Δε μπορώ να φανταστώ το καλοκαίρι χωρίς θάλασσα και παγωτό Επειδή όμως ψάχνω για ιδιαίτερες συνταγές που να μην περιέχουν γλουτένη και λακτόζη είναι λιγάκι δύσκολο να βρω κάτι που να είναι εύκολο στην παρασκευή του και συγχρόνως εύγευστο. Αυτό το πεντανόστιμο σοκολατένιο παγωτό το είχα ανακαλύψει πριν αρκετό καιρό στο Pinterest αλλά δεν είχα αποφασίσει να δοκιμάσω να το φτιάξω. Χθες το πρωί που ο υδράργυρος είχε αρχίσει να σκαρφαλώνει θέλησα να ετοιμάσω κάτι δροσερό και υγιεινό. Το απόγευμα που ήταν έτοιμο το απολαύσαμε οικογενειακώς! Πάμε να το φτιάξουμε; Υλικά: 2 ώριμες μπανάνες 2 κουταλιές της σούπας κακάο χωρίς γλουτένη 1 κουταλιά της σούπας φυστικοβούτυρο 1 κουταλιά της σούπας μέλι 1 / 4 κούπας γάλα χωρίς λακτόζη ή γάλα αμυγδάλου Εκτέλεση: Κόβουμε τις μπανάνες σε ροδέλες και τις βάζουμε στην κατάψυξη για τουλάχιστον τρεις ώρες. Όταν περάσει ο απαιτούμενος χρόνος τις τοποθετούμε στο μούλτι και τις αλέθουμε. Όταν αποκτήσου
Ο Βίκτωρας στα μάτια του περισσότερου κόσμου μοιάζει λίγο παράξενος και κακομαθημένος . Δεν απαντάει όταν τον χαιρετούν κι αποφεύγει να κοιτάει τους ανθρώπους στα μάτια, δεν κάνει εύκολα φίλους και -το πιο μυστήριο;- του αρέσει να στριφογυρνάει ένα κομμάτι σπάγκου στον αέρα για πολλές ώρες! Γιατί άραγε συμβαίνουν όλα αυτά; Μα γιατί ο Βίκτωρας τυχαίνει να ζει σε ένα μεγάλο άσπρο Αυγό με πολύ σκληρό τσόφλι! Πώς περνάει ο φίλος μας λοιπόν μέσα σ' αυτό το μυστήριο Αυγό; Σε ποιους ανθρώπους και σε ποια πράγματα ο Βίκτωρας δίνει την άδεια να μπαινοβγαίνουν και ποιους αφήνει απέξω; Πώς η δασκάλα του η Ελβίρα καταφέρνει να ανοίγει χαραμάδες στο σκληρό τσόφλι, χωρίς καν να διαθέτει το σούπερ τρυπάνι; Και -πάνω απ' όλα- τι θα συμβεί, αν ανοιχτούν πολλές χαραμάδες; Αγαπημένη παρέα της Κόκκινης Κλωστής σήμερα στις 12 το μεσημέρι στο Ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης στους 99,7 στα FM θα διαβάσουμε "Το Αυγό" ένα υπέροχο βιβλίο της Εύας
Χριστός Ανέστη! Όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μπορώ πάντα να επαναφέρω στη μνήμη μου την "Ιεροτελεστία" της δημιουργίας του προζυμιού που έφτιαχνε η μητέρα μου τη Μεγάλη Παρασκευή. Το ανοιξιάτικο αεράκι ντυνόταν με τ' αρώματα της άγριας βιολέτας , του λεμονανθού, η ατμόσφαιρα ευωδίαζε λιβάνι, και τις θλιμμένες ψαλμωδίες των εγκωμίων συνόδευε η μακρινή βοή του ποταμού που ερχόταν απ' το Φράγμα, μαζί με τη λάμψη ενός χλωμού φεγγαρόφωτου ...και πολλά αστέρια! …Τόσα αστέρια δεν έχω ξαναδεί ποτέ από τότε που ήρθα κι έμεινα στην πόλη...επιστρέφαμε στην εκκλησία μετά την περιφορά του Επιταφίου και η μητέρα μου έβγαζε από την τσάντα της ένα μικρό βάζο που περιείχε αλεύρι μέχρι τη μέση, κι ένα μπουκαλάκι νερό. Την ώρα που διαβαζόταν ο Απόστολος, έριχνε λίγο - λίγο το νερό μέσα στο βάζο κι ανακάτευε μέχρι να δημιουργηθεί μια ζύμη. Όταν η ακολουθία τέλειωνε και γυρίζαμε στο σπίτι, τοποθετούσε τη ζύμη σε ένα μεγάλο μπολ έβαζε παραπάνω αλεύρι και νερό ,ώστε να γίνει με
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου