Μια γειτονιά βιβλίων

 

 

Τα νέα ράφια στη βιβλιοθήκη δημιούργησαν μικρές "μυθιστορηματικές γειτονιές" για  να μπορώ εύκολα προς παρον (πριν έρθουν οι νέοι κάτοικοι)  να περπατώ  στους δρόμους τους.  Η "γειτονιά" με τα αγαπημένα μου Κρητικάκια είναι μια  από τις ομορφότερες!  Κάθε φορά που την κοιτώ νομίζω ότι μου χαμογελούν μέσα από τις σελίδες των βιβλίων παλιοί  κι αγαπημένοι φίλοι... Και είμαι χαρούμενη γι'αυτό... 

 Μια από τις (δεκάδες)  παραξενιές που έχω είναι ότι δε μου αρκεί ένα μυθιστόρημα να είναι αυτό που λέμε "καλο βιβλίο ". Αυτό βέβαια θα μου πείτε πως είναι υποκειμενικό και εξαρτάται από  τις αναγνωστικές απαιτήσεις που έχει ο καθένας από εμάς, αλλά ακόμα κι αν ένα βιβλίο είναι καλογραμμένο (για τις δικές μου προτιμήσεις)  με όμορφα μυνήματα, με ωραία υπόθεση με το τέλος του όπως "πρέπει"να είναι, ακόμα κι αν δε με απογοητεύσει, μπορεί να μη με  κερδίσει ως αναγνώστρια. 

 Ίσως να ακούγεται κάπως περίεργο, αλλά για να αγαπήσω ένα βιβλίο πρέπει να αγαπήσω τους  ήρωες του και να τους νιώσω δίπλα μου σαν αληθινά πρόσωπα. Να δεθώ μαζί τους και να περπατώ στο δρόμο νομίζοντας πως θα τους συναντήσω. 

Αυτό που ζητώ, δεν είναι πάντα εύκολο για μένα. Εχω διαβάσει πολύ καλά βιβλία που οι ήρωες τους δεν έγιναν ποτέ "αληθινά" πρόσωπα και παρέμειναν στην αναγνωστική μου μνήμη ως "χάρτινοι άνθρωποι" όπως χαρακτηριστικά τους ονομάζω. Δεν έχει να κάνει με το πως παρουσιάζονται στο βιβλίο  ή αν έχουν σωστή ή λάθος συμπεριφορά στην ιστορία που διαβάζω. Είναι σα να συναντώ έναν άνθρωπο και για κάποιο (αδιευκρίνιστο) λόγο απλά  δεν τον συμπαθώ. 

 

Τους "αληθινούς" ανθρώπους των βιβλίων μου, υπάρχουν ώρες και φορές που τους σκέφτομαι. Σαν κάποιο γνωστό που έχω να δω πολύ καιρό.   

Τότε, φτιάχνω τσαγάκι ή καφέ (τις μέρες που το στομάχι μου είναι στις καλές του) 🙃 και διαβάζω αποσπάσματα από τα μυθιστόρηματα που αγαπώ για να τους συναντήσω. Καθώς περνάει  ο  καιρός, μπορεί να διαβάσω ένα κεφάλαιο και να βρω μια λέξη ή μια φράση που να την κατανοήσω διαφορετικά να δώσω μια άλλη ερμηνεία στην ιστορία που μου διηγείται το βιβλίο μου  αλλά οι ήρωες που αγαπώ παραμένουν ίδιοι. Θα είναι πάντα σαν φίλοι αληθινοί που υπάρχουν κάπου... Πέρα απ'το χρόνο. 

Υ. Γ.  Αναγνωστική παραξενιά  νούμερο δύο:

Δεν υπάρχει περίπτωση να μπω στη διαδικασία να φωτογραφίσω κάποιο   βιβλίο που για οποιονδήποτε λόγο δε μου άρεσε και να γράψω γι'αυτό στο blog.  (Γι'αυτό και δε γράφω αρνητικές κριτικές για τα βιβλία στις αναρτήσεις μου) επίσης 

 προτιμώ να διαβάζω ελληνική λογοτεχνία  ενώ ελάχιστες φορές αγοράζω πολυδιαφημισμένα βιβλία. 

Έχω παρασυρθεί κατά καιρούς από τα social media κι έχω αγοράσει μυθιστόρηματα  που τα συνοδεύουν  διθυραμβικές κριτικές και αμέτρητα αστέρια από αναγνώστες κι έχω απογοητευτεί . Μια φορά μάλιστα έφτασα σε σημείο  να νομίζω πως είχα αγοράσει διαφορετικό βιβλίο από αυτό που είχα δει δεκάδες φορές προτεινόμενο . Αλλά τελικά ήταν αυτό. 🤯 

Καλησπέρα ❤ σε όλους και ιδιαίτερα σε όσους με καταλαβαίνουν όταν λέω πως στο τρίτο αριστερό ράφι της βιβλιοθήκης είναι η "Οδός Λιονταριών" κι εκεί "ζουν" η Σοφία, η Καλλιόπη,  η Ειρήνη, η Αφροδίτη, η Ανέζα, 

ο Μανούσος η Ευγενικώ η Ροδαμνή κι ο Ρούσσος.