"Κύριε, όλα από σένα ξεκινούν. Κι όλα σε σένα θα ‘ρθουν να τελειώσουν. Κι η άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου για κείνες τις λίγες ώρες που έζησες στη γη." Τάσος Λειβαδίτης Στην Ανάσταση του Χριστού, η ζωή νικά τον θάνατο και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης φωτίζει με ελπίδα το σκοτάδι. Αυτή η εικόνα είναι ένα μικρό δώρο αγάπης, για τον άντρα μου, τον ανθρώπου που φέρνει φως και χαρά στη ζωή μου. Η εικόνα της Ανάστασης του Χριστού δημιουργήθηκε με ριζόχαρτο, δυο καμβάδες, ξυλόγλυπτες και πήλινες λεπτομέρειες, ακριλικά χρώματα και πατίνες.
Γειά σου αγαπημένη παρέα του μπλογκ! Εχθές βρεθήκαμε με το Μανόλη στο Μοναστήρι της Παναγίας Οδηγήτριας, για να παρακολουθήσουμε την κατανυκτική ακολουθία των Χαιρετισμών. Η ατμόσφαιρα ήταν γλυκιά στα χείλη όπως η μορφή της Παναγιάς στα εικονίσματα και οι ψαλμωδίες που ψιθυρίζαμε όλοι μαζί οι προσκυνητές, ενώ η μυρωδιά από το μελισσοκέρι, η ευωδιά των κρίνων και των αγριολούλουδων που έμπαινε από τις ανοιχτές πόρτες έφερναν ακόμη περισσότερη γαλήνη στις ψυχές μας. Είμαι ευγνώμων για τη δυνατότητα που μας δώθηκε να βρεθούμε σε ένα τόσο αγιασμένο τόπο και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία της Μονής. Η Ιερά Μονή Οδηγήτριας, ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα και θεωρείται ένα από τα πιο παλιά μοναστήρια του νησιού. Η ίδρυσή της συνδέεται με την παράδοση μιας ευσεβούς γυναίκας από την περιοχή Λειβαδιώτη, η οποία μετά την απώλεια της οικογένειάς της εγκατέλειψε το σπίτι της, και παρακάλεσε την Παναγία να τη βοηθήσει και να την καθοδηγήσει. Η Παναγία γαλήνεψε την καρ...
Σήμερα το απόγευμα ζήτησα από τον Μανόλη να φύγουμε λίγο νωρίτερα από το συνηθισμένο για τα μαθήματά μας επειδή ένιωθα την ανάγκη να ανάψω ένα κερί στην εκκλησία. Ήξερα ότι αυτό θα σήμαινε πως θα περίμενε μόνος του για λίγο στο φροντιστήριο μέχρι να αρχίσει τη μελέτη του, όμως, το καλό μου αγόρι με κατανόηση συμφώνησε και έτσι φύγαμε νωρίτερα. Όταν φτάσαμε στους προορισμούς μας,ο ουρανός είχε αρχίσει να παίρνει τα ζεστά χρώματα του δειλινού, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη γαλήνη και φορτωμένη με τ'αρώματα της άνοιξης που με έναν ανεξήγητο τρόπο θαρρείς, περιπλανιόταν μέσα σ' αυτή την πολύβουη γωνία της πόλης. Όταν πέρασα την πόρτα της εκκλησίας, ένιωσα ότι άφησα πίσω όλα τα βάρη και τις ανησυχίες μου. Μπήκα σε μια αγκαλιά γεμάτη ηρεμία. Μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας η καρδιά μου πλημμύρισε από μια βαθιά αίσθηση γαλήνης. Η μορφή της, τόσο τρυφερή και γεμάτη κατανόηση, με γέμισε με ένα αίσθημα γλυκιάς ελπίδας. Άναψα το κερί μου, μ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου