Το ημερολόγιο της επιστροφής


Ξημέρωσε  Καλοκαίρι. Ήταν η πρώτη Παρασκευή του Ιουνίου  ένα ελαφρύ βοριαδάκι αναστάτωνε τη θάλασσα  κι εμείς περιμένανε υπομονετικά στην αίθουσα αναμονής. Παρόλο που ήταν ακόμα πολύ πρωί είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος και οι καρέκλες ήταν όλες γεμάτες. 
Ο Μανόλης είχε αρχίσει να κουράζεται καθώς απαγορευόταν να περιφέρεται χωρίς λόγο στο διάδρομο ,και να  ανησυχεί, γιατί όπως φαινόταν πλέον ξεκάθαρα, θα  έχανε την πρόβα που είχαν στο σχολείο για την παράσταση του "Οδυσσεβάχ"  και να αγχώνεται πως δεν θα προλάβαινε να παραδώσει  στην ώρα της την ομαδική εργασία που έκαναν μαζί με το φίλο του την προηγούμενη μέρα. 
 
Πήγε και πήρε ένα σάντουιτς για εκείνον και για μένα έναν ελληνικό καφέ, κάθησε δίπλα μου για λίγο σιωπηλός και μετά με ρώτησε:
 -"Μαμά,  θα πάμε στ'αληθεια  μαζί στα Ιεροσόλυμα;" 
-"Αλήθεια βέβαια! Αφού ήρθαμε στην αστυνομία να βγάλεις  διαβατήριο! " 


Αρχίσαμε να μιλάμε για το ταξίδι, να με ρωτάει για τους Αγίους Τόπους που περπάτησε ο Χριστός για τον Πανάγιο Τάφο  που  θα έβλεπε για πρώτη φορά , για αγαπημένους ανθρώπους που θα συναντούσε από κοντά ....και για να είμαι ειλικρινής , ούτε εγώ το είχα πιστέψει πως μετά από τρία χρόνια θα ξαναπατούσα τα άγια χώματα. 

 Άνοιξα το κινητό και βλέπαμε φωτογραφίες της Ιερουσαλήμ...Συζητούσαμε για την Παλιά Πόλη για το άρωμα που αναδύδεται από την Αγία Αποκαθήλωση και το νιώθεις σε οποιοδήποτε σημείο περπατάς, για τα Μοναστήρια που θα πάμε αλλά και τα πολύχρωμα παζάρια που κρύβονται στα στενά δρομάκια. 

- "Και για πες μου για τη μελωδία που δημιουργούν με τις φωνές τους οι άνθρωποι"

-"Στο Ναό της Αναστάσεως,  θα συναντήσουμε δεκάδες ανθρώπους από κάθε γωνία της γης. Ο καθένας θα προσεύχεται στη δική του γλώσσα κι όλοι αυτοί οι ψύθιροι που ακούγονται σε τόσες διαφορετικές γλώσσες δημιουργούν κάτι σα μελωδία... Που δεν τη συναντάς σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου ... Και θα φοράνε πολλοί τις παραδοσιακές ενδυμασίες του τόπου τους. Ή Θα κρατούν σημαίες από τις χώρες τους.  Και να μην ξεχνάς ότι πρέπει να είμαστε  προσεκτικοί  σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού γιατί θα έχει πάρα πολύ κόσμο! 


Δε θα περπατάμε ξεχωριστά να μη χαθούμε...όταν  θα σου λέω  : Δως μου το χέρι σου , παρόλο που είσαι μεγάλος θα μου το δίνεις για να μη σε χάσω."

"Δως μου το χέρι σου" λοιπόν... Κι έτσι κάπως, κουβεντιάζοντας  και κοιτάζοντας φωτογραφίες, άναψε στο φωτεινό πίνακα το νούμερο 23 που σήμαινε πως ήταν η σειρά μας να μπούμε στο γραφείο των διαβατηρίων. Κι εγώ, είχα αρχίσει  να σκέφτομαι ήδη  την αντίστροφη μέτρηση που θα κάναμε ως την ημέρα του  ταξιδιού μας. Μια διαφορετική αντίστροφη μέτρηση. Με φωτογραφίες της Παλιάς Πόλης των Ιεροσολύμων, στίχους αγαπημένων ποιητών και μουσική που θα συνόδευε το "ημερολόγιο" μας.  Όταν εξήγησα στο Μανόλη ότι καθημερινά για ένα μήνα θα ανέβαζα  μια ιστορία στο Istangam  και του ζήτησα να με βοηθήσει διαλέγοντας τη φωτογραφία της ημέρας χάρηκε πολύ! 


Ο Ιούνιος προχωρά... Και κάθε μέρα  οι φωτογραφίες λιγοστεύουν.... 

Σήμερα  αναρτούμε  στο μπλογκάκι μας το πρώτο μέρος με τις φωτογραφίες από το ημερολόγιο μας και τη μουσική που τις συνοδεύει: 




















 







Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Νηστίσιμοι κουραμπιέδες

Χριστουγεννιάτικο δωράκι για τους αναγνώστες

Ένα ευχαριστώ κι ένα κέρασμα για τα γενέθλια