Ο φανοστάτης
"Είναι κάτι βράδια που μόνον ένας στεναγμός μας χωρίζει απ’ τον Παράδεισο...
κι άξαφνα στη στροφή του δρόμου η θλίψη ενός φανοστάτη
μας πλημμύριζε με δάκρυα."
Τάσος Λειβαδίτης 💙
Ένας καφές κι ένα βιβλίο
Γειά σου αγαπημένη παρέα του μπλογκ! Πρώτη βροχερή φθινόπωρινή μέρα το λες ευλογία για το διψασμένο χώμα... Δεύτερος καφές για μένα μέσα σε τέσσερις μέρες το λες και κραιπάλη! Αλλά δε μπόρεσα να αντισταθώ στη φθινόπωρινή γεύση του pamkin spice της nespreso... Νυστάζω λίγο παραπάνω αυτόν τον καιρό λόγω κάποιων φαρμάκων και ένας σίγουρος τρόπος να μείνω ξύπνια είναι τα αστυνομικά μυθιστόρηματα που αγαπώ να διαβάζω... *"Τα μπλουζ του δολοφόνου" του Ray Celestin από τις εκδόσεις Διόπτρα, είναι ένα βιβλίο που επέλεξα για τον τίτλο του καθώς η μπλουζ είναι από τα αγαπημένα μου μουσικά ακούσματα και δε με απογοήτευσε αυτή μου η επιλογή! Τούτο το μυθιστόρημα ξεχωρίζει, γιατί ξεφεύγει εντελώς από τα συνηθισμένα αστυνομικά μυθιστορήματα του ψυχρού ευρωπαϊκού βορρά και μας ταξιδεύει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού... Συγκεκριμένα μας μεταφέρει στο Σικάγο του 1928, μια πόλη που "φλέγεται" από τη ζέστη αλλά και από τ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου