ΕΙΡΗΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

  Μεσημέρι καλοκαιριού στον κρητικό Νότο... Μια εκδρομή στη θάλασσα από εκείνες που πηγαίνουμε οι δυο μας με το Μανόλη. Υπήρχε μια ταβερνούλα δίπλα στο κύμα και καθίσαμε σε ένα μικρό φροντισμένο τραπεζάκι με τα τζιτζίκια να τραγουδούν και τη θάλασσα να ψιθυρίζει.  Κοιτούσαμε τον κατάλογο για να βρούμε το  αναψυκτικό που θα συνόδευε το φαγητό μας. Παραγγείλαμε λεμονάδα με πολλά παγάκια. Την ώρα που με σέρβιρε  με κοίταξε χαμογελώντας και μου λέει: — Μαμά… Όταν  τελείωσες την Α’ Γυμνασίου, ποιο ήταν το αγαπημένο σου τραγούδι; Θες να το ακούσουμε; Χαμογέλασα. Σαν να ξεκλείδωσε ένα μικρό παραθυράκι στο χρόνο.  — Τότε άκουγα Scorpions, του λέω. Το αγαπημένο μου ήταν το" Still Loving You." Έλαμψε το πρόσωπό του. — Ααα, το θυμάμαι! Είναι το συγκρότημα που σου φέρνει ο Αντώνης CD στα γενέθλιά σου, ε; — Ναι, ακριβώς, του λέω και γελάω. Αλλά τώρα… ας μην βάλουμε το "Still Loving You." Ας ακούσουμε το "Holiday" . Είναι καλοκαίρι, είμαστε εκδρομή. Ταιριάζει καλύτερα. ...

  Αν ο Αύγουστος ήταν βιβλίο θα ήταν  "Η Παναγιά η γοργόνα" του Στρατή Μυριβήλη.  Κάθε καλοκαίρι επιστρέφω στη μυρωδιά των σελίδων του για να ταξιδέψω...Στο γαλάζιο του Αιγαίου και στις ιστορίες του ελληνισμού..  Τα παλιά βιβλία έχουν μια ιδιαίτερη γοητεία. Καθώς τα ανοίγεις γίνονται παράθυρα στο χρόνο. Σε εικόνες ξεχασμένες κι ανθρώπους που ζήσανε σε αλλοτινούς καιρούς.  Το εμβληματικό έργο  του Στρατή Μυριβήλη, "Η Παναγιά η Γοργόνα", είναι ένα μυθιστόρημα που ολοκλήρωσε την "τριλογία του πολέμου" του συγγραφέα, η οποία ξεκίνησε με τη "Ζωή εν τάφω" (1924) και "Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια" (1933). Το έργο αυτό, που εκδόθηκε το 1948, αντλεί την έμπνευσή του από ένα μικρό ξωκκλήσι  στη βόρεια Λέσβο, στη Σκάλα του χωριού Μουριά. Το ξωκκλήσι αυτό, που χτίστηκε από ναυτικούς που σώθηκαν από μια καταιγίδα, είναι ξεχωριστό γιατί δεν ακολουθεί την παραδοσιακή εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, αλλά τη λαϊκή τέχνη των απλών ανθρώπων του νησιού. Μέσα σ...

  Γειά σου αγαπημένη βιβλιοφίλη παρέα του μπλογκ! Σήμερα θα σας παρουσιάσω τα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό.   Δύο από τα αυτά είναι δωράκα που έλαβα στα γενέθλια μου και δύο ειναι βιβλία μου δάνεισε η φίλη μου  η Πόπη.  "Πικρό γάλα " Μένιος Σακελαρόπουλος  απο τις εκδοσεις "Ψυχογιός"  Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό βιβλίο που σκιαγραφεί μια δύσκολη περίοδο της ελληνικής ιστορίας — την εποχή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο. Η χώρα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της και οι άνθρωποι να ξανασταθούν στα πόδια τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο μικρός Φώτης και ο αδερφός του μεγαλώνουν χωρίς πατέρα σε ένα φτωχό χωριό, με τη μητέρα και τη γιαγιά τους να δίνουν καθημερινή μάχη για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη. Η ανάγκη όμως είναι τόσο μεγάλη που η μόνη διέξοδος είναι η αποστολή των παιδιών στις παιδουπόλεις που είχε δημιουργήσει η βασίλισσα Φρειδερίκη. Εκεί ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο για τον Φώτη, το οποίο το βιβλίο περιγράφει με ιδιαίτερη...

 Κάθε φορά που βρίσκομαι να περιμένω στη στάση του λεωφορείου ή όταν πηγαίνω στη θάλασσα και χρειάζομαι μαζί μου ένα βιβλίο, προτιμώ να έχω στην τσάντα κάποιο ανάγνωσμα που δεν είναι ογκώδες. Ακόμα και αν είναι  βιβλία που έχω διαβάσει στο παρελθόν, κάθε καλοκαίρι επιστρέφω στις σελίδες τους για να ταξιδέψω.  Βιβλία του καλοκαιριού: "Το Χαμένο νησί" Μ. Καραγάτσης  Η ιστορία ξεκινά με ένα γράμμα από τον Μ.Κ. ο οποίος ναυαγεί σε ένα παράξενο νησί στην Ταϊτή. Εκεί, ανάμεσα στα θρησκευτικά Τοτέμ των ντόπιων, εντοπίζει κάτι που δεν περιμένει: μια μικρή ορθόδοξη εικόνα. Το εύρημα αυτό τον ξαφνιάζει και πριν φύγει από το νησί, ένας ιθαγενής ιερέας του παραδίδει ένα τετράδιο γεμάτο χειρόγραφες σημειώσεις στα ελληνικά. Οι καταγραφές αυτές ανήκουν στον  Γερόλυμο  πρώην υποπλοίαρχο σε ένα καράβι που ναυάγησε κοντά στην Τήλο. Ο Γερόλυμος είχε διασωθεί και φιλοξενηθεί από έναν άντρα και την κόρη του σε μια καλύβα και σε όλη τη διάρκεια της παραμονής του, έγραφε καθημερι...

  Στις 22 Ιουνίου 2025, η χριστιανική συνοικία Δουέιλα στη Δαμασκό συγκλονίστηκε από μία φονική επίθεση στην χριστιανική Ορθόδοξη εκκλησία.   Το τρομοκρατικό χτύπημα άφησε πίσω του νεκρούς, τραυματίες και μία ανατριχιαστική υπενθύμιση: οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής συνεχίζουν να ζουν υπό την απειλή του αφανισμού. Η επίθεση δεν ήταν τυχαία. , η επίθεση στην εκκλησία Mar Elias στη Δουέιλα  ήταν μια προμελετημένη τρομοκρατική επίθεση, με ξεκάθαρα θρησκευτικό κίνητρο και στοχευμένη κατά των Χριστιανών, σχεδιασμένη για να προκαλέσει φόβο και αποσταθεροποίηση.. Σύμφωνα με πηγές του Συριακού Υπουργείου Εσωτερικών, αλλά και ανεξάρτητους αναλυτές, η ενέργεια αυτή οργανώθηκε από  παρακλάδι του Ισλαμικού Κράτους, ενώ την ευθύνη ανέλαβε η οργάνωση Saraya Ansar al‑Sunnah. Το μήνυμά τους ήταν ξεκάθαρο :στοχοποιούν εκκλησίες ως κέντρα "παραπλάνησης" και "αποστασίας", σε μία προσπάθεια εκφοβισμού και αποδυνάμωσης των χριστιανικών κοινοτήτων. Η σιωπηλή γενοκτονία Η συστηματικ...

   Γειά σου αγαπημένη παρέα του μπλογκ! Ήρθε η εποχή που το θρυλικό Σπαθόχορτο ανθίζει στην εξοχή, και στολίζει τις άκρες των δρόμων της γειτονιάς μας.  Τι λέτε, πάμε μαζί μια βόλτα στα βάθη των αιώνων για να μάθουμε την ιστορία του ; Το Σπαθόχορτο (επιστημονική ονομασία: Hypericum perforatum), γνωστό και ως βάλσαμο, βάλσαμον Του Αγίου Ιωάννη ή βότανο του Αγίου Ιωάννη, είναι φυτό με μακρά ιστορία στη λαϊκή ιατρική, αλλά και στη θρησκευτική και πολιτισμική παράδοση πολλών λαών. Το φυτό ήταν γνωστό ήδη από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας. Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, καθώς και ο Διοσκουρίδης, το ανέφεραν στα έργα τους ως φαρμακευτικό φυτό για πληγές, εγκαύματα, πόνους και φλεγμονές. Ονομάστηκε "Βότανο του Αγίου Ιωάννη" γιατί παραδοσιακά μαζευόταν στις 24 Ιουνίου, τη μέρα της γιορτής του Αγίου Ιωάννη και οι  ιππότες των Σταυροφοριών το έπαιρναν μαζί τους ως φυσικό αντισηπτικό για τις πληγές. Οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη (γνωστοί και ως Ιωαννίτες ή Ιππ...

 Ως Ορθόδοξη Χριστιανή, η ψυχή μου  είναι γεμάτη θλίψη. Η είδηση της αποτρόπαιης βομβιστικής επίθεσης στον Ιερό Ναό του Αγίου Ηλία στη Δαμασκό, εν ώρα Θείας Λειτουργίας, είναι βαθιά πληγή για όλη  την ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία.  Οι Χριστιανοί της  Συρίας  βρίσκονται υπό διωγμό εδω και αρκετά χρόνια.  Και σήμερα, αδελφοί μας που ήταν μαζεμένοι στο Ναό να προσευχηθούν και να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία , έπεσαν θύματα ισλαμικού μίσους και τυφλής βίας. Άνθρωποι που πήγαν απλά ν'ανάψουν ένα κερί για να γαληνέψουν στον οίκο του Θεού, οδηγήθηκαν στον θάνατο από μια πράξη εξτρεμιστικής βίας... Δεκάδες οι νεκροί και οι τραυματίες... Ήταν μια ενορία... Όπως η δική μας ενορία.. Όπως η εκκλησία που είναι εφημέριος ο άντρας μου...  Η ψυχή μου πονά...  Η ανάσα μου είναι γρήγορη... Γράφω σχεδόν με ταχυπαλμία..  Σκέφτομαι πως ήταν πολλά παιδιά.. Όπως το παιδί μου που είναι η χαρά του  να πηγαίνει στα μαθήματα Βυζαντινής μουσικής, η ευτυ...