανείς δε σκέφτηκε να την πάρει μαζί του. 

Έτσι, το εξάχρονο κοριτσάκι έμεινε πίσω έχοντας να αντιμετωπίσει την πείνα ,το φόβο, και τον πόνο της απόρριψης. 

Η Κάια κλείστηκε εντελώς στον εαυτό της, ενώ η κάθε προσπάθεια  κοινωνικοποίησης της έπεφτε στο κενό. 

Σιγά σιγά, η οικογένεια της έγιναν οι γλάροι μαζί με όλα τα θαλασσοπούλια και τα πλάσματα της άγριας φύσης που ζούσαν γύρω από την καλύβα της.

Παρόλες τις αντίξοες συνθήκες όμως, το κοριτσάκι βρίσκει τρόπους να επιβιώσει, να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της καθημερινότητας και μέσα στην αδιαφορία και την απαξίωση που την περιβάλλει, καταφέρνει να συναντήσει ανθρώπους που τη βοηθούν. Η ζωή της παίρνει μια εντελώς απρόβλεπτη και εφιαλτική τροπή, την ημέρα που ο σερίφης της περιοχής τη συλλαμβάνει για το φόνο του Τσέις και στο δικαστήριο έρχεται αντιμέτωπη ακόμα και με την ποινή του θανάτου. Μόνο, που την ώρα και τη μέρα που δολοφονήθηκε ο νεαρός άντρας, η Κάια βρισκόταν πολλά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό. Έτσι η Πιτσιρίκα του Βάλτου, θα προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις της να αποδείξει την αθωότητα της. 

Καλησπέρα αγαπημένη μπλογκογειτονιά! 

Το μυθιστόρημα " Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες " της Ντέλια Όουενς  των εκδόσεων "Δώμα" το έβλεπα παντού τον τελευταίο καιρό...Στις βιτρίνες των Βιβλιοπωλείων της πόλης, στο διαδίκτυο, σε διαφημίσεις και βιβλιοκριτηκές , ενώ πρόσφατα μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη.

 

Η περιέργεια μου ήταν μεγάλη αλλά και η καχυποψία μου, επειδή θεωρούσα πως η υπερ- προβολή του ήταν κάπως παρατραβηγμένη. Έτσι, αποφάσισα να το διαβάσω κι εγώ για να σχηματίσω τη δική μου άποψη. Τελικά, χάρηκα πολύ που δεν υπέκυψα στην καχυποψία μου και στις αμφιλεγόμενες κριτικές, γιατί αυτό το μυθιστόρημα  είναι πραγματικά εξαιρετικό. Οι λυρικές  περιγραφές των τοπίων και της πανίδας του Βάλτου, αλλά και ολόκληρος ο εσωτερικός κόσμος της Κάια είναι δομημένος με αριστοτεχνικό τρόπο δημιουργώντας ένα υπέροχο ανάγνωσμα που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. 

Σας το προτείνω με αγάπη!