Στην Εθιά

Ανηφορίζοντας  προς την Εθιά μέσα  στο απόκοσμο τοπίο των Αστερουσίων , νιώθεις να σ'αγκαλιάζει  ένα  αεράκι φορτωμένο με τις μυρωδιές των βοτάνων και το γλυκό ήχο απ'τα κουδούνια των  κοπαδιών. 

Αλλά εκείνο που σε κάνει να νιώθεις ότι θ'απλώσεις  το χέρι σου και θα αγγίξεις τον ουρανό, είναι το χαμόγελο του  Γέροντα Ευμενίου  που αντικρίζεις  μόλις φτάσεις στην εκκλησία του χωριού. 

Ο    Γέροντας Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στο χωριό Εθιά του νομού Ηρακλείου και 

έγινε μοναχός σε ηλικία 17 χρονών. 

Στη ζωή του αγωνίστηκε με άσκηση και προσευχή  για να καλλιεργήσει στην  ψυχή του την αγάπη του Χριστού.  Αρρώστησε με λέπρα και νοσηλεύτηκε  στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα στην Αθήνα. 

Εκεί θεραπεύτηκε αλλά βλέποντας τον ανθρώπινο πόνο, αποφάσισε να παραμείνει στο Νοσοκομείο ως ιερέας, να λειτουργεί  στο Ναό των Αγίων Αναργύρων Ιατρών Κοσμά και Δαμιανού  μέσα στο λοιμωδών και  να  βοηθήσει όσο μπορούσε στην ανακούφιση των συνανθρώπων του. Ο ασκητικός του αγώνας, και η ανιδιοτελής αγάπη του, έφεραν στο Γέροντα Ευμένιο τη Χάρη του Θεού και έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας το οποίο διατηρούσε κρυφό όσο  μπορούσε και αξιώθηκε να λάβει το προορατικό χάρισμα. 

Ο Γέροντας Ευμένιος αγαπούσε όλο τον κόσμο και με την αγιασμένη του παρουσία 

βοήθησε πολλούς ανθρώπους. Ήταν ένας ιδιαίτερα χαμογελαστός Άγιος και προσευχόταν για όλους τους πονεμένους 

συνανθρώπους του. 

Στο Νοσοκομείο Λοιμωδών είχε την ευτυχία να γνωρίσει και τον Άγιο Νικηφόρο το λεπρό. 

Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" και στις 23 Μαίου 1999 παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τάφηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, στο χωριό του την Εθιά. 

Την Ευχή του να έχουμε.