"Στη χώρα των χρυσών ήλιων"
"Αμέτρητα τα φεγγάρια που λάμπουν πάνω στις στέγες της,
κι οι χίλιοι αστραφτεροί ήλιοι που κρύβονται πίσω από τους τοίχους της.
Αυτή είναι η Καμπούλ. Μέσα στους δρόμους της, δυο γυναίκες, η Μαριάμ και η Λεϊλά. Αν και τις χωρίζουν αρκετά χρόνια και πολύ διαφορετικές ιδέες για την αγάπη και την οικογένεια, τις φέρνει κοντά ο πόλεμος, η απώλεια και η μοίρα. Καθώς έρχονται αντιμέτωπες με τους κινδύνους στην πόλη τους αλλά και μέσα στο σπιτικό τους, η αρχική αντιπάθεια της μίας για την άλλη μεταμορφώνεται σε μια μοναδική σχέση μητέρας-κόρης. Μια σχέση που αποδεικνύει ότι η αγάπη μιας γυναίκας για την οικογένειά της μπορεί να την οδηγήσει στην αυτοθυσία κι ότι, τελικά, η αγάπη ή η ανάμνηση της αγάπης είναι το κλειδί για την επιβίωση.
Ένα συγκλονιστικό χρονικό των τριών τελευταίων δεκαετιών του Αφγανιστάν. Ένα υπέροχο μυθιστόρημα για μια ανελέητη εποχή, μια μοναδική φιλία και ένα μεγάλο έρωτα!"
Τα βιβλία του Καλέντ Χοσεϊνί έχουν μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Τα έχω χαρίσει σε γενέθλια και γιορτές αγαπημένων προσώπων τα έχω ή τα έχω προτείνει σε Βιβλιόφιλες.
Το εξαιρετικό μυθιστόρημα
"Στη χώρα των χρυσών ήλιων" ήταν το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα . Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε όμως ελάχιστα βιβλία έχουν καταφέρει να με συγκινήσουν όσο αυτό το ιδιαίτερο και συγκλονιστικό ανάγνωσμα.
Ένα βιβλίο για τη ζωή στο πολύπαθο Αφγανιστάν για τη φιλία και την αλληλεγγύη μεταξύ δυο γυναικών που περνάει από το δρόμο της αυτοθυσίας για φτάσει μέχρι την πολυπόθυτη λύτρωση.
Ένα μυθιστόρημα ανελέητα σκληρό αλλά και τρυφερό με δυνατούς και σωστά δομιμένους χαρακτήρες που τους αγάπησα κι έζησα τις αγωνίες τους με έναν ξεχωριστό τρόπο.
Η απλή αλλά υπέροχη και καθηλωτική γραφή του Καλέντ Χοσεϊνι κατάφερε ν'αγγίξει την ψυχή μου περιγράφοντας τη ζωή και τις καθημερινές δυσκολίες των ανθρώπων που ζούνε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από το δικό μας.
Παρόλο που η Καμπούλ είναι τόσο μακριά η ιστορία της Μαριάμ και της Λεϊλά με ταξίδεψε στους δρόμους της.
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
αχ !!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς Σοφία μου... Η άμοιρη χώρα θα γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω.
Διαγραφή