Ανεμώνη

"Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.

Τους συγχωρώ έναν έναν όλους...

Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,

να παραμερίσω όλη τη λησμονιά

και στη θέση της ν’ ακουμπήσω,

μια μικρή ανεμώνη."

Τάσος Λειβαδίτης 🌷  

Οι Κυριακές  μας ,ευωδιάζουν μελισσοκέρι, κι έχουν στα μαλλιά τους ένα στεφάνι από ανεμώνες. Είναι γλυκές και όμορφες έτσι όπως αρμόζει να είναι οι Κυριακές . Κάθε φορά που ακούω το Ευαγγέλιο στην εκκλησία, έρχεται στο μυαλό μου ο παππούς Κυριάκος . Ήταν ένας απλός αγράμματος άνθρωπος του χωριού όπως θα λέγαμε σήμερα ,με μια δόση οίκτου ή ακόμα και περιφρόνησης στη φωνή μας. Τον θυμάμαι τις Κυριακές να φοράει τα καλά του ρούχα και να πηγαίνει πρωί πρωί στον Αϊ- Γιώργη. Τις υπόλοιπες μέρες , πήγαινε στο λιόφιτο, καί τ'απογευματα ερχόταν με το γαϊδουράκι του φορτωμένο ξύλα... Περιποιόταν τα ζωντανά του, έφτιαχνε ένα βραστάρι για να πιεί ,άναβε την ξυλόσομπα ,κι έπειτα διάβαζε την Καινή Διαθήκη και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας  κάθε δειλινό.  

Δε  θυμάμαι πότε να βγει στο παράθυρο και  να βροντοφωνάξει ότι διαβάζει την Καινή Διαθήκη και τους Χαιρετισμούς... 

Όπως δεν διαλαλούσε στη γειτονιά του ότι πίνει νερό, ή  πως αναπνέει. Για εκείνον η ανάγνωση της Καινής Διαθήκης και των Χαιρετισμών ήταν ακριβώς το ίδιο ,όπως όταν γέμιζε ένα ποτήρι νερό για να ξεδιψάσει...Η προσευχή του είχε την ταπείνωση μιας μικρής ανεμώνης...Που ανθίζει για να υμνεί το Θεό, σε κάθε λοφοπλαγιά μακριά απ' τα αδιάκριτα βλέμματα και τα μπράβο του κόσμου.  Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα σε όλο τον κόσμο με υγεία !!